۱

روبرتو باجو (میلان به بولونیا-1997)

به نظر می‌رسید که ترک میلان در سال 97 به معنای آغاز دوران افول برای دم اسبی آسمانی فوتبال ایتالیا باشد. به گونه ای که در تابستان آن سال، کارلو آنچلوتی سرمربی وقت پارما از عقد قرارداد با او صرف نظر کرده بود. اما بولونیا به موقع وارد بازی شد و در ادامه نتیجه این قمار بزرگ را گرفت. باجو 22 گل به ثمر رساند و 6 پاس گل نیز داد تا تیمی که کاندیدای اصلی سقوط به شمار می‌آید، فصل را در جایگاه هشتم به پایان ببرد. نمایش های درخشان این بازی ساز او در زمره مسافران جام جهانی فرانسه قرار داد و در نهایت منجر به انتقال او به تیم دوران کودکی اش، یعنی اینتر شد.

۲

استیو مک‌منمن (لیورپول به رئال مادرید-1999)

بعد از عقد پیش قراردادی با لوس‌بلانکوس در میانه فصل 99-1998، مک‌منمن مورد انتقادات فراوانی قرار گرفت. اما او خیلی زود انتقال خود از مرسی ساید به مادرید را توجیه کرد. مک‌منمن در شرایطی رئال را برگزید که تیم شرایط جالبی را پشت سر نمی‌گذاشت. رائول در این باره هشدار داده بود:«رختکن رئال گودالی از دروغ، خیانت و حرف های درگوشی است.» و با این صحبت ها سعی داشت به بازیکن انگلیسی بفهماند که در انتخاب مقصد بعدی خود دچار اشتباه شده است. زمان خیلی زیادی نگذشت که ستاره سه شیرها ارزش های خود را در برنابئو نشان داد. در چهار فصل حضور در مادرید، او به همراه کهکشانی ها دو بار قهرمان لالیگا شد و دو بار نیز لیگ قهرمانان اروپا را بالای سر برد.

۳

گری مک‌آلیستر (کاونتری به لیورپول-2000)

وقتی قرمزها تصمیم گرفتند  بازیکن 35 ساله آزاد را در سال 2000 به آنفیلد بیاورند، تعجب تمامی فوتبال دوستان برانگیخته شد اما مک‌آلیستر نشان داد که تصمیم لک لک ها بسیار به جا بوده است. در فصل تاریخی مردان ژرار هولیه که با فتح سه گانه جام حذفی، جام اتحادیه و جام یوفا همراه بود، مک‌آلیستر ستاره میانه میدان مربی فرانسوی بود. او در فصل مورد اشاره 49 بار در تمامی رقابت ها برای لیورپول به میدان رفت و گل های حساسی در مقابل اورتون، بارسلونا و آلاوز به ثمر رساند. مک‌آلیستر خود را به عنوان رهبری غیرقابل چشمپوشی در مرکز زمین معرفی کرد.

۴

سول کمپبل (تاتنهام به آرسنال-2001)

انتقال آزادی که واکنش های متفاوتی را در دو بخش شمال لندن برانگیخت: سول کمپبل، محصول آکادمی و کاپیتان تاتنهام با پیوستن به آرسنال در سال 2001، لیگ برتر را در بهت و حیرت فرو برد. خشم هواداران اسپرز هرگز فروکش نکرد. تا مدت ها کمپبل سوژه شعارها و متلک های طرفداران تاتنهام بود اما به نظر، این مدافع میانی تیم ملی انگلیس هیچ پشیمانی بابت این تغییر ندارد. در طول پنج سال حضور در جمع توپچی ها، کمپبل دو بار فاتح لیگ برتر شد و سه بار به قهرمانی جام حذفی رسید. در جریان فینال لیگ قهرمانان سال 2006، او گل اول بازی را وارد دروازه بارسلونا کرد اما بارسا به بازی بازگشت و در نهایت کمپبل و هم‌تیمی هایش را در پاریس ناکام گذاشت.

۵

جی‌جی اوکوچا (پی‌اس‌جی به بولتون-2002)

سم آلردایس در اواسط دهه 2000 یک تیم واقعی را ساخت. اما بالاتر از بازیکنانی نظیر فرناندو هیرو، ایوان کامپو و یوری ژورکائف، هواداران بولتون جی جی اوکوچا را بیشتر به خاطر