رم و اسپالتی را باید ستایش کرد نه شماتت!

یک تساوی برابر رم در ورزشگاه المپیکو می تواند یوونتوس را به ششمین قهرمانی متوالی در سری آ نایل کند، و با فینال کوپا ایتالیا که برای روز چهارشنبه زمان بندی شده، دو سوم سه گانه های قهرمانی می تواند ظرف یک هفته نصیب بانوی پیر شود.

رم، در این بین، بدون حضور آقای گل فصل یعنی ادین ژکو و احتمالاً بدون برخورداری از راجا ناینگولان به دیدار یوونتوس خواهد رفت. رم دست کم برای نباختن رتبه ی دوم در سری آ و اجازه ندادن به ناپولی برای کسب مقام دومی باید در این دیدار پیروز شود.

مائوریتسیو ساری هم این فرصت را دارد تا ناپولی را به طور مستقیم به لیگ قهرمانان اروپا برساند، اما در صورت برابری امتیازات ناپولی و رم، این رم خواهد بود که دلیل عملکرد رو در روی بهتر به طور مستقیم به لیگ قهرمانان صعود خواهد کرد. یکشنبه هم که بگذرد معلوم خواهد شد رمی ها هنوز حاشیه ی امنی برای انجام اشتباهات بیشتر دارند یا خیر.

تمرکز لوسیانو اسپالتی و بازیکنانش بدون تردید بر خودشان نیست، بلکه امیدوارند تورینو، که دو بار در این فصل توانست یوونتوس را شکست دهد، بتواند ناپولی را نیز در ورزشگاه المپیکو گرانده تورینو نا امید کند.

بهترین سناریو برای رم این است که امتیاز خود را با یوونتوس صدرنشین به چهار برساند و به همین صورت فاصله ی خود را با ناپولی سوم نیز به چهار امتیاز افزایش دهد. اما مسئله این است: آیا این کافی است تا نگاه ها به رم در میان منتقدان و مطبوعات تغییر کند؟ و این چه اندازه بر ارزیابی هایی که از دومین فصل حضور اسپالتی دراین باشگاه می شود تأثیر خواهد گذاشت؟ خود اسپالتی احتمالاً خواهد گفت هیچ!

وقتی تاریخ 18 ماه اخیر رم را بررسی می کنیم، بزرگترین اتفاق همان بازنشستگی فرانچسکو توتی است، و باقی در سایه قرار گرفت، مطلبی که می تواند اسپالتی را به خشم آورد.

وقتی رودی گارسیا رم را ترک کرد، این باشگاه در رتبه ی پنجم قرار داشت. آن ها از سوی یک تیم دست دومی از کوپا ایتالیا حذف شده بودند و از هفت دیدار اخیر خود فقط یک پیروزی به دست آورده بودند. آن ها که پنج امتیاز تا صعود به لیگ قهرمانان فاصله داشتند توانستند اینتر را که در یکی از بهترین دوران های اخیر خود بود به خوبی تعقیب کنند. روز آخر نیم فصل آن سال، اینتر در صدر جدول قرار داشت.

بازگرداندن رم به جایگاه همیشگی، گفتنش ساده است. تیم آنها نمی توانست بیشتر از یک ساعت با انسجام لازم بازی کند و گرانترین مهاجم آن ها نیز دچار قحطی گل شده بود و تقریباً 12 ساعت می شد که گلی نزده بود.

با این حال تأثیر اسپالتی خیلی زود مشهود شد. از گنجینه ی بازیکنانی که در ژانویه خریداری شده بود بهترین استفاده را برد و ناینگولان را به پستی جلوتر فرستاد و ترکیب تیم را به خوبی تغییر داد. تیم توانست متوسط 2،4 امتیاز در هر بازی به دست آورد و راهی مقدماتی لیگ قهرمانان اروپا شود. خلاصه، اسپالتی کاری کرد رم به خاطر اخراج رودی گارسیا پشیمان نشود.

به اکنون بازگردیم، جایی که رم هفت امتیاز نسبت به همین موقع در فصل گذشته بیشتر دارد. آن ها، به جای سومی، تیم دوم هستند و در تمام نیم فصل اول بهترین رکورد را در ورزشگاه المپیکو به دست آوردند. پیروزی یکشنبه، ششمین پیروزی متوالی آن ها در لیگ بود. آن ها نه فقط اولین باری بود که از سال 1935 می توانستد با چهار گل از پس میلان در سن سیرو برآیند، بلکه هر دو باشگاه میلان و اینتر را در بازی های رفت و برگشت در یک فصل شکست می دادند.

