بهترین بازیکن سال پرسپولیس کیست؟

به گزارش متافوتبال و به نقل از روزنامه ایران‌ورزشی، پرسپولیس لیگ شانزدهم تیم کاملی به نظر نمی‌رسد. از این لحاظ می‌گوییم که روی نیمکت یکسری جوان تازه کار نشسته‌اند که هنوز نمی‌توان به آنها اعتماد کرد و بازیکنی که بتواند از روی نیمکت بیاید و کار را در بیاورد کم پیدا می‌کنید. با این حال ترکیب اصلی پرسپولیس ترکیب خوبی است و همین که می‌گویند تیم برانکو در طول فصل با 14-13 بازیکن کار می‌کند و البته با در نظر گرفتن اینکه نتایج فوق‌العاده با این محدودیت گرفته شده می‌توان روی کیفیت تک تک نفرات دقیق شد.  پرسپولیس 96-95 بازیکنان فوق‌العاده‌ای دارد؛عده‌ای از آنها در تیم فصل قبل حضور داشتند و در موفقیت ناتمام آن فصل سهیم بودند اما عده‌ای دیگر از تابستان گذشته عضو سرخ‌ها شدند و اتفاقا خیلی خوب جا افتادند به طوری که برخی شان در زمره بهترین‌های تیم قرار می‌گیرند.  برای انتخاب بهترین بازیکن پرسپولیس هم می‌شود روی سال 95 یعنی از فروردین گذشته تا همین روزهای آخر اسفند متمرکز شد و هم می‌توان بهترین بازیکن فصل را پیشاپیش انتخاب کرد. برای مورد دوم البته دو ماه و حداقل 9 بازی دیگر باقی مانده و طبیعی است که بعد از انجام این مسابقات سنجیدن عیار شاگردان برانکو راحت‌تر باشد پس ما بهترین بازیکن سال را انتخاب می‌کنیم.  بدون شک در ترکیب فعلی پرسپولیس می‌توان بازیکنان شاخصی پیدا کرد و همین که 7 تا 9 بازیکن این مجموعه در اردوهای ملی حضور دارند و 4 نفرشان در ترکیب اصلی کی‌روش قرار می‌گیرند یعنی تیم فعلی پرسپولیس پر ستاره‌ترین تیم لیگ شناخته می‌شود و برانکو ایوانکوویچ خوشبخت‌ترین مربی شاغل در فوتبال ایران است که این تعداد بازیکن خوب را یکجا کنار هم دارد.
اما انتخاب‌های ما به شرح زیر است:

محسن مسلمان: واقعیت این است که او انتخاب برانکو نبود و باشگاه پرسپولیس این هافبک بازیساز را جذب کرد. مسلمان که بعد از درخشش در 17 سالگی و ظهور به عنوان یک پدیده حتی در مقطع اول حضورش در پرسپولیس و البته تیم ملی امید هم بازیکن مهمی در فوتبال ایران به حساب می‌آمد به یکباره دچار افت عجیبی شد و در بازگشت به ذوب‌آهن و البته در فولاد تا حد یک بازیکن متوسط یا کمتر از آن نزول کرد. مسلمان سر دوراهی سرخ و آبی پرسپولیس را انتخاب کرد و البته به عنوان یک بازیکن افت کرده به پرسپولیس آمد با این امید که دوباره تبدیل به همان مهره تاثیرگذار سابق شود اما سرعت پیشرفت او تحت هدایت برانکو فوق‌العاده بود. مسلمان در هفته‌های ابتدایی فصل گذشته یک نیمکت‌نشین محض بود اما همزمان با اوجگیری او پرسپولیس هم تبدیل به تیم دیگری شد. در واقع شروع دوران اقتدار پرسپولیس طی یک سال و نیم گذشته همزمان شد با اوج گرفتن محسن مسلمان و طبیعتا این دومی تاثیر زیادی در رقم خوردن اتفاق اول داشته است.
مسلمان در راس لوزی خط میانی پرسپولیس بازی‌های کم نقصی ارایه کرد و معمار حملات تیمش بود. نکته ویژه‌ای که باعث شد او به ترکیب اصلی برسد و هیچ گاه به نیمکت برنگردد اضافه کردن عنصر دوندگی و جنگندگی به فاکتورهای اصلی و اولیه بازی‌اش شامل تکنیک انفرادی در برداشتن بازیکن حریف، انجام کارهای ترکیبی، ارسال‌های خوب از ضربات ایستگاهی، پاس‌های قطری دقیق، پاس‌های تودر بلند و روی زمین و یک و دوهای سرعتی و شوت‌های سرکش بود. امسال هم مسلمان شروع و تداوم فوق‌العاده‌ای در ترکیب پرسپولیس داشت و تبدیل به رهبر خط میانی تیمش شد اما اضافه شدن سروش رفیعی چالش بزرگی برای او به وجود آورد. اعتماد عجیب برانکو به سروش و سپردن راس لوزی خط میانی به این بازیکن باعث شد پست بازی مسلمان تغییر کند و این کیفیت بازی او را به مخاطره می‌انداخت اما در کمال تعجب تنها یکی دو بازی طول کشید تا او در محل جدید هم همان بازیکن تاثیر گذار و فوق‌العاده باشد. درخشش مسلمان در ماه‌های جاری در رو آمدن دوباره مهدی طارمی نقش بسزایی داشته و بی شک می‌توان او را بهترین بازیکن سال پرسپولیس نامید اما عجیب است که همچنان او در برنامه‌های کی‌روش جایی ندارد.
