همه حوادث تلخ و شیرین فوتبالی در ایام عید؛ از تقابل با مارادونا تا فاجعه ورزشگاه آزادی

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه شهروند،  با فرا رسیدن نوروز شاید خیلی از مردم راهی تعطیلات شوند اما قلب فوتبال در ایران همچنان می‌تپد. در نوروز ٩٦ نیز تیم‌ملی ایران ٢ دیدار حساس در انتخابی جام‌جهانی ٢٠١٨ در پیش خواهد داشت تا سرنوشت خود را تا حدود زیادی برای رسیدن به این رویداد بزرگ، آن هم برای دومین‌بار متوالی مشخص کند. در گذشته هم در رده ملی و هم باشگاهی شاهد بازی‌های خاطره‌انگیزی در عید نوروز بودیم که اکثرا با استقبال خوبی از سوی مردم مواجه شده است. بازی‌هایی که نتایج و حاشیه‌های آن، مردم ایران را یاد روزهای تلخ و شیرینی در ایام نوروز می‌اندازد و نشان می‌دهد که تعطیلات عید هم باعث نمی‌شود مردم فوتبال‌دوست ایران از تیم‌های باشگاهی و ملی مورد علاقه خود غافل شوند.

تقابل با آرژانتین و مارادونا در برنابئو
یکی از نخستین بازی‌های خاطره‌انگیز تیم‌ملی ایران در نوروز، ٢ فروردین ‌سال ١٣٥٦ برگزار شد. باشگاه رئال‌مادرید به مناسبت جشن ٧٥سالگی خود از تیم‌ملی ایران برای حضور در یک تورنمنت چهارجانبه دعوت کرد، تورنمنتی که در آن تیم‌های ایران، آرژانتین، رئال‌مادرید و مولودیه از الجزایر حضور داشتند. این دیدار با گل برتونی برای آرژانتین در نیمه اول همراه بود اما ایران با گل محمد صادقی در نیمه دوم توانست بازی را به تساوی بکشاند، اگرچه درنهایت آلبی سلسته که یک‌سال بعد از آن قهرمان جام‌جهانی ١٩٧٨ شد، در ضربات پنالتی ایران را شکست داد. محمد صادقی، گلزن ایران در آن مسابقه در این‌باره می‌گوید: «بازی با آرژانتین بازی افتتاحیه ورزشگاه سانتیاگو برنابئو بود که به دعوت خود آقای برنابئو، رئیس وقت باشگاه رئال‌مادرید برگزار شد. اتفاق جالب این بازی حضور مارادونا ١٣ساله روی نیمکت آرژانتین بود. در بین دو نیمه مارادونا وارد زمین شد و با توپ حرکات تکنیکی انجام می‌داد. او با توپ جادو می‌کرد. با این‌که ١٣‌ساله و ریز نقش بود ولی به توپ بسیار مسلط بود. همه بازیکنان تیم ما با تعجب به حرکات او نگاه می‌کردند.»

تلخ‌ترین روز استادیوم آزادی

به ١٢‌سال قبل برمی‌گردیم؛ ٥ فروردین ١٣٨٤. جایی که ایران برای رسیدن به جام‌جهانی ٢٠٠٦ باید از سد ژاپن در یک بازی خانگی می‌گذشت. حدود ٨ ساعت قبل از بازی به شکلی عجیب سکوهای ورزشگاه آزادی پر از تماشاگر بود. تیم برانکو توانست با ٢ گل وحید‌ هاشمیان روزی به یادماندنی را در تاریخ فوتبال ایران رقم بزند و یک گام دیگر برای صعود به جام‌جهانی بردارد. اما بعد از بازی اتفاقاتی رخ داد که نه‌تنها شیرینی برد را از بین برد، بلکه تلخ‌ترین روز در تاریخ استادیوم آزادی را رقم زد. فشار و ازدحام جمعیت آن‌قدر زیاد بود که ٧ تن از کسانی که برای تماشای بازی فوتبال به ورزشگاه رفته بودند، به دلیل ماندن زیر دست و پا جان باختند. ایران ٥ روز بعد توانست کره‌شمالی را هم در خانه‌اش از پیش رو بردارد اما کام همه مردم ایران در نوروز ٨٤ به خاطر آن تراژدی در ورزشگاه آزادی تلخ بود.

