لطفا مثل مسی نباشید؛ مرسی، اه!

حالا همه دوباره دارند از مسی صحبت می‌کنند. از جادوی او. از پانصدمین گلش برای بارسا که به طرز خارق‌العاده‌ای مقابل رئال رقم خورد. در ورزشگاهی که حالا طنازان اینترنی می‌گویند باید اسمش از سانتیاگو برنابئو به سانتیاگو برنالئو تغییر کند!

مسی شب گذشته نشان داد که هنوز مسی است. همان بازیکنی که تا از فوتبال خداحافظی نکند، قدرش را نخواهیم دانست.

با این همه همچنان این سوال بین علاقه‌مندان فوتبال وجود دارد که مسی بهتر است یا رونالدو؟

اگر از طرفداری از دو تیم محبوب اسپانیا یعنی بارسا و رئال دست بشوییم و فقط از لحاظ فوتبالی این ۲ابرستاره را بررسی کنیم، چه جوابی باید به این سوال بدهیم؟

رونالدو بودن بهتر است یا مسی بودن؟ شاید مساله فوتبالیست‌های آینده همین باشد؛ رونالدو یا مسی؟

فارغ از همه جنگ و کری‌ها درباره این ۲ رقیب، اینکه رونالدو بازیکن کامل‌تری است و اندام بهتری دارد و در هوا و زمین خطرناک  و اینکه مسی شور بیشتری دارد، باید گفت فوتبالیست‌های آینده هرگز نباید سعی کنند شبیه مسی باشند!

می‌پرسید چرا؟ جوابش ساده است. اگر مقالات فوتبال‌نویس‌ها را دنبال کنید متوجه می‌شوید که آنها آگاهانه یا ناخوداگاه، برای مسی بسیار بیشتر از رونالدو از کلمه «جادو» استفاده می‌کنند.

هروقت صحبت از کریستیانوست، همه از فیزیک خوب او، قدرت سرزنی‌اش، شوت‌های نفس‌گیرش، سرعت انفجاری و... صحبت می‌کنند. فاکتورهایی که بدون شک حاکی از برتری رونالدو در قیاس با مسی دارد. با این همه مسی چیزی فراتر از اینهاست. یک شور ذاتی و یک جادوی تمام ناشدنی.

مسی در جزییات بازی را به رونالدو می‌بازد اما در کلیات، همیشه دست بالا را دارد. چرا؟ چون کیفیت بازی او ربطی به جزییات ندارد. او یک نابغه است. یک استعداد خدادادی که با هیچ تمرین و ممارستی نمی‌توان مثل او شد. چیزی شبیه به معجزه که با پول و ریاضت نمی‌توان به آن رسید و باید از ۷ آسمان به شما اعطا شود.

ماجرا اما درباره رونالدو کاملا فرق دارد. او نمونه یک انسان بسیار موفق است که با کار زیاد و ممارست فراوان به این موفقیت رسیده. سوپراستاری که هر فوتبالیستی باید او را معیار و الگو قرار دهد.

الگو قرار دادن مسی برای فوتبالیست‌های تازه‌کار، یک اشتباه مهلک است؛ چرا که در هیچ مدرسه فوتبالی و تحت نظر هیچ سرمربی بزرگی نمی‌توان یک مسی ساخت. اما یک رونالدوی جدید را چرا!