گروه چهارم لیگ قهرمانان، محلی برای تقابل مربیان بزرگ؛ برانکو پر افتخارتر از 3 مربی گروه

به گزارش متافوتبال، از امروز هفته دوم لیگ قهرمانان آسیا آغاز می‌شود و دو تیم استقلال به مصاف حریفانشان می‌روند. فردا هم ادامه بازی‌های پیگری می‌شود و پرسپولیس که در گروه D قرار دارد به مصاف الوحده امارات می‌رود. گروه D گروهی بسیار سخت است که تیم‌های قدرتمندی در آن حضور دارند اما جدا از کیفیت تیم‌های این گروه و تقابل‌هایشان چیزی که جالب به نظر می‌رسد حضور 4 مربی بزرگ در راس تیم‌های پرسپولیس، الهلال، الریان و الوحده است که هر هفته دوئل‌های جالبی را رقم خواهد زد.هفته اول دوئل دیاز- برانکو که پر جام ترین مربیان گروه هستند برنده نداشت و در بازی دیگر تیم لادروپ تیم آگیره را برد.در بین این 4 مربی برانکو در دوران بازیگری بازیکن بسیار کوچک و گمنامی در مقایسه با سه نفر دیگر بوده اما در دنیای مربیگری و بردن جام تنه به تنه بقیه می‌زند. برانکو فقط یک جام کمتر از دیاز آرژانتینی برده اما عنوان سومی جام جهانی با تیم ملی کرواسی می‌تواند کارنامه او را سنگین‌تر کند.از طرفی او پر افتخارترین مربی این گروه در قاره آسیاست چرا که هم در قامت سرمربی تیم ملی و هم به‌عنوان مربی باشگاهی افتخار داشته و به غیر از جام‌هایی که برده عنوان سومی جام ملت‌های آسیا را هم در کارنامه دارد. روزنامه ایران‌ورزشی گزارشی جالب و خواندنی از کارنامه چهار مربی این گروه منتشر کرده که با هم آن را می‌خوانیم:


برانکو؛3 جام ملی(آسیا)، 4 جام باشگاهی (اروپا)، یک جام باشگاهی (آسیا)
سرمربی پرسپولیس در دوران بازیگری چیزی شبیه فرانچسکو توتی و رایان گیگز بود که از ابتدا تا انتهای دوران بازیگری شان را در یک باشگاه گذراندند. برانکو 11 سال برای یک باشگاه کوچک در کشورش به نام وارتکاس بازی کرد و در 36 سالگی بازنشسته شد تا دوران مربیگری را آغاز کند.برانکو در 37 سالگی وارد عرصه مربیگری شد و کارش را از باشگاه خودش آغاز کرد. بعد از وارتکاس، سگستا و ریه کا تیم‌های بعدی‌اش بودند تا اینکه به‌عنوان دستیار بلاژویچ وارد کادر فنی تیم ملی کرواسی شد.عنوان سومی جام جهانی برای برانکو قطعا افتخار بزرگی است که می‌تواند او را بالاتر از مربیان همگروهش قرار دهد.
برانکو همراه با چیرو به تیم ملی ایران آمد و بعد از ناکامی در راه رسیدن به جام جهانی 2002 هدایت تیم زیر 23 سال(امید) ایران را به عهده گرفت.قهرمانی در بازی‌های آسیایی بوسان اولین افتخار او بود. سپس در قامت سرمربی تیم ملی ایران قهرمان بازی‌های غرب آسیا، سوپر جام آسیا- اقیانوسیه و عنوان سومی جام ملت‌های آسیا 2004 را به دست آورد. برانکو در بزرگترین باشگاه کرواسی یعنی دیناموزاگرب دو بار قهرمان لیگ، یک بار قهرمان حذفی و یک قهرمانی سوپر جام کشورش را به دست آورد.او در سوپر لیگ چین هم با شاندونگ قهرمان شد تا افتخاراتش را ادامه دهد.برانکو با الاتفاق در یک قدمی رسیدن به جام حذفی عربستان باز ماند و بعد از آن در الوحده و دیناموزاگرب افتخاری به دست نیاورد تا به پرسپولیس بیاید و فعلا یک نایب قهرمانی در لیگ برتر ایران را به کارنامه‌اش بیفزاید. برانکو دو بار به‌عنوان مربی سال کرواسی و یک باربه‌عنوان مربی سال چین و ایران هم انتخاب شده است.

