درباره ماریو مانژوکیچِ که همتا ندارد

وقتی هواداران پیگیر فوتبال از کارشناسان بپرسند که در بیست سال آینده چه از باشگاه یوونتوس به یاد می آورید، فکر می کنم بیشتر از همه به نام پائولو دیبالا یا لئوناردو بونوچی اشاره شود، اما من قطعا به نام ماریو مانژوکیچ اشاره می کنیم. ستاره کروات که اصلا با یک سبک ایتالیایی وارد فوتبال شد.

ستاره کروات به هیچ وجه یک ستاره نیست، تعداد قابل توجهی از تماشاگرانی که فینال لیگ قهرمانان را در روز سوم ژوئن از نزدیک نگاه می کنند، ممکن است از نفرات کنار خود بپرسند اسم این پسر چیست؟

مانژوکیچ چشم نواز و زیبا بازی نمی کند. البته در فوتبال او جرقه هایی از استعداد و مهارت های ویژه مثل پاس پشت پاهای عجیب دیده می شود. او نه نجابت دیبالا را دارد و نه خشونت هیگواین را.

جنگیدن مانژوکیچ برای به دست آوردن توپ درست مثل شرایط فردی است که می خواهد به زور وارد یک اتوبوس پر جمعیت شود در حالی که با گونه های ورم کرده از نگه داشتن هوا در دهان، باید ضربه های آرنج دستان افراد داخل اتوبوس را تحمل کند.

می توان گفت ارزش کار مانژوکیچ خیلی بیش تر از آن است که کلمات و یا آمار بتوانند آن را بیان کنند. اگر دست چپ بتهوون را از او می گرفتند، نابغه موسیقی نمی توانست سمفونی های فوق العاده خود را بنوازد و مثالی بهتر از این نمی تواند نقشی که مانژکیچ برای یووه بازی می کند، را توضیح دهد. 

مانژوکیچ از همه ویژگی های یک مهاجم خوب برخوردار است، از طرفی او خصوصیاتی دارد که مهاجمان خوب هم از آن ها برخوردار نیستند.

ستاره کروات با برخورداری از انگیزه و قدرت جسمانی بالا، کارایی مناسبی در داخل محوطه جریمه حریفان دارد این در حالی است که در کنار جورجیو کیه لنی بهترین بازیکن یووه در هوا است. مانژوکیچ همچنین از استقامت بدنی و سرعت مناسبی برخوردار است که معمولا از ویژگی های بازیکنان کوتاه قد است.

از زمانی که ماکس آلگری از مانژوکیچ در سمت چپ زمین استفاده کرده، ستاره کروات به عنوان یک پیستون در این جناح پادشاهی کرده است.

این یک هنر است که بتوانی درست مثل مانژوکیچ تمام این ویژگی های متضاد را در خود جمع کنی. لازم نیست که بازیکنان بزرگ حتما سرعتی باشند. همچنین ضرورتی ندارد که یک مهاجم از نظر دفاعی هم عملکرد مناسبی داشته باشد. بازیکنان کهنه کار هم نباید حتما به شادابی یک بازیکن جوان تازه از آکادمی خارج شده باشند. اما مانژوکیچ همه این ویژگی ها را در خود جمع کرده است.

بعد از پیروزی یوونتوس بر جنوا در پایان ماه آپریل، گازتا دلواسپورت اعلام کرد که حضور مانژوکیچ در ترکیب بانوی پیر تنها عاملی بوده که آلگری را به استفاده از سیستم 1-3-2-4 ترغیب کرده است.

البته آلگری به عنوان یک مربی خلاق می تواند از سیستم فوق به طرق مختلف استفاده کند، اما مانژوکیچ کار را برای او تا حدود زیاده ساده کرده است.

وقتی مردم از ویژگی های مانژوکیچ صحبت می کنند، در واقع صحبت های مردم به قابلیت های فردی مانژوکیچ یا توانایی مربی در استفاده از این قابلیت ها بر می گردد.

آلگری یک مربی ایتالیایی است، که در مکتب فوتبال ایتالیا بزرگ شده است. مانژوکیچ یک کروات است، اما فوتبال را به سبک ایتالیایی ها بازی می کند.