گرت بیل: کاسیمرو مثل ماکه‌له‌له است؛ زیرپای هر بازیکنی تکل می‌زند، حتی داور!

به گزارش متافوتبال و به نقل از دنیای فوتبال، به سمت سن‌سیرو. گرت بیل در ساحل قدم میزد. یک فینال لیگ قهرمانان اروپای دیگر برای رئال‌مادرید در مقابل اتلتیکومادرید را تجربه کرده و او به جایی برگشته که همه چیز برایش شروع شده بود. در فینال لیگ قهرمانان اروپا فصل قبل برای اولین بار گرت بیل به استادیومی برگشت که در مقابل اینترمیلان آن هت‌تریک به‌یاد‌ماندنی را کرده بود.

چیزی در سن‌سیرو عوض شده بود. بیل در این باره میگوید: «ما در میلان مقابل اینتر شکست خوردیم، اما اینطور حس میشد که انگار برده‌ایم و آن بازی دلیلی بود که دلم میخواست در لیگ قهرمانان بازی کنم. این یک بازی بود که به من اعتمادبه‌نفس داد که بدانم میتوانم در مقابل بهترینها بازی کنم. هت‌تریک کردن در مقابل قهرمان اروپا. اعتمادبه‌نفسم افزایش یافت، و همینطور باورم. و از آن زمان دیگر به عقب برنگشتم.»

بیل از آن موقع به تنهایی تبدیل به قهرمان اروپا شده بود. آن روز شنبه در فینال لیگ قهرمانان او به دنبال کسب دومین مدالش بود. از آخرین حضورش در سن‌سیرو اتفاقات زیادی رخ داده بود. بیل در آغاز 21 ساله بود و اکنون 27 ساله شده است. دو مرتبه بازیکن سال لیگ برتر شد، تا همین تابستانی که گذشت گرانقیمت‌ترین بازیکن جهان بود. او ولز را به مسابقات یورو 2016 رساند و همینطور باشگاهش را موفق به کسب عناوین قهرمانی کرد. گل قهرمانی در فینالهای کوپادل‌ری، جام باشگاههای جهان و لیگ قهرمانان به ثمر رساند.

او هنوز هم میتواند چرخش توپ را در آسمان لیسبون ببیند: «همه چیز مانند صحنه آهسته است. حس میکردم دو سال است آنجا هستم.» او هنوز هم میتواند زمین را حس کند، آنقدر خشک است که نمیتواند روی زانوهایش سر بخورد برای جشن؛ هنوز هم میتواند هم‌تیمی‌هایش را ببیند: «سرم به هر طرف کشیده میشد. همه دیوانه شده بودند.»

هنوز هم صدای رختکن را میشنود؟ «همه شاد بودند، جام آنجا بود، همه به هوا میپریدند و میخواندند.» بیل آن حس و حال و آن ایمان را به یاد میاورد. در مورد خاطرات لیسبون و گل تساوی سرخیو راموس در دقیقه 92.48 حرف میزند: «فکر نمیکردم تمام شده باشد، اما شما سرتان را بالا میبرید و دقایق را میبینید، 87 و بعد 89، 90... و من دعا میکردم که لطفاً گل بزنید، و واقعاً هم گل زدند.»

بیل دومین مورد را اضافه کرد، تسکین بزرگتر چرا که دو موقعیت خوب را از دست داده بود. اعتمادبه‌نفس، جزر و مد باور، درک واضح او از اینکه فوتبال بیشتر در ذهن شکل میگیرد. او در مورد خرافات و روتینهای پیش از بازی صحبت میکند، دقایقی که اعتمادبه‌نفس به طور غیر منتظره ناپدید میشود و لحظاتی که برمیگردد، درست همانقدر غیرمنتظره. بیل ادامه می‌دهد: «قبل از اینکه به مادرید بیایم شاید باید به خلوت خود فرو میرفتم و پنهان میشدم، اما تا آخر ادامه دادم.»

در انتها بیل شالی دور سر و مدالی دور گردنش داشت. همانطور که در سن‌سیرو سال 2010 توپ بازی را هم روی پیراهنش گذاشته بود. پدرش آن را از میلان "دزدیده" بود اما او همچنین یکی هم از فینال 2014 دارد. حالا او توپ دیگری میخواست و با قالب ذهنی متفاوتی به فینال میرسید: «احساس آسودگی بیشتری میکنم. فکر میکنم شما تجربه‌اش را دارید و میدانید که باید منتظر چه پیشامدهایی باشید. دفعه قبل من عصبی بودم اما الان میدانم چطور باید با این روند کنار بیایم. امیدوارم این قضیه بتواند عملکردم را بهبود ببخشد.»

این فقط مسابقه فینال نیست. همه چیز است. تطبیق همیشه آسان نیست و بیل هنوز هم با ضربه‌های آزاد ساعت 9 و 10 شب که در فوتبال اسپانیا مرسوم است دست و پنجه نرم میکند. زبان هم هنوز آسان نشده است. اگرچه او در حال پیشرفت است، و آرام صحبت کردن زین‌الدین زیدان هم خیلی کمک میکند. اما بیل میگوید خیلی بیشتر احساس راحتی میکند، خیلی بیشتر از همیشه. و همینطور هم به نظر میاید.

