یادداشت روز | مستر کی‌رامپ!

مهدی محمدی: روزی که کارلوس کی روش به عنوان سرمربی جدید تیم ملی ایران انتخاب شد تقریبا همه اهالی فوتبال طرفدار او بودند و خوشحال از اینکه قرار است با یک مربی مطرح اروپایی به روز شویم.
از همان ابتدا بنای ناسازگاری داشت؛ به تهران آمد و از امکانات و شهر بازدید کرد، و پس از دیدن بازی ایران و روسیه در ابوظبی برای تصمیم‌گیری دربارهٔ پیشنهاد قراردادی ۳٫۵ ساله راهی پرتغال شد. در بهمن ۱۳۸۹ شرایط ایران را برای مربیگری پذیرفت، اما چند روز بعد با فرستادن یک ایمیل به فدراسیون فوتبال انصراف خود را از مربیگری تیم ملی ایران «به دلایل شخصی و خانوادگی» اعلام کرد و بعد از کش و قوس های فراوان بالاخره در فروردین 90 رسماً سرمربیگری تیم ملی فوتبال ایران را برای یک دوره سه‌ساله به عهده گرفت.
برخی مربیان داخلی از نخستین روزهای حضور کی روش در ایران جزو منتقدان او بودند و رفتارهایش را بر نمی تابیدند اما از حمایت عامه مردم برخوردار بود و در چند نوبت که بحث احتمال جدایی وی مطرح شد، مردم رای به حفظ او دادند و حتی در یک نوبت جامعه رسانه ای نیز با امضای یک نامه حمایتی خواستار ادامه همکاری با مرد پرتغالی شد.
بی شک کی روش تحول بزرگی در فوتبال ایران ایجاد کرد و تیم ملی را دوباره به یکی از قدرت های برتر آسیا تبدیل کرد. ذر دوران مربیگری کی‌روش تیم ملی ایران به مدت ۱۷ ماه در جایگاه نخست رنکینگ تیم‌های آسیایی قرار گرفته که طولانی‌ترین زمان در تاریخ فوتبال ایران محسوب می شود.
کی روش اما هر چه جلوتر رفت به منتقدانش افزود و هیچکس هم به اندازه خودش در این راه مقصر نبود و نیست. با اکثر اهالی فوتبال از بازیکن و مربی گرفته تا مدیر و کارشناس درگیر شد و آش به قدری شور شد که برخی فرصت طلبان حتی موفقیت های فنی او را نیز به بهانه رفتارهای غیرحرفه ای او زیر سوال بردند.
مرد پرتغالی که زمانی در پرتغال(سال 93) با مدیران وقت فدراسیون این کشور درگیر بود و زمانی هم در آفریقای جنوبی(2002) روزهای پرتنشی را سپری کرد، ماه هاست که در فوتبال ایران هم با همه سرشاخ می شود، به گونه ای که این شائبه مطرح شده که عامدانه دنبال فراهم کردن شرایطی برای رفتن است.
نام بردن از تمام افرادی که در این مدت با کی روش دچار چالش شده اند کار سختی است. آخرین گزینه این لیست سرمربی کروات پرسپولیس است که وقت و بی وقت با مصاحبه ها و بیانیه های مختلف مورد هجوم سرمربی تیم ملی قرار می گرد.
صد البته که برانکو نیز در این درگیری - که دودش به چشم فوتبال ایران می رود - بی تقصیر نیست و مطرح کردن اضافه وزن ملی پوشان بعد از بازگشت از اردوی تیم ملی یا توقف ایران برابر سوریه در آن زمین ناهموار نقطه نظر کارشناسی محسوب نمی شود اما کی روش که خود را به مراتب بالاتر و حرفه ای تر از برانکو می داند رفتارهایش نشانی از یک مربی سطح یک جهان ندارد.
او ملی پوشان پرسپولیس را به خاطر انتقاد منطقی برانکو مبنی بر بی فایده بودن اردوی امارات (بدون لژیونرها و بازی تدارکاتی) از اردوی تیم ملی اخراج می کند، دستیاران ایرانی اش را هم به اردو راه نمی دهد، طبق اخبار منتشره خواستار تغییرات اساسی در کادر فنی می شود و حتی راننده اش را هم تغییر می دهد و حالا مثل کودکان لجباز می گوید که ملی پوشان پرسپولیس را به تیم ملی دعوت نمی کند چون چاق هستند!
در حالی که رسانه های آفریقایی از مذاکرات کشورهایی مثل آفریقای جنوبی و الجزایر با او خبر می دهند، توپ نتایج آینده ایران را به زمین مسئولان فدراسیون و منتقدانش می اندازد آن هم در حالی که قرار نیست اگر نتیجه نگرفت پولش را نگیرد!
در شرایطی که تیم ملی ما به سختی بازی تدارکاتی برگزار می کند، دیدار ایران با عراق صرفا به خاطر اختلافات فدراسیون با کی روش لغو می شود و کک کسی هم نمی گزد چرا که انتقادهای مربیان باشگاهی به سرمربی تیم ملی برخورده است.
پربیراه نیست اگر بگوییم امروز منتقدان او بیش از حامیانش شده اند. کار به جایی رسیده که بسیاری از آنهایی که زمانی حامی او بودند این روزها ریسک ضربه خوردن تیم ملی را به جان می خرند و مشکلی با جدایی وی در این برهه حساس ندارند. 
کاش کی روش همان مرد محبوب مردم می ماند و آنقدر جنتلمن رفتار می کرد که واهمه همه از رفتنش باشد نه ماندنش. کاش مانند ترامپ دنبال دیوارکشی دور خودش نبود. قصه او و فوتبال ایران دارد تلخ به سر می رسد...
 

*نامه‌نیوز