ستاره یاغی 18 ساله که بزن بزن می کند؛ چالش بزرگ منصوریان!

به گزارش متافوتبال و به نقل از خبرآنلاین، بی‌شک امید نورافکن یک استثناء بین همه استعدادهای اخیر فوتبال ایران است. یک پسر گوشه گیر اما خیلی با استعداد . یک بچه نازی آباد با شباهت های بی نظیر به مجتبی جباری. بازیکنی لج باز، یک دنده اما با استعدادی ناب که خیلی زود هم عصبی می شود. بازیکنی که دو سال قبل و وقتی در جوانان استقلال بود ، منصوریان رویای داشتنش در نفت را داشت و می گفت بهترین هافبک دفاعی ایران در استقلال است اما قدرش را نمی دانند. 

کمی بعد از آن روزها ، مظلومی به امید بازی داد اما در دفاع چپ. درست در همان روزهایی که شکاف بین امید ابراهیمی و خط دفاعش تیم قهرمان نیم فصل اول بعد از مصدومیت امید ابراهیمی را در لیگ سوم کرد و بی نصیب از هر موفقیتی در دربی هم خفت داد، تصمیم اشتباه مظلومی شانس بازی دادن درست به امید و البته کمک به استقلال را از هر دوی شان گرفت.

منصوریان که آمد باید امید خیلی زودتر فرصت بازی پیدا می کرد اما او هم حرات نکرد از امید سر جایش استفاده کند. باز او دفاع چپ شد و بعد مدتی کلا تبعید. چرا تبعید؟ چون همین پسر خاص بی اجازه سرمربی و درحالی که جواب کادرفنی را خیلی تند داده بود، راهی تمرینات و اردوی تیم ملی جوانان شده بود. تقریبا همه مربیانی که با امید کار کردند از رفتارش گله دارند. از قلعه نویی که ستار می گفت یکبار امید را اخراج کرده بود تا مظلومی و امیرحسین پیروانی که بازوبند کاپیتانی تیم ملی جوانان را به او می دهد.

از نظر فنی امید یک استثناست. او اما زندگی سختی داشته. برای فوتبال بازی کردن در شرایطی که خانواده اش مخالف بودند، سختی زیادی کشیده. کلا خیلی اهل جوشیدن نیست و خیلی سریع جوش می آورد. بازیکنان دیگر عادت به شوخی کردن دارند اما او بر نمی تابد و بد جواب می دهد و حاصلش می شود دعوا. منصوریان که در همین یکی، دو ماه چند باری با این پرخاش های ناگهانی ستاره 18 ساله تیمش روبرو شده، باز هم چالشی بزرگ برای برخورد با امید دارد. از یک سو کنار گذاشتنش، هم به تیم لطمه می زند و هم به استعداد این بچه و از سویی دیگر بی توجه بودن به رفتارش، تیم را دچار مشکل می کند. فارغ از دعوای بد او با یعقوب کریمی در بازی با فولاد شاید بهترین تصمیم برای چنین سرمایه ای که استقلال دارد شاید این باشد که یکی را پیدا کنند که مثل فاضلی یا ابوالفضل جلالی برای علی کریمی، مشاور این بازیکن شود. کسی که برایش وقت بگذارد و راهنمایی اش کند. کسی که این حصارش را بشکند و بتواند مهارش کند. کاش خود این بازیکن فرق بین علی کریمی شدن یا مجتبی محرمی شدن را بداند. نخواهد سرنوشتش مثل فوق ستاره هایی چون جعفر مختاری فر باشد و بخواهد همان طور که وقت می گذارد و سخت درگیر یادگرفتن زبان است، تلاش کند مسیرش رو به پیشرفت باشد و هدف هایی بزرگ در زندگی داشته باشد.