در طبقه همکف محل اقامت باشگاه، چند نفر از بسکتبالیست‌های رئال‌مادرید مشغول تنیس روی میز هستند، نزدیک جایی که راموس نشسته و به چت کردن مشغول است. بیرون، کارکنان مشغول تمیزکاری بعد از تمرینات صبحگاهی هستند. میتوانید از اینجا فرودگاه باراخاس را ببینید، و این درست یک روز قبل از رفتن مادرید به میلان بود. با این حال، هیچ نشانه‌ای از اضطراب وجود ندارد. بیل آرام و خونسرد و سرحال است.

او از همیشه بهتر بازی میکند. اعتراف میکند که در فصل قبل گاهی احساس جدا ماندن از تیم میکرد. آنقدر که دوست دارد توپ را بدست نمیاورد، هواداران هم به او اطمینان نداشتند. اما الان تمام شک و شبهه‌ها برطرف شده است. این ستاره ولزی میگوید: «در حال حاضر بیشتر از قبل خود را جزئی از این تیم میدانم. در سال اول شما مردم زیادی را نمیشناسید اما اکنون بیشتر احساس راحتی و تعلق میکنم.»

شاهزاده ولزی رئال‌مادرید، فصل قبل را با 19 گل در لیگ و 10 پاس گل تمام کرد. از این گلها، 9 تا ضربه سر بوده است، بیشتر از هرکسی در اروپا. جالب است بدانید او زمانی در تیم‌های جوانان مدافع بود. آمار گلهای او جالب‌تر می‌شود که یادآوری کنیم که او تنها 23 بازی در لیگ داشت. به طور میانگین در هر 57 دقیقه یک گل یا پاس گل به اسم او ثبت میشود. حالا تصور کنید اگر او در تمام 38 بازی حضور داشت چه آماری ثبت میشد. اما این 23 بازی داستان هم دارد؛ فصلی با آسیب‌دیدگی‌های خفیف و بهبود آهسته. بیل در مورد مصدومیت‌های متعدد فصل قبلش می‌گوید: «ناامید کننده بود، فکر میکردم دارم به قله میرسم اما ناگهان اتفاقی رخ میداد. دلیل مشخصی هم وجود نداشت. ما همه چیز را بررسی کردیم، سختی زمین و کفش‌ها و ... من خیلی میدوم. بیشتر از حد معمول. شاید این به دلیل خستگی باشد. باید سرعتم را کمی بهتر کنم اما وقتی شما دارید خوب بازی میکنید فقط دلتان میخواهد ادامه دهید. بعضی وقتها باید به این فکر کنم که دیگر 19 ساله نیستم، بهتر با بدنم رفتار کنم. اما آسیب‌دیدگیها رخ میدهند.»

گاهی اوقات او در حالت فیزیکی متفاوتی است؛ سریعتر، بلندتر و قوی‌تر از هرکسی. سریعتر، بلندتر و قوی‌تر از خودش حتی.

در شروع فصل، عکسهایی در مجله بدنسازی از او منتشر شد. بیل درباره این که چگونه آمادگی‌اش را حفظ کرده، می‌گوید: «اما من هرگز تمرینات باشگاهی نکردم. بدنم طبیعی است. کسی عکسها را نشانم داد و من گفتم واقعاً من در تابستان هیچ کاری نکردم. دوستم گفت باهاش بازی کن. بگو به باشگاه میروی. من باز هم گفتم نمی‌روم. او گفت خوب است که بگویی. من این مرتبه گفتم دروغ است. و من میدانم جایی خواهم گفت که نه، من به باشگاه نرفتم. شاید بالغ شده‌ام.»

او تغییر کرده است. بیل 16 ساله لاغر و استخوانی با ولز کارش را شروع کرده بود. میگوید: «ده سال گذشته است. باور کردنی نیست. من حس کاملاً متفاوتی دارم. از هر جهت رشد کرده‌ام.» حتی آن زمان هم بسیار سریع بود. در سن 14 سالگی میتوانست 100 متر را در عرض 11 ثانیه بدود.

الان چقدر میتواند سریع بدود؟ «در واقع از زمانی که مدرسه را ترک کردم این کار را نکردم. و واقعاً نمیخواهم عضلات پایم کشیده شوند.» این را می‌گوید و میخندد. خودش هم میداند که از دیگران سریع‌تر است: «اگر 100 درصد آمادگی داشته باشم و اعتمادبه‌نفسم بالا باشد میدانم که میتوانم از هرکسی بگذرم. یک به یک. خصوصاً اگر فضای کافی داشته باشم.»

