گزارش ویژه | برای والنسیای تضعیف شده / چه بر سر خفاش‌های اسپانیا آمده‌است؟

علی‌بابازاده - متافوتبال |  لالیگای اسپانیا همواره اجین شده با رقابت تنگاتنگِ رئال مادرید و بارسلونا؛ رقابتی که جذابیت بالای آن باعث می‌شود تا رسانه‌ها و کارشناسان جهان فقط و فقط دَم از این دو تیم بزنند و سایر باشگاه‌های لالیگا آن‌چنان در اولویت نباشند! 

این‌ روزها والنسیا، تیم دوست‌داشتنی فوتبال اسپانیا، غرق در مشکلات خود دست و پا می‌زند و مسوولان این تیم هرچه بیشتر تلاش می‌کنند، بیشتر نزد هواداران منفور می‌شوند! سال‌های زیادی نمی‌گذرد از زمانی که خفاش‌ها با بازیکنانی چون داوید ویا، داوید سیلوا، آلبِلدا و چندین و چند ستاره‌ی دیگر در صف اول بزرگان لالیگا قرار داشتند و حالا بعد از تعویض مربیان مختلف، به‌قعر جدول چسبیده‌اند و کسب سهمیه‌ی لیگ اروپا هم برای آنان، آرزویی محال به حساب می‌آید. هواداران می‌گویند حالا نه تنها دیگر مستایا وحشت را بر دل رقبا نمی‌اندازد، بلکه به باتلاقی تبدیل شده‌است برای مربیانی که هدایت تیم‌شان را بر عهده می‌گیرند؛ نمونه‌ی بارز آن‌هم کسی نیست جز مرد با سابقه‌ی ایتالیایی! چزاره پراندلی که برخلاف گری نویلِ جوان و بی تجربه کارکشته به حساب می‌آمد و چهار سال را در تیم ملی کشورش سپری کرده بود؛ مربی سابق‌تیم‌های پارما، رم و فیورنتینا پس از آمدن به مستایا آنقدری خوشحال به نظر می‌رسید که در اولین مصاحبه‌ی خود اعلام کرد از آمدن به والنسیای پرافتخار سر ازپا نمی‌شناسد و به خود می‌بالد. طرفداران نارنجی‌پوشان لالیگا هم از این انتخاب راضی بودند؛ آن‌ها براین عقیده بودندکه برای پیشرفت‌مجدد تیم‌شان فقط باید صبر بکنند و چزاره پراندلی ارزش این شکیبایی را دارد. ولی اوضاع بر وفق مراد پیش‌نرفت و عصرِ پراندلی نیزهمچون دوران نویل و پاکو ایستاران کوتاه بود؛ دعوا بین او و مدیران بالا گرفته بود و کنفرانس خبری پراندلی دو هفته قبل از کریسمس نشان داد که کاسه‌ی صبر مرد ایتالیایی لبریز شده‌است؛ مشکلات از آنجایی شروع شد که گارسیا پیتراچ مدیر ورزشی تیم با روند کاری چزاره مخالف بود و گفته بود:«کدام مربی عاقلی در ژانویه پنج بازیکن بالای۲۶ سال می‌خرد؟»

گارسیا پیشتر نیز گری نویل را بدترین مربی دنیای فوتبال نامیده بود و مقدمات رفتن بازیکن سابق منچستریونایتد را فراهم کرد!