٨٠‌هزار افغان در آزادی
تیم فوتبال امید ایران با یک نسل طلایی که چند لژیونر مثل سردار آزمون و علیرضا جهانبخش را در ترکیب خود داشت، رویای حضور در المپیک بعد از ٤٠‌سال را با هدایت محمد خاکپور در سر می‌پروراند. امیدهای فوتبال ایران ٩ فروردین ١٣٩٤ در شرایطی به مصاف تیم امید افغانستان رفتند که در ورزشگاه آزادی در ظاهر میزبان بازی بودند، اما در اتفاقی عجیب و تاریخی ٨٠‌هزار نفر از افغانستانی‌های مهاجر در ایران، برای حمایت از تیم خود استادیوم آزادی را پر و تا دقیقه آخر نیز با شعارهای خود تیمشان را حمایت کردند. البته این بازی در پایان با نتیجه ٦ بر صفر به سود شاگردان خاکپور به پایان رسید. البته پیش از این و در نوروز ٨٣ وقتی تیم امید برای حضور در المپیک ٢٠٠٤ با سرمربیگری محمد مایلی‌کهن تلاش می‌کرد، ٢ باخت مقابل کره‌جنوبی و چین کسب کرد تا رویای المپیک با نسل طلایی که قهرمان بازی‌های آسیایی بوسان شده بود، بار دیگر از دست برود.

شکستی به قیمت برکناری اسطوره

یکی دیگر از بازی‌های خاطره‌انگیز تیم‌ملی ایران در نوروز به ٨ فروردین ‌سال ١٣٨٨ برمی‌گردد. شکست ٢ بر یک و تلخ تیم علی دایی در برابر عربستان که با رقص و شادی عربستانی‌ها در پایان بازی جلوی چشمان ١٠٠‌هزار تماشاگر ایرانی همراه شد. همه منتظر یک جشن ملی در نوروز و عیدی شاگردان دایی به مردم ایران بودند. حتی حساسیت مسابقه رئیس‌جمهوری وقت را هم به ورزشگاه کشاند اما تمام این اتفاقات درنهایت به ضرر آقای گل فوتبال جهان شد که در نخستین سال‌های مربیگری‌اش، مسئولیت بزرگی را برعهده گرفته بود. تلخی این شکست آن‌قدر زیاد بود که بلافاصله بعد از بازی علی دایی با دستوری خارج از فدراسیون فوتبال از کارش برکنار شد و به دوران کوتاه خود روی نیمکت تیم‌ملی خاتمه داد.
 

بزرگترین برد کی‌روش، خداحافظی نکو

چند ماه بعد از جام‌جهانی و البته حذف تلخ از جام ملت‌های آسیای ٢٠١٥، وقتی کارلوس کی‌روش خروج خود را از تیم‌ملی ایران با تأیید رئیس وقت فدراسیون فوتبال قطعی می‌دانست، در نوروز ٩٤ در ظاهر برای آخرین دفعات روی نیمکت تیم‌ملی ایران نشست. ٢ بازی بزرگ با تیم‌های بزرگ اروپا و جهان در پیش بود. شاید وقتی ایران توانست در اردوی اتریش با نتیجه ٢ بر صفر شیلی را با تمام ستارگانش از پیش رو بردارد، هنوز هیچ‌کس به بزرگی این پیروزی پی نبرده بود اما چند ماه بعد وقتی شیلی با هدایت سامپائولی آرژانتین بزرگ را شکست داد و قهرمان کوپا آمریکا شد، همگان اعتقاد داشتند بزرگترین برد کی‌روش در طول دوران مربیگری‌اش در ایران به دست آمده است. چند روز بعد از رویارویی با شیلی، ایران در اردوی اروپایی خود به مصاف سوئد رفت و با درخشش زلاتان ٣ بر یک شکست خورد؛ مسابقه‌ای که آخرین بازی ملی جواد نکونام رکورددار بازی‌های ملی در فوتبال ایران محسوب می‌شود. البته با وجود خداحافظی نکونام، درنهایت کی‌روش بعد از بازگشت در ایران ماندنی شد.