بیل در مورد وفق پیدا کردن با یک کشور جدید، فرهنگ جدید و بازی جدید صحبت میکند، در مورد نیاز به داشتن چیزی غیر از سرعت، در مورد فهمیده شدن و آن فصل دشوار و بدون کسب افتخار. "بد" ارزیابی رک و صریح او از آن شرایط است. او در آن مورد صحبت میکند و اینکه آن راه سخت چطور او را به اینجا رساند.

«لیگ برتر به هم پیوسته است؛ تیمها می‌آیند و مینشینند و شما مجبورید سبک متفاوتی را یاد بگیرید. فکر میکنم فصل اول همه در مورد اینکه من چطور هستم اطلاعات کاملی نداشت، بنابراین میتوانستم همانطور که در انگلیس بودم رفتار کنم. سپس در مورد من اطلاعاتی بدست آوردند و سعی در بی اثر کردن تواناییهای من داشتند. بسیار دشوار بود اما خوشحالم که آن فصل گذشت برای اینکه خیلی چیزها یاد گرفتم: از قبیل نگه داشتن توپ، حرکت، هوش، تصمیم‌گیری. این به خاطر آن فصل بد بود که الان فکر میکنم در فصل خوبی هستم. من پیشرفت کردم، تنوع بیشتری به بازیم داده‌ام.»

بیل در مورد چیزهایی که در فصل گذشته یاد گرفته هم بیان می‌کند: «سال گذشته باعث شد خیلی چیزها آموختم. وقتی شما در کاری خوب هستید مردم سعی میکنند جلوی شما را بگیرند و شما باید راه دیگری پیدا کنید. شبیه به زمانی بود که در مقابل اینتر قرار گرفتم و سعی در نفوذ به آن تیم داشتم. مردم من را زیر نظر گرفته بودند. باید کمی شیوه‌ام را تغییر میدادم و راههای جدیدی پیدا میکردم. در مادرید زمانیکه شروع به ساختن رابطه‌های بهتر میکنید همه چیز بهبود پیدا میکند، بهتر بازی میکنید، بهتر وفق پیدا میکنید. بیشتر از زمانی که انتظار داشتم طول کشید اما بخاطر آن فصل بد بازیکن بهتری شده‌ام.»

اگرچه گرت بیل در بین چند بازیکنی بود که از اخراج رافائل بنیتس در ماه ژانویه ناامید شده بودند، رئال در زمان زیدان پیشرفت کرد. آنها به قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا رسیدند و لالیگا را با 12 پیروزی متوالی به پایان رساندند. از نظر تاکتیکی تغییرات بزرگی رخ نداده بود، اگرچه بیل بر اهمیت کاسمیرو در خط میانی تاکید میکند: «ماکه‌له‌له‌ی ما... او هر جنبده‌ای را تکل میکند، حتی اگر داور باشد!» بیل از اینکه برای حرکت از سمت راست آزادی عمل بیشتری بدست آورده و از عملکرد مربی فرانسوی راضی است.

زیدان آرام و خونسرد فرقی با هری ردنپ مربی‌اش در تاتنهام ندارد. بیل در مورد شباهتهای زیدان و ردنپ می‌گوید: «آنها از این نظر که از تو میخواهند خودت را تمام و کمال ثابت کنی فرقی با هم ندارند. من با لوکا [مودریچ] در این مورد حرف میزدم: در تاتنهام ردنپ میگفت توپ را به من، لوکا، رافا [فان‌درفارت]، آرون [لنون] بدهید و از بازی لذت ببرید. فکر میکنم اینجا هم به همین شکل است: ما دوست داریم حمله کنیم. زیدان دوست دارد ما آزادی عمل داشته باشیم. در مجموع این باعث میشود حس بهتری داشته باشیم.»

این بدان معنی نیست که مسئولیت خاصی به عهده کسی نباشد؛ زیدان بر اینکه هر بازیکنی باید به وظایف دفاعی‌اش عمل کند تاکید میکند، و بعد از ال‌کلاسیکو، بیل گفت آنها برای پیدا کردن شانسی برای نفوذ از عمق صبر میکردند، و خاطر نشان میکند که زیدان به آنها صبوری یاد میدهد. همچنین میگوید بازی نیمه نهایی فصل گذشته لیگ قهرمانان مقابل منچسترسیتی برای آنها کسل کننده نبوده، اما تحت کنترل بود.

در پایان گرت بیل شرایط این روزهای رئال‌مادرید را ایده‌آل توصیف می‌کند: «من حس میکنم که ما در حال حاضر در اوج قرار داریم و بسیار خوب بازی می‌کنیم. این فوق‌العاده است که فصل قبل برای دومین مرتبه قهرمانی در لیگ قهرمانان را تجربه کردم. این چیزی بود که من به خاطرش به میلان رفته بودم و ما همگی به دنبال آن بودیم.»

سن‌سیرو. دوباره. بیل دوباره به جایی برگشته بود که همه‌چیز از آنجا آغاز شد و دوباره آغاز کرد؛ قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا و درخشش با تیم ملی ولز در یورو 2016.