سوال روز | چرا طارمی در آن واحد هم فرشته است هم دیو؟ / گل‌هایی که نمک ندارد

به گزارش متافوتبال و به نقل از شفقنا، همیشه باید پای یک طارمی در میان باشد.از یک سو بدون تردید مهمترین بازیکن دو فصل اخیر قرمزها بوده که توانسته در کمترین  زمان ممکن خودش را تبدیل به بهترین گلزن تاریخ پرسپولیس در لیگ برتر کند. اما همین بهترین گلزن،هیمشه در ناکامی ها مرد شماره یک است.نه اینکه در یک بازی بزرگ غیب باشد به صورتی که نود دقیقه کسی او را پیدا نکند و در انتها مربی حریف مدعی شود با تاکتیک های دفاعی و مدافعانم موفق به مهار طارمی شدم. نه کمتر تیمی در ایران می تواند این ادعا را کند حتی در بدترین روز مهدی طارمی. شاید همین آخرین داربی را بشود یکی از بدترین بازی ها عمر او دانست اما در کمال تعجب می بینیم در همان روز بد او صاحب 4 موقعیت ویژه گلزنی شده که در یک صحنه دروازه بان حریف بهتر از او عمل کرده و در سه نبرد دیگر،این خودش بود که در نشانه گیری موفق عمل نکرده است. یعنی او از همه گذشت و در خوان آخر مغلوب خودش شد.

بحث بر سر طارمی ادامه دارد و خبرنگاران حاضر در تمرین پرسپولیس از سرمربی تیم می خواهد او را نیمکت نشین کند. ولی آیا این نیمکت نشینی به مهمترین بازیکن تیم کمک می کند؟ بدون شک اگر این راهکار جواب می داد بدون تردید برانکو همان بلایی که سر رامین رضاییان اورده و همچنان می آورد را سر طارمی ده باره باره تکرار می کرد. ولی مسئله اصلی این است که او معمار اصلی قرمزها در آن نوک مثلث هجومی است.

در بدترین روزهایش هم توان عبور از هر مدافعی را دارد اما تنها کسی که حریفش می شود کسی نیست جز خودش. اینکه او در ضربات نهایی  تمرکز لازم را ندارد تقریبا تبدیل به یک موضوع قابل اثبات شده است. اما دلیل این عدم تمرکز به روشنی مشخص نیست. نگاه بدبینانه می گوید او زندگی بیرون از زمینش احتیاج به اصلاح دارد اما در این مورد چه کسی همه واقعیت را می داند؟ یعنی بازیکنی در سطح طارمی هنوز نفهمیده اگر این سن و سال نتواند اوج بگیرد شاید به راحتی به سرنوشت پیام صادقیان مواجه شود؟ اگر نداند که وای بر او.عده دیگر عقیده دارند او بیش از توانش بار را برداشته است. توانایی تحمل این همه بار را ندراد اما به درست یا غلط از سوی کادر فنی و هواداران، این بار سنگین به روی دوشش رفته و او دچار نوعی عصیان شده است.

شاید کلید ماجرا همان ضربه سری بود که بعد از گل سروش رفیعی نصیبش شد و او نتوانست از نزدیک ترین فاصله ممکن دروازه رحمتی را باز کند. درست شبیه داربی رفت که از فاصله دو متری ناباورانه توپ را به بیرون زد. در تاریخ داربی چه کسی در دو بازی متوالی این همه توپ از دست داده است؟

این خاصیت اوست. اگر اولین ضربه اش را بد بزند تا آخر بازی دچار نوعی از بحران می شود و گویی دادگاهی صحرایی تشکیل می دهد و مرتب در حال تنبیه خودش است. موقعیت بعدی می رسد و باز هم طارمی حواسش به دادگاه و رای صادر نشده است و توپ ها را یک به یک از دست می دهد.وقتی با رحمتی تک به تک شد شاید حواسش روی همان ضربه هد نیمه نخست بود. داشت خودش را نکوهش می کرد که یک دفعه دید مقابل رحمتی است و عوض ضربه چیپ که روزی همه ضرباتش را آنگونه می زد، بدترین ضربه را به جایی زد که گلر حریف مقابلش روی زمین نشسته بود. این یکی را که از دست داد کار به اواخر بازی رسید و در صحنه ای که به راحتی می توانست با یک پاس رو به بیرون وحید امیری را صاحب موقعیت گلزنی 99 درصدی کند، خودخواهانه هوس کرد مدل علی کریمی در داربی گل بزند. اما دقیقا شبیه کاریکاتور علی کریمی زد! چرا ؟ چون مدام در حال مصاحبه بود که بالاخره یک گل آکروباتیک زیبا می زنم. چه کسی به او گفته که وظیفه او زدن چنین گل هایی است؟

 بازی هنوز به پایان نرسیده که یک هوادار پرسپولیس به درون زمین می پرد تا لابد مهدی رحمتی را شخصا تادیب کند اما کک “هیچکس” نمی گزد و ماهینی حتی عرضه مهار آن بچه را هم نداشت  چرا که حتی پایش به او نمی خورد و باز هم این طارمی است که باید بار را به روی دوشش بکشد.

بازی تمام شده و محسن مسلمان بی توجه به سکوها که در حال تشویق تیم بازنده هستند(اتفاقی بی تکرار در داربی) می خواهد به رختکن برود اما باز “همه” بی توجه هستند و این طارمی است که می دود و به محسن می گوید باید برگردی و به هواداران ادای احترام کنی. وقتی برانکو و سایر بازیکنان به سوی هواداران پرسپولیس  می روند طارمی آن جلوست و با آنکه مشخص است دستانش می لرزد و به گونه ای هیستریک است اما پا پس نمی کشد.

مشکل دقیقا اینجاست. “همه ” کنار کشیدند و “همه بار” روی دوش یک نفر است. تا قبل از طارمی هیچ مردی نبود که بیاید و رکورد گلزنی را بشکند. رکورد موقعیت های به وجود اورده را تغییر دهد. او حالا همه بار را به تنهایی به روی دوش دارد اما فعلا توان حمل همه آن را ندارد. بهتر است برانکو به گونه دیگری به او کمک کند. نبود طارمی می تواند مصادف شود با یک برد از جنس صبا که پرسپولیس تقریبا با کمترین موقعیت گل موفق به شکست حریف شد. آنها باید قدر طارمی را بیشتر بدانند و طریقه مراقبت از او را بلد باشند. پرسپولیس طی دو فصل اخیر در کورس قهرمانی بود و یکی از اصلی ترین دلایلش گلزنی ها و موقعیت سازی های طارمی است.

اگر برانکو حرکتی در راستای سبک تر شدن وظایف طارمی انجام ندهد آن وقت شاید ناباورانه برای دومین سال متوالی در روز آخر جام را از دست بدهد و آن وقت کسی توجهی به گل ها و پاس گل های طارمی ندارد و همه نیمه خالی لیوان را می بینند.

چرا این همه گل او کسی را نمک گیر نمی کند؟ مربی باید زودتر مشکل را حل کند. یک نفر و این همه بار، منصفانه نیست به دوش کشیدنش.