تمام گزینه‌های روی میز بارسلونا برای فصل بعد / از یورگن کلوپ تا جیووانی فان برونکهورست

فصلی بود که رئال مادرید در مربیان فقط دنبال یک پرستار یا مراقب بود زیرا از بهترین بازیکنان برخوردار بودند.خوانده راموس، کارلوس کی‌روش، واندرلی لوکزمبورگ... به فهرستی نگاه می کنم که بارسلونا برای خود تعیین کرده و همه ی آن ها به نظر مشابه می آید.

باریکنان بارسلونا به یک رهبر نیاز دارند؛ کسی که از همان بدو ورود به او احترام بگذارند. این احترام می تواند به گذشته ی بازیکنی او برگردد یا قابلیت های مربی گری اش.

فکر می کنم این کار هر مربی ای نباشد و به همین خاطر فهرستی که من دارم فقط چند گزینه ی شگفت انگیز در آن وجود دارد. اما معتقدم بارسلونا ممکن است مربی ای به خدمت بگیرد که اصلاً در حد و اندازه ی باشگاه نباشد.

اولین تماس من با پپ گواردیولا خواهد بود؛ ببینید هواداران من سیتی چقدر شیفته ی او هستند. اگر پاسخ او منفی بود، به سراغ گزینه ی بعد می روم.

گزینه ی دوم سیمئونه خواهد بود. او از نظر رهبری یک فرد ایده آل است و فکر می کنم به قدری انعطاف پذیر باشد که به فهمی از بازیکنان خود برسد و بتواند با آن ها کاری کند کارستان و بار دیگر یک تیم محکم را تشکیل دهد، یعنی همان تیمی که بارسا به آن نیاز دارد.

بعد از آن نوبت به یورگن کلوپ می رسد و این که آیا خود او هم علاقمند به آمدن هست یا خیر. باشگاه های بزرگ مربیان خود را عوض می کنند، مربیان بزرگ هم باشگاه های خود را عوض می کنند؛ طبیعی است که مربیان برتر خواهان زیاد دارند و دلشان می خواهد قبل از اخراج شدن خودشان به باشگاهی دیگر بروند.

احتمالاً آنتونیو کونته را هم بررسی می کنم و شانس خود را محک می زنم؛ شغل من به عنوان مدیر ورزشی پیدا کردن بهترین هاست اگر خودشان هم علاقمند بودند.

بعد، به سراغ فهرست واقع بینانه تر می روم، یعنی آنهایی که در گذشته به نحوی با باشگاه مرتبط بودند.میشل لادروپ یکی از آن هاست؛ مردم خواهند گفت که او سابقه ی بزرگی ندارد – همراه با سوانسی قهرمان لیگ کاپ شده – اما در لالیگا هم مربی گری کرده و شهرت دوران بازیکنی اش یعنی این که من به او احترام می گذارم."

پیوند او با بارسونا خیلی بیشتر از والورده است. والورده فقط بیست سال پیش بیست بار برای بارسلونا به میدان رفته.

جیووانی فان برونکهورست هم هست – که تازه پا به دنیای مربی گری گذاشته اما شانس قهرمانی با فاینورد در لیگ را دارد – و فیلیپ کوکو، که همراه با پی.اس.وی دوباره این موفقیت را به دست آورده و زمانی هم که در بارسا بازی می کرد دورانی موفقیت آمیز داشت.

لوران بلان نام دیگر فهرست من است – او هم برای بارسلونا به میدان رفته و همراه با بوردو و پاری سن ژرمن قهرمانی را به دست آورده، در عین حال مربی تیم ملی فرانسه هم بوده.

"آخرین نام فهرست من سرمربی موناکو خواهد بود، لئوناردو ژاردیم. او در این فصل توجه ها را به خود جلب کرد و تیم او درخشان ظاهر شد."

ممکن است دیگران در وهله ی اول من را مورد استهزا قرار دهند.

این را هم اضافه کنم که من پوچتینو را در فهرست نیاوردم که بیشترین دلیلش ارتباط های او با اسپانیول است.

نام اونزوئه را هم در فهرست نیاوردم اما دیدم که شکست به یوونتوس برای او گران تمام شد و هرگونه شانس رسیدن به سکان هدایت بارسا را [به دلیل همکاری با انریکه] از او گرفت. در نتیجه آوردن نام او به این فهرست کاری بیهوده است.

البته اشتباه دستیار مربی نبود که بارسا قافیه را به یووه باخت؛ او تأثیر خود را خواهد داشت اما حرف آخر را نمی زند.

هرگز او را به عنوان جایگزینی برای انریکه نمی بینم، در عین حال که نمی فهمم چرا او باید بار گناه را به دوش بکشد و از فهرست قلم بخورد.

در آخر بگویم که نسبت به والورده بی احترام نیستم اما بارسلونا با تاتا مارتینو تجربه ای متفاوت داشت؛ مسئله در بارسلونا کاملاً متفاوت است، این طور نیست که هر که از راه رسید مربی آن ها شود، کاتالانها بیشتر به یک رهبر نیاز دارند.

در عین حال، به رغم آن که بازیکنان بارسلونا فوق العاده هستند هنوز به رهبری تاکتیکی نیاز دارند و باید ستایش گر برنامه های مربی خود باشند.