یادداشت روز | بدون "حیا کن" هم می شود اعتراض کرد

به گزارش متافوتبال، شب گذشته آرسنال برابر بایرن مونیخ شکست سنگینی را تجربه کرد تا در مجموع دو بازی با نتیجه ۱۰ بر ۲ از لیگ قهرمانان خداحافظی کند. هواداران توپچی‌ها که حالا بیش از پیش از نتایج ضعیف ونگر دلسرد شده‌اند، خواهان برکناری او از روی نیمکت سرمربیگری تیم هستند. نکته جالب اینجاست که هواداران این تیم لندنی در کمال ادب و احترام این خواسته خود را مطرح می‌کنند. شفقنا یادداشتی خواندنی در این رابطه منتشر کرده که با هم آن را می‌خوانیم:

هواداران آرسنال در دیدار برابر بایرن مونیخ نشان دادند که برای نشان دادن اعتراض لزوما نیازی نیست که زبان به انواع و اقسام زشتی ها آلوده شود. لندنی های طرفدار ونگر از نتایج تیمشان در این فصل بسیار ناراضی بودند و دیگر نمی خواستند ونگر را فصل آینده روی نیمکت تیم شان ببینند و با این حال به شکلی کاملا مدنی اعتراض خود را نشان دادند. خبری از حیا کن رها کن های معروف هم نبود.

پیش از آغاز بازی طرفداران آرسنال با در دست داشتن پلاکاردها و بنرهایی که از پیش آماده کرده بودند پیام اعتراضی خود را به گوش سرمربی تیمشان رساندند. روی این پلاکاردها هیچ نوشته توهین آمیزی نبود و حتی روی برخی آنها به شکلی کاملا محترمانه از زحمات ونگر در این سالها قدردانی شده بود.

روی یکی از این پلاکاردها نوشته شده بود: “آرسن. بابت تمام خاطرات خوش از تو ممنونیم اما زمان خداحافظی است”. روی یکی دیگر از بنرها نیز نوشته شده بود: “لطفا تمدید نکنید”. عباراتی مانند “زمان تغییر”، “دیگر واقعا بس است”، “نه برای یک سال دیگر”، “حمایت از تیم و نه مربی” نیز روی دیگر پلاکاردها نوشته شده بود. سفت و سخت ترین نوع اعتراض هم بنرهایی با عبارت “Wenger Out” بود که باز هم توهینی به شمار نمی رفت. 

در سوی مقابل نمونه های وطنی را سراغ داریم که در آن هواداران به سبکی کاملا متفاوت اعتراض خود را به کادر فنی نشان می دهند. شعار معروف “حیا کن رها کن” که تقریبا مربی در ایران نیست که آن را حداقل یک بار نشنیده باشد تنها یکی از این راهکارهاست که البته همین راهکار نه چندان مودبانه در قیاس با برخی الفاظی که بعضا از سوی هواداران خطاب به مربی ادا می شود بسیار محترمانه است! 

علاوه بر نحوه نشان دادن اعتراض که صحبتش رفت، یک تفاوت اساسی دیگر نیز وجود دارد و آن ماهیت اعتراض است. هواداران آرسنال نه از سوی لیدر، نه از سوی افراد بیرون باشگاه و نه هیچ سازمان و نهاد دیگری کوک نشده بودند و صرفا به دلیل خستگی از ناکامی های متعدد آرسنال چه در لیگ جزیره، چه در رقابت های اروپایی بود که دست به اعتراض زدند. این در حالی است که معمولا در ایران اعتراض ها به شکل خودجوش نیست و منشا بیرونی دارد. 

در پایان باید به این نکته توجه داشت که زمانی که صفتی به یک پدیده اطلاق می شود در واقع تمام اجزای آن پدیده را در می گیرد. وقتی فوتبال لقب حرفه ای می گیرد باید تمام بخش هایش فاکتور حرفه ای بودن را در خود جای دهد. مسلما ادبیات نیز یکی از بخش های فوتبال است که باید حرفه ای شود. اما این اتفاق در فوتبال ایران نیفتاده است.