٦ تایی پرسپولیس در آسیا

در تاریخ لیگ قهرمانان آسیا بارها تیم‌های ایرانی در عید نوروز به مصاف حریفان آسیایی خود رفتند، اگرچه در سال‌های اخیر این تاریخ به بازی‌های ملی اختصاص پیدا کرده است. یکی از خاطره‌انگیزترین بازی‌هایی که در نوروز و در چارچوب لیگ قهرمانان آسیا انجام شد، مربوط به دیدار پرسپولیس و الشباب در ٢ فروردین ١٣٩١ می‌شود. در این مسابقه که مصطفی دنیزلی هدایت پرسپولیس را بعد از آن دربی معروف ٣ بر ٢ در اختیار داشت، سرخپوشان یک پیروزی بزرگ و ٦ بر یک را مقابل الشباب عربستان کسب کردند. جالب است بدانید ایمون زاید در مدت زمان کم حضورش در پرسپولیس دومین هت‌تریک خود را در این بازی انجام داد و غلامرضا رضایی، علی کریمی و امیرحسین فشنگچی دیگر گل‌های این تیم را وارد دروازه حریف عربستانی کردند. استقلال هم در ١٣ فروردین‌ماه ‌سال ١٣٩٣ یک بر صفر در امارات الجزیره را شکست داد.
 

دربی‌های نوروزی

پرسپولیس و استقلال از دربی شماره یک تا دربی ٨٤ تاکنون ٨بار در فروردین‌ماه به مصاف هم رفته‌اند که از بین این دیدارها ٥ بازی با تساوی به پایان رسیده است. با این حال ٣ مسابقه میان ٢ تیم در ایام نوروز برگزار شده که حاصل ٢ تساوی و یک پیروزی برای استقلال بوده است. شهرآورد بیست‌وهشتم، سومین تقابل پرسپولیس و استقلال در فروردین‌ماه بود. این‌بار هفتم فروردین‌ماه‌ سال ٦٦ تاریخ برگزاری بزرگترین بازی باشگاهی ایران بود که دو تیم در لیگ تهران به مصاف هم رفتند. نتیجه، تساوی بدون گل بود تا پرسپولیس و استقلال رقم زننده یک تساوی دیگر در دربی‌ها باشند. در دومین دربی نوروزی میان سرخابی‌های پایتخت یک تساوی دیگر به دست آمد، در دیداری که در لیگ ششم و تاریخ ١٠ فروردین‌ماه ٨٦ برگزار شد. این‌بار هم تساوی یک – یک و این‌بار دو گل از دو یاغی. علیرضا نیکبخت‌واحدی، بازیکن محبوب استقلالی‌ها که به پرسپولیس رفته بود توانست دروازه تیم سابق خود را باز کند و سپس علی علیزاده که پیراهن سرخ را با پیراهن آبی عوض کرده بود، موفق شد کار را به تساوی بکشد. تساوی‌ها در دربی‌های فروردین‌ماه ادامه داشت تا ٢ تیم ١٠ فروردین‌ماه ٩٠ به مصاف هم بروند. این بار دربی هفتادم در لیگ دهم بود و بالاخره استقلال توانست در یکی از دربی‌های فروردین‌ماه به پیروزی برسد. زننده تک‌گل استقلال در این بازی که هدایت آن را پرویز مظلومی برعهده داشت، آرش برهانی بود. درواقع این دربی یکی از همان مسابقات بین ٤ برد متوالی استقلال و پرویز مظلومی در دربی محسوب می‌شود که بعدا به نماد استقلال تبدیل شد.