استفان پیولی می تواند اینترمیلان را متحول کند؟

بیان این جمله که یک ماه در فوتبال زمان زیادی است، شاید به نوعی کتمان حقیقت باشد. استفان پیولی در ماه مارچ تیمش را در دو مسابقه متوالی به دو پیروزی ارزشمند رسانید. تیم پیولی در دیدار با کالیاری، موفق شد شکست سختی را بر حریف تحمیل کند و در مسابقه با یک آتلانتای آماده و قدرتمند با نتیجه هفت بر یک حریف را مغلوب کرد، این در حالی است که تیم پیولی در ابتدای همان سال از رم، لاتزیو و یوونتوس شکست خورده بود و این دو پیروزی قاطعانه پاسخی به منتقدان اندک پیولی بود.

در ماه نوامبر پیولی سرمربی اینترمیلان شد در حالی که نرآتزوری با حضور پیولی، تمام نه مسابقه خود را از هشتم دسامبر تا 28 ژانویه با پیروزی پشت سر گذاشت.

پیولی موفق شد تیمش را رفته رفته قوی تر کند، او ابتدا به تقویت خط دفاعی اش پرداخت و سپس سعی کرد با کار بر روی پیستون های خود، آن ها را به تغذیه مناسب ایکاردی وادارد و هماهنگی لازم را بین پیستون های تیمش روبرتو گالیاردینی ( به عنوان هافبک وسط) ایجاد نماید.

اینترمیلان با هدایت پیولی تشنه پیروزی بود، به طوری که حتی روزهایی که خوب بازی نمی کرد، باز هم قاطع و مصمم بود.

آغاز مدیریت گروه چینی در اینترمیلان و سرمایه ای که آن ها به باشگاه ایتالیایی تزریق کردند، خیلی ها را به این فکر انداخت که نرآتزوری به دنبال یک سرمربی مشهور می رود، اما پیولی این ذهنیت را از بین برد.

اما شکست تحقیر آمیز شنبه شب نرآتزوری در مقابل فیورنتینا آخرین ناکامی از سلسله ناکامی های ماه های اخیر اینترمیلان بود. یک تساوی ناامیدکننده در مقابل تورینیو و بعد نمایش یک عملکرد ضعیف در دیدار با سمپدوریا و یک شکست شرم آور دیگر از کروتونه و بعد از دست دادن برتری دو بر صفر در دربی ایتالیا؛ همه و همه نشان از روزهای بد پیولی در اینترمیلان دارند.

در این بین ناامیدی از صورت پیولی می بارید. در جریان این دیدار اینترمیلان تمام ویژگی های مثبت خود شامل سخت کوشی را از دست داد و نمی توانست کنترل جریان مسابقه را به دست بگیرد. به جای آن بازیکنان اینترمیلان در طول مسابقه فقط توپ را به ایکاردی می رساندند و سپس  دست به دعا می شدند، سنتی که البته به دست پیولی به باشگاه ایتالیایی آورده نشده و سال های سال است در این تیم ریشه دوانیده است.

پیولی سعی خود را کرد که تیم را با عادات جدید سازگار دهد؛ اما نرآتزوری درست مثل یک معتاد دور شده از مواد، خیلی زود به عادت سابق خود بازگشت.

آیا عدم پیروزی در مقابل تیم های بزرگ، تیم پیولی را از نظر روانی تحت تاثیر قرار می دهد؟

چرا تعویض های پیولی این قدر بد بود؟ و چرا او بعضی از مواقع اصرار بیش از حدی به استفاده از رودریگو پلاسیو و ادر دارد؟

چرا تیم پیولی در غیبت گالیاردینی این قدر متفاوت نشان داد؟

چرا نرآتزوری نمی تواند در زمین تاکتیک های خود را بر حریف دیکته کند؟

و نهایتا این که مشکل گابیگول چیست؟

می توان گفت حداقل یک نکته مثبت در اینترمیلان وجود داشته است و آن این که پیولی حمایت هواداران را دارد، او کامل و عالی نیست؛ در این تردیدی وجود ندارد. او شش ماه در سمت سرمربی اینترمیلان بوده و تیمی ساخته که نسبت به قبل محکم تر و در میدان مصمم تر است بنابراین او شایستگی سمت خود را دارد.

اگر نرآتزوری در مقابل ناپولی موفق شود، در واقع شایستگی خودش و مربی اش را نشان داده است. مشکلات اینترمیلان ریشه روحی و روانی دارد و حل این مسائل به دست پیولی زمان می برد.