چزاره کارش را با برد ۲-۱ مقابل گیخون آغاز کرد و پس از آن خیلی زود نفرین خفاش‌ها گریبانش را گرفت! دقیقا بعد از شکست گیخون، باخت‌ها و تساوی‌های یکی در میان پراندلی سرانجام راهی را جز استعفا برای او باقی نگذاشت؛ پس از استعفا، چزاره دلایل رفتن خود را اعلام کرد و این‌چنین سخن گفت:« ادامه دادن برایم بی معنی بود و به همین دلیل تصمیم گرفتم تا استعفا دهم. من با سری بالا از این تیم جدا می‌شوم و می‌دانم که هر چه در توان داشته ام، انجام داده ام. من غمگین و ناراحت از والنسیا جدا می‌شوم چرا که یک رویا به پایان رسید. می‌دانستم که چالش سختی را می‌پذیرم اما من با هدف کمک به والنسیا برای خروج از مشکل به این تیم آمدم که متاسفانه این اتفاق نیفتاد. باشگاه والنسیا متشکل از افراد محترمی است اما آن ها بیشتر به اعداد و ارقام متصل هستند در حالی که فوتبال، ورزشی همراه با احساسات و شور و شوق است. اگر شما این مشخصات را در تیم نداشته باشید، ادامه دادن سخت است. از لحاظ مالی قرارداد دو ساله فوق العاده‌ای با والنسیا داشتم که به راحتی می‌توانستم تا زمان اخراج شدنم منتظر بمانم و تمام مبلغ قرارداد را دریافت کنم اما من چنین شخصیتی ندارم و نمی‌توانستم بیشتر از این در والنسیا بمانم. اگرچه از حمایت تیم و هواداران نیز برخوردار بودم. در ابتدا وعده هزینه ۳۰ میلیون یورویی در ژانویه دادند و چند روز بعد تا میزان زیادی از آن کاسته شد. والنسیا مشکلات زیادی دارد و حداقل به یک مهاجم، دو هافبک و یک مدافع کناری نیاز داشت. مدیران این تیم از لحاظ اقتصادی به مشکل برخورد کرده بودند و قصد کاهش قراردادها را داشتند!»

والنسیا بدترین دوران خودش را سپری می‌کرد؛ در واقع چزاره دریافته بود نمی‌تواند چیزی را تغییر دهد! مدیران باشگاه به محدودیت های اقتصادی لالیگا، به تعداد تماشاگران پایین آمده و اسپانسرهای ناپدید شده اشاره می‌کردند. باشگاه حتی تمایلی به صعود تیم ب خود هم نداشت تا مبادا خرج بر روی دست مسوولین بگذارد. با تمام این دلایل پراندلی به بن بست رسید و چمدانش را بست و به کشورش ایتالیا برگشت. روز به روز شرایط بدتر می‌شد و برای طرفداران خفاش‌ها چیزی جز خاطرات بد باقی نمی‌ماند: خاطراتی از زمان‌گری نویل؛ رسانه‌های بریتانیا می‌گفتند خود انگلیسی‌ها نیز به این انتخاب می‌خندند؛ والنسیا در کمتر از چهار ماه با نویل از سه تورنمنت کنار رفت؛ از لیگ قهرمانان پس از شکست ۰-۲ برابر لیون، از جام حذفی پس از شکست ۰-۷ مقابل بارسلونا، و از لیگ اروپا برابر آتلتیک بیلبائو.

طرفداران به این فکر می‌کردند چگونه تیم شان به رهبری نویل طی ۱۶ دیدار لیگ فقط سه بار پیروز شد و هرگز نتوانست دروازه اش را بسته نگه دارد. به تمام این نتایج ضعیف، دوران پاکو ایستاران را هم اضافه کنید؛ مربی‌ای گمنام که فقط می‌دانستند دستیار یازده ساله رافا بنیتس بوده و رافا پس از جدایی اش او را "خائن" خواند. ایستاران هم با آغاز فصل ۲۰۱۷-۲۰۱۶ در باتلاق مستایا فرو رفت. پاکو در چهار بازی اولش برابر لاس پالماس، ایبار، بتیس و بیلبائو شکست خورد و با قرار گرفتن تیم در آخر جدولِ لالیگا اخراج شد!

جدای از تمام این مسائل آن‌چیز که کارشناسان فوتبال اسپانیا را به فکر فرو برد صحبت‌های پیتارچ مدیر ورزشی خفاش‌ها بود؛ او کاملاً حرف‌های پراندلی را تکذیب کرد و کادر فنی را مقصر نتایج ضعیف دانست:«پراندلی در والنسیا همچون سایر‌مربی‌ها تسلیم شده بود و به دنبال یک بهانه بود تا برود. پس از کسب تنها ۶ امتیاز در سه ماه، نیازی به بهانه جویی نیست. پراندلی هیچگاه گزینه خاصی را برای تقویت تیم مطرح نکرد. پیش از استعفایش گفته بود ۵ بازیکن را مد نظر دارد اما نام آنها را نگفت. او یک مهاجم، دو هافبک، یک مدافع چپ و یک مدافع میانی می خواست اما ما تنها از عهده مخارج بعضی از آنها بر می‌آمدیم!»