وحید امیری: در مورد این بازیکن هر چه بگوییم کم گفته‌ایم. بازیکنی که حدود 10 ماه قبل با تیزهوشی و چالاکی خاصش دروازه پرسپولیس را باز کرد و مانع از قهرمانی این تیم شد حالاهمه کار می‌کند تا تیم جدیدش را قهرمان کند. وحید امیری طی 7 ماه گذشته که پیراهن پرسپولیس را به تن کرده نمایش‌های فوق‌العاده‌ای برای تیمش ارایه کرده است و با اینکه بارها بین هافبک چپ و خط حمله جابجا شده اما بالاترین کارآیی را داشته است. دوندگی بیش از حد، کیفیت بالای پاس‌ها، چرخش‌ها و بالا آمدن‌هایی که تیم را از حالت دفاعی خارج و به سرعت وارد فاز حمله می‌کند نقش مهم امیری را در تیم برانکو نشان می‌دهد. بازیکن بی حاشیه و خوش اخلاقی که به نوعی یکی از زحمتکش‌ترین نفرات تیمش به حساب می‌آید در طول این هفت ماه خیلی کم بازی در حد متوسط داشته و همیشه جزو بهترین‌های تیمش بوده است. او که بازیکن اصلی کی‌روش هم به حساب می‌آید آمار گلزنی خوبی هم داشته و گاهی اوقات آنقدر خوب گل می‌زند که شک می‌کنیم ذاتا مهاجم نوک بوده یا گوش چپ.
سیدجلال حسینی: بسیاری از اهالی فوتبال و دوستداران پرسپولیس از همان هفته‌های اول لیگ جاری به این نکته اذعان داشتند که اگر برانکو لجبازی نمی‌کرد و اجازه می‌داد فصل گذشته به پرسپولیس برگردد قهرمانی لیگ پانزدهم هم در مشت سرخ‌ها بود. با حضور سیدجلال در قلب دفاع پرسپولیس آمار گل خورده این تیم به شدت کاهش پیدا کرد و او تبدیل به ستونی در قبل دفاع شد که به دیگر مدافعان و دروازه‌بان تیم اطمینان می‌بخشید. خط دفاع پرسپولیس به رهبری سیدجلال آنقدر خوب کار کرد که با وجود کم کاری‌های خط حمله این تیم با بردهای اقتصادی هم صدرنشین مطلق لیگ شد و به عنوان شانس اول قهرمانی خودش را بالا کشید. سیدجلال که در نفت تهران هم همین آمار فوق‌العاده را بجا گذاشته بود امسال تقریبا در همه بازی‌ها با پیراهن پرسپولیس نمایش‌های درخشان و کم نقصی ارایه کرد و تعداد اشتباهات او به تعداد انگشتان یک دست هم نمی‌رسد. علاوه بر این او در نقش یک کاپیتان و لیدر تیم نقش‌اش را به خوبی ایفا کرد و کاری کرد تا بازیکنان فکری جز برد و رسیدن به قهرمانی نداشته باشند.
حسین ماهینی: به خاطر استمرار در خوب بودن با وجود تغییر پست‌های متوالی و حضور در چهار پست مختلف می‌توان او را چهارمین بازیکن برتر پرسپولیس دانست.
کمال کامیابی‌نیا: کمال فصل قبل در پرسپولیس خودی نشان داد و پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشت و این فصل ادامه همان مسیر را طی می‌کند. نبود او در یک بازی مهم فاجعه را رقم زد تا میزان تاثیرگذاری‌اش مشخص شود.
مهدی طارمی: با اینکه دیر برگشت و تمرینات ابتدای فصل را از دست داد یا نیمی از موقعیت‌های حتمی گلزنی را هدر داد اما به عنوان بهترین گلزن تیم و بهترین مهاجم مجموعه در بسیاری از بازی‌ها کیفیت بالایش را نشان‌مان داد.
رامین رضاییان: اگر از دیر برگشتن و بداخلاقی‌های اخیرش عبور کنیم نمی‌توانیم منکرتاثیرگذاری او باشیم. رضاییان هر بار که از روی نیمکت هم آمد تاثیرگذار بود و کاری کرد تا همه پیشکسوتان و برخی از هواداران مدافع بازی دادنش باشند و رودرروی برانکو بایستند.
علیرضا بیرانوند: هر چند در دو ماه اخیر با اشتباهات مدافعان پرسپولیس مشخص شد زیر سایه اقتدار آنها کمتر محک جدی خورده اما نمی‌توان کیفیت او را زیر سوال برد. بیرانوند در سایه این درخشش دروازه‌بان اصلی تیم ملی شد و به لحاظ اعتماد به نفس هم موازی با بحث فنی رشد کرد.
فرشاد احمدزاده: جابه‌جایی بین خط هافبک و دفاع تا حدودی شرایطش را از حالت نرمال خارج کرد اما کاری که برانکو می‌خواست را انجام داد و تبدیل به مهره مورد علاقه او شد. از تاثیرگذاری احمدزاده در فاز حمله نمی‌توان به راحتی عبور کرد هر چند او با یک شماره 10 واقعی فاصله زیادی دارد.
محمد انصاری: با اینکه امسال در پست تخصصی اش بازی نکرد و به دفاع میانی منتقل شد اما  نمایش های بسیار خوبی ارائه داد  و غیر از یکی دو ماهه آخر تقریبا بی اشتباه و پر صلابت بازی کرد تا جایی که غیبتش در بازی آخر مقابل الریان به چشم آمد.
 صادق محرمی: اگر سال 95 را به سه قسمت تقسیم کنید محرمی در بخش مهمی از قسمت سوم بهترین بازیکن پرسپولیس بوده است.مدافع - هافبک 21 ساله در نیم فصل دوم به ترکیب اصلی رسید و عنوان پدیده را از آن خود کرد.محرمی در فاز حمله بازی های چمگیری ارائه داد و در دفاع هم امیدوار کننده ظاهر شد.