برای بیشتر از دو دهه آرسنال همواره در پایان لیگ برتر بالاتر از تاتنهام نشست. این دو دهه زمان جشن و شادی توپچی ها بود و مربوط به دورانی می شد که تاتنهام بر روی کاغذ توانایی رقابت با توپچی ها را نداشت.

اما در فصل جاری همه چیز برعکس شد. تاتنهام با شایستگی در کورس قهرمانی قرار دارد و هر چند با احتمال کم، اما هنوز شانس قهرمانی هم دارد.

اما در سوی دیگر، آرسنال در حال حاضر در رده ششم جدول ایستاده و توپچی ها در حال تلاش هستند که برای اولین بار در طول سرمربی گری بیست ساله ونگر در استادیوم امارات، از چهار تیم اول جدول خارج نشوند.

در طی سال های اخیر به تدریج شرایط تغییر کرده و به نظر می رسد جای این دو تیم عوض شده است؛  تاتنهام در حال حاضر در اوج موفقیت های چند سال اخیرش است، در حالی که آرسنال با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می کند.

حالا که شرایط دو تیم در جدول لیگ برتر تغییر کرده، توپچی ها چه درس هایی از تاتنهام می آموزند؟

۱

کار گروهی

کار تیمی و گروهی دلیل اصلی موفقیت تیم هاست و این بازیکنان هستند که به یکدیگر کمک می کنند و مکمل هم به شمار می روند.

کار تیمی و گروهی مفهوم جدیدی است، اما آرسنال در سال های اخیر هر چه بیشتر از کار تیمی و گروهی فاصله گرفته.

شاگردان ونگر علاوه بر ارائه فوتبالی روان و زیبا، همکاری تیمی بسیار خوبی را از خود نشان می دهند. اما آرسنال در سال های اخیر به سختی دچار مشکل شده اند. در طول این سال ها بارها دیده ایم که وقتی عملکرد تیمی توپچی ها خوب نبوده؛ ونگر بر روی قابلیت های انفرادی بازیکنانش تکیه کرده و در طول فصل جاری الکسیس سانچز، الیور ژیرود و اکسلاد چمبرلین نقش مهمی در این مسئله داشته اند. در طول فصل جاری کمتر دیدیم که آرسنال بر روی همکاری و کار تیمی نتیجه بگیرد.

در سوی دیگر میدان، اما تاتنهام با وجود تکیه بر ستاره هایی مثل هری کِین، دله آلی بر روی کار تیمی و همکاری جمعی نتیجه گرفته است.

در طول فصل جاری، سون هیونگ مین، موسی دمبله و کریستین اریکسن در ترکیب تاتنهام درخشیده اند و در مقاطعی برای تیمشان تعیین کننده شده اند، اما در نهایت این کار تیمی بوده که موفقیت اسپرز را در فصل جاری رقم زده است.

۲

بازیکنان و ترکیب جوان تاتنهام

اکادمی آرسنال یکی از بزرگ ترین افتخارات این باشگاه است، اما استعدادهای انگلیسی اندکی بودند که توانسته اند از آکادمی توپچی ها سربرداشته و تبدیل به بازیکنان بزرگ شوند.

در حال حاضر راب هلدینگ بیست و یک ساله، تنها بازیکن جوان انگلیسی تبار است که به تیم بزرگسالان توپچی ها پیوسته، در حالی که اصلا تجربه حضور در آکادمی آرسنال را هم ندارد.

  در سوی دیگر میدان پوچتینو به بازیکنان جوان اعتقاد دارد و این موضوع را از زمان حضور در ساوتهمپتون نشان داده است.

پوچتینو در این باره می گوید:" از اولین روزی که من به ساوتهمپتون آمدم به شما(یعنی خبرنگاران) گفتم مهم ترین مسئله ایمان و اعتقاد به بازیکنان جوان انگلیسی است. یکی از دغدغه های ما در طول سالیان اخیر این بوده که به مردم انگلستان ثابت کنیم که در فوتبال انگلستان جوان های مستعدی حضور دارند و من فکر می کنم تیم های ساوتهمپتون و تاتنهام دارند به وضوح این مسئله را نشان می دهند. اگر ما به جوانان خودمان اعتماد داشته باشیم، بر روی آن ها کار کرده و سرمایه گذاری کنیم، متوجه می شویم که استعدادهای جوان انگلیسی درست به اندازه بازیکنان جوان برزیل و اسپانیا و آرژانتین مستعد هستند."

صحبت های بالا از پوچتینو نشان می دهد که چرا تاتنهام رو به استفاده از بازیکنان جوان انگلیسی آورده است. در حال حاضر تاتنهام در ترکیب یازده نفره اصلی خود، بازیکنان انگلیسی بیشتری از کل تیم بیست و چهار نفره آرسنال دارد.