این فصل اما یک فصل چالشی برای رم بوده. آن ها میرالم پیانیچ را در تابستان به یوونتوس فروختند و پولی که در ازای او به دست آوردند مسلماً به پای پولی نمی رسید که ناپولی با فروش ایگواین به دست آورد. ناپولی فصل گذشته 25 میلیون یورو روی دفاع وسط خود، نیکلا ماکسیموویچ، سرمایه گذاری کرد (بازیکنی که اصلاً وارد میدان نشد)، رقمی که رم امکان هزینه ی آن را ندارد، و در ماه ژانویه به جنووا در ازای جذب لئوناردو پاوولتی 18 میلیون یورو پرداخت کرد (که او هم هرگز پا به توپ نشد)، رقمی که رم هم در همان ماه در ازای ادین ژکو پرداخت.

نکته ی دیگر این که ضرری را که رمی ها به خاطر از دست دادن فلورنزی کردند نمی توان سبک شمرد. این نکته هم باید در نظر داشت که از تمام خرید هایی که رم انجام داده در این فصل، فقط فدریکو فاتزیو و برونو پرس توانستند به یاری آن باشگاه بیایند. هیچ کمک دیگری در ژانویه به تیم نرسید و رم هم فهمید که باید روی بازیکنان جوان تر خود حساب باز کند به جای آن که قرضشان دهد.

به رغم تمام این مسائل، اسپالتی تلاش کرد تیم خود را رشد دهد. تیمی کُند و بدون پلان بی در پایان کار گارسیا، توانست با شروع از یک ترکیب بدون مهاجم، به ترکیب 1-3-2-4 همراه با ژکو در نقطه ی کانونی دست یابد. همچنین اسپالتی توانست پای ژکوی بی گل را به گلزنی های متعدد باز کند. توانست کوین استروتمن مصدوم را به میدان بازگرداند و امرسون پالمیری را به بازیکن محبوب ایتالیایی ها تبدیل کند. شزنی نیز در حال حاضر بهترین فصل خود را طی می کند و توانسته بیشترین مهار (77،3 %) را در میان همتایان خود داشته باشد.

اگر رم بتواند سه بازی باقی مانده ی خود را ببرد، یک رکورد امتیازی را در تاریخ خود ثبت خواهد کرد و برای بار پنجم در یک دهه ی اخیر به رتبه ی دوم خواهد رسید. از یکی از پردوام ترین دوره های تاریخ رم از دهه ی 1980 به بعد حرف می زنیم. شهردار شهر رم به باشگاه برای احداث یک ورزشگاه جدید چراغ سبز نشان داده. رم شخص اومبرتو گاندینی، مسئول روابط خارجی درازمدت میلان را به کار گماشته تا حضور مؤثرتری در انجمن باشگاه های اروپایی داشته باشد. آن ها در عین حال توانستند مونچی را به مقام مدیر جدید ورزشی خود برسانند و آلبرتو دروسی را مسئول تیم جوانان کنند.

به جای ارزیابی این فصل باشگاه رم به طور کلی، برخی قضاوت های معین فقط در یک هفته از ماه آوریل صورت گرفته است. همه چیز گفته شد، هیچ کس انتظار ندارد رم بتواند یوونتوس را از پا درآورد. صحیح است که عدم پیشروی رم در لیگ اروپا و عدم راهیابی به فینال کوپا ایتالیا مایه ی ناامیدی است، اما نباید هم فراموش کرد که رم عملاً در این سالها تیم دوم سری آ بوده.

اتمام امسال در رتبه ی دوم به معنای یک شکست نیست. تاتنهام هم برای نمونه سالی مشابه را در انگلستان و اروپا پشت سر گذاشت و قضاوت هایی که درباره ی آن می شود نمی تواند فرق زیادی با رم داشته باشد. هر دو باشگاه را باید به یک میزان ستایش کرد. اسپالتی هر چه در توان داشت انجام داد، و چه کسی می تواند صادقانه او را مقصر بداند؟