میشل لادروپ؛ 5 جام باشگاهی(اروپا)، 2 جام باشگاهی(آسیا)
اگر قرار بود مربیان گروه چهارم لیگ قهرمانان آسیا را براساس اعتبار دوران بازیگری شان مقایسه کنیم هیچ کدم از سه نفر دیگر به گرد پای لادروپ نمی‌رسیدند.
لادروپ که در فوتبال دانمارک و به صورت کلی ورزش این کشور جزو نخبه هاست به‌عنوان بازیکن در تیم‌های بزرگی مثل بارسلونا، رئال مادرید، آژاکس و یوونتوس بازی کرد و افتخارات زیادی به دست آورد.او در لباس بارسلونا 4 بار قهرمان لالیگا شد، یک بار کوپا دل ری را برد و به قهرمانی سوپر جام اسپانیا و البته جام باشگاه‌های اروپا دست یافت. لادروپ با رئال مادرید هم یک بار قهرمان لالیگا شد و در آژاکس به قهرمانی لیگ و جام حذفی رسید. او با لباس یووه هم سری آ را فتح کرد و به‌عنوان قهرمانی جام باشگاه‌های جهان رسید تا در سه لیگ معتبر اروپایی، جام باشگاه‌های اروپا وجام جهانی باشگاه‌ها قهرمان شده باشد.
لادروپ بیش از 100 بازی ملی هم برای تیم ملی دانمارک انجام داده اما کارنامه دوران مربیگری اش اینقدر پر بار نیست.او تا 34 سالگی بازی می‌کرد و دو سال بعد در بروندبی دانمارک سرمربی شد که همراه این تیم یک قهرمانی لیگ، دو جام حذفی و یک قهرمانی سوپر جام را به دست آورد.
لادروپ در ختافه اسپانیا و اسپارتاک مسکو جامی نبرد و در مایورکا هم ناکام بود تا اینکه به سوانسی انگلیس پیوست و در یک شگفتی جام اتحادیه را با این تیم برد.او که در قامت سرمربی لخویا مقابل پرسپولیس و برانکو قرارگرفته در این تیم نوپای قطری یک بار قهرمان لیگ ستارگان و یک بار قهرمان جام حذفی شد تا به الریان بپیوندد.لادروپ دو بار به‌عنوان مربی سال دانمارک و دو بار به‌عنوان مربی ماه قطر انتخاب شده است.

رامون دیاز؛ 7 جام باشگاهی(آمریکای جنوبی)،2 جام باشگاهی قاره‌ای (آمریکای جنوبی)
درست مثل لادروپ، رامون دیاز سرمربی الهلال هم در نقش بازیکن چهره شناخته شده و معروفی بود. او برای ریورپلاته، ناپولی، فیورنتینا، اینترناسیونال و موناکو بازی کرد و غیر از 5 بار قهرمانی در لیگ آرژانتین، قهرمانی سری آ، قهرمان جام حذفی فرانسه و قهرمان جام جهانی جوانان شد که در این مسابقات به‌عنوان آقای گلی دست یافت. دیاز که همراه با تیم ملی کشورش در جام جهانی بازی کرده بهترین گلزن لیگ ژاپن و آرژانتین بوده است.
دیاز مثل دوران بازیگری در مربیگری هم پرافتخار و پر جام بوده است. او تا 36 سالگی فوتبال بازی می‌کرد و در سال 1995 بلافاصله مربیگری را آغاز کرد. بیشترین افتخارات او با ریورپلاته به دست آمده و او 6 بار با این تیم لیگ داخلی را فتح کرده. یک قهرمانی لیگ با سن لورنزو، یک قهرمانی لیبرتادورس و سوپر جام آمریکای جنوبی باز هم با ریورپلاته از دیگر افتخارات او هستند. دیاز 57 ساله در تیم‌های آکسفورد یونایتد انگلیس، آمه ریکا، ایندپندینته و تیم ملی پاراگوئه هم کار کرده و سپس به الهلال پیوسته است.

خاویر آگیره؛ یک جام باشگاهی(آمریکای مرکزی)، یک جام ملی(کنفدراسیون ها)، یک جام باشگاهی(آسیا)
شاید در بین مربیان گروه D لیگ قهرمانان شناخته شده‌ترین و بین‌المللی ترین باشد اما تعداد افتخارات و جام‌هایش زیاد نیست.آگیره هم مثل لادروپ و دیاز بازیکن ملی و شناخته شده‌ای است.
 او در دوران بازیگری به غیر از تیم‌های مکزیکی و آمریکایی یک فصل هم برای اوساسونا بازی کرد و یک بار قهرمان لیگ کشورش شد. آگیره تا 35 سالگی بازی می‌کرد و از 37 سالگی وارد دنیای مربیگری شد و از کشور خودش شروع کرد.
آتالانته و پاچوکا اولین تیم‌هایش بودند تا بعد از قهرمانی با پاچوکا به سرمربیگری تیم ملی کشورش برسد. بعد از این اتفاق او راهی اسپانیا و شد و بعد از سرمربیگری اوساسونا به اتلتیکومادرید رفت. مقصد بعدی اش دوباره تیم ملی مکزیک بود که این بار در جام کنفدراسیون‌ها قهرمان شد.
 آگیره بعد از تیم ملی مکزیک دوباره به لالیگا برگشت و هدایت ساراگوسا و اسپانیول را بر عهده گرفت.
او در جام جهانی 2014 هم سرمربی تیم ملی ژاپن بود اما بعد از ناکامی در راه رسیدن به قهرمانی جام ملت‌های آسیا برکنار شد تا به الوحده بپیوندد که در سال اول قهرمان جام حذفی امارات شد.