هری کین، اریک دایر، دله آلی، کایل والکر و دنی رز همه جزو بازیکنان کلیدی تاتنهام هستند. این در حالی است که پوچتینو به بازیکنان انگلیسی حاشیه تر تیمش چون هری وینکس هم فرصت بیشتری برای حضور در ترکیب یازده نفره اصلی داده، که البته پاسخ این اعتماد را دریافت کرده و این بازیکنان در تیم ملی انگلستان هم خیلی خوب بوده اند.

۳

هزینه مناسب و به جا

اسپرز هر دو سمت این معادله را تجربه کرده اند. تاتنهام در پنجره های نقل و انتقالات مرتکب اشتباهاتی شد و سرمایه ای را که با سودآورترین معامله باشگاهی فوتبال اروپا مبنی بر فروش گرت بیل به دست آورد؛ با خریدهای ضعیف از دست داد، اما بعد از آن سعی کرد با فعالیت مناسب و به جا تیم خود را دوباره بسازد.

به جز موسی سیسوخو و وینسنت یانسن، تاتنهام در پنجره نقل و انتقالات دست به خریدهای بسیار خوبی زده است.

دله آلی و اریک دایر دو سال پیش توسط تاتنهام خریده شدند و بعدها هر دو تبدیل به بازیکنان محوری اسپرز تبدیل شدند. توبی آلدرووایرلد، وینسنت وانیاما و سون میونگ هین دیگر بازیکنانی بودند که برای اسپرز خیلی موفق عمل کرده و در موفقیت های اخیر تیم پوچتینو خیلی موثر بوده اند. با وجودی که خرید بعضی از این بازیکنان در نهایت یک شکست برای تاتنهام محسوب می شد و مثلا کریستین یانسن با پیراهن تاتنهام چندان موفق عمل نکرد، اما بی شک باشگاه انگلیسی با دید و هدف اولیه درستی خریدهایش را انجام داد. در مورد یانسن، سرمربی تاتنهام فکر می کرد که او گزینه مناسبی برای تغذیه هری کین باشد، هر چند این بازیکن خواسته های پوچتینو را برآورده نکرد.

اگر چه نتیجه و برایند فعالیت های تاتنهام در پنجره های نقل و انتقالات نهایتا مثبت نبوده، اما قطعا تشخیص نقاط ضعف و اقدام به تقویت تیم در آن نقاط؛ کار درستی بوده است.

اما در آن سوی میدان توپچی ها که اصلا در تاریخ باشگاهشان به محافظه کاری در هزینه و خرید بازیکن مشهور بودند، در پنجره های نقل و انتقالات اخیر سنت خود را تغییر دادند و مثلا الکسیس سانچز با فاصله زیاد از دیگران بهترین خرید سال های اخیر ونگر محسوب می شود.

تاتنهام سال های سال به دنبال یک مهاجم سطح بالا بود که سانچز را جذب کرد و حالا می تواند یک هافبک کارامد دیگر را به خط میانی خود بیفزاید، این در حالی است که خط حمله تاتنهام هم از نظر پشتوانه در حد تیم های بزرگ و حرفه ای نیست.

۴

انعطاف پذیری تاکتیکی بیشتر پوچتینو

آرسن ونگر سال های سال به سیستم تاکتیکی 1-3-2-4 وفادار بوده و تا زمان محرومیت و مصدومیت بعضی از بازیکنانش در فصل جاری، دست به تغییر این سیستم نزد.

در مسابقات این فصل، ونگر برای اولین بار سیستم دفاعی خود را به سه نفره تغییر داد.

تغییر تاکتیک و انعطاف پذیری تاکتیکی تاکتیکی عادت همیشگی پوچتینو است. البته برای بازیکنان تاتنهام فرقی ندارد که دفاع مد نظره پوچتینو سه نفره و یا چهار نفره است و اگر همه بازیکنان پوچتینو سالم باشند، نمی توان پیش بینی کرد دفاع تاتنهام چند نفره خواهد بود.

انعطاف پذیری یک موج جدید در فوتبال است، در حالی که پوچتینو ثابت کرده که در راس این موج قرار دارد.

۵

قدرت مطلقه ونگر در آرسنال

شکی نیست که آرسن ونگر به تنهایی مسئول پیشرفت و توسعه آرسنال تا شکل امروزی است. از سویی باز شخص ونگر مسئول افت باشگاهش در طی سال های اخیر است. ونگر مسئول نهایی همه تصمیمات اصلی در استادیوم امارات است.

ونگر سیاست های آرسنال را در نقل و انتقالات مشخص می کند و هدایت تمام کارهای روزمره تیمش را بر عهده دارد، او همچنین تمام کارهایی را که در یک فوتبال مدرن به مدیر ورزشی واگذار می شود، انجام می شود.

این در حالی است که پوچتینو با وجود آزادی عمل در تاتنهام باید در مقابل مدیریت باشگاهش جوابگو باشد.

سیستم دیکتاتور گونه تاتنهام متعلق به گذشته است و باید عوض شود، فارغ از این که قبلا چه موفقیت هایی از همین سیستم برخاسته است.