طی سال‌های گذشته مربیان زیادی به تیم نارنجی پوش فوتبال اسپانیا آمده‌اند و نتیجه‌ی‌ قابل توجهی هم کسب نکردند؛ از نوامبر ۲۰۱۴ تا ژانویه ۲۰۱۶ یعنی کمتر از دو سال شش مربی روی آن نیمکت نشسته اند و رفته‌اند: خوان آنتونیو پیتزی آرژانتینی، نونو اسپریتو سانتو پرتغالی، سالوادور گونزالز اسپانیایی، گری نویل انگلیسی، پاکو ایستاران اسپانیایی و سرانجام چزاره پراندلی ایتالیایی. اما سوال هواداران این است؛ دلیل این تعغیرات بی‌‌اساس و کارشناسی نشده چیست؟ آن‌هم درحالی که والنسیا پس از رئال مادرید و بارسلونا بیشترین طرفدار را در اسپانیا دارد و همه ۵۵ هزار بلیط مستایا پیش فروش شده اند! و جالب‌تر آن‌که بیش از ۲۰ هزار نفر در لیست انتظار به‌سر می‌برند تا راهی سکوهای مستایا شوند.

هواداران می‌گویند مگر آکادمی باشگاه‌روزگاری معجزه نمی‌کرد پس دلیل این هجم از رفت و آمد‌های بی هدف چیست؟

برای جواب دادن به این پرسش‌ها باید به دو سال قبل برگردیم؛ دو سال پیش پیتر لیم سرمایه گذار اندونزیایی پس از ناکام شدن در خرید لیورپول و میلان، دست روی والنسیا گذاشت و با ۹۴ میلیون یورو هفتاد درصد سهام باشگاه را بدست آورد! تاجری که تمام حقوق تصویری کریستیانو رونالدو را در اختیار دارد و در شهر منچستر باشگاهی به نام سالفورد سیتی را برای خود می‌بیند. جدای از همه‌ی این ها هوادران والنسیا می‌گویند پیتر لیم آن‌چنان که شاید و باید به تیم شهرشان اهمیت نمی‌دهد؛ حضور پیتر لیم آنقدری کم رنگ شده که معمولا کمتر کسی با او ملاقات می‌کند و او را به نام مرد نامرئی می‌شناسند؛ همانطور که در روزنامه‌های اسپانیا اینچنین تیتر می‌زدند:«آیا واقعا کسی به نام پیتر لیم وجود دارد؟»

شاید بهتر باشد بگوییم تصمیمات خفاش‌ها را ایجنت معروف و دوست نزدیک پیتر لیم اتخاذ می‌کند؛ خورخه مندس، دلال معروف دنیای فوتبال بدون داشتن پست رسمی در باشگاه یکی از ارکان والنسیا به حساب می‌‌آید. همانی که با ۳۰ میلیون یورو زمینه‌ی رفتن شکودران موستافی و آلکاسر را فراهم کرد و با ۳۵ میلیون نیز آندره گومز را بارسلون واگذار کرد! در ضمن فقولی، نِگردو و دنیلو را نیز به این اسامی اضافه کنید.

از آن طرف نیز ایلیاکیم مانگالا، نانی ، ازکوئل گارای، مارتین مونتویا، رائول سیلوا، ماریو سوارز ، منیر الحدادی و سیمونه زازا به والنسیا پیوسته‌اند که در تمام آن‌ها مندس نقشی پر رنگ را ایفا کرده‌است.

والنسیا از ۱۸ مسابقه‌ی خود در لالیگا، ۹ شکست، ۴ تساوی، و تنها ۵ پیروزی را به دست آورده‌است و از ۱۲ بازی اخیر خود فقط و فقط در ۳ بازی موفق به شکست حریفان خود شده‌است.

دوست‌داران والنسیا می‌گویند خفاش‌ها نفرین شده‌اند، مسوولین باشگاه پاسخگوی نتایج و رفت‌وآمد‌های هیچ و پوچ نیستند و فقط به فکر روند مالی باشگاه هستند! اما واقعاً چه کسی والنسیای دوست‌داشتنی را نفرین خواهد کرد؟

به نظر خفاش‌ها بیش‌از ‌آن‌که از دشمنان ضربه بخورند، از خودی‌ها ضربه می‌خورند و همین باعث می‌شود تا روز به روز اهداف‌شان کوچک‌تر ‌شود؛ از نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا تا رده‌ی پانزدهم لالیگا و هم‌نشینی با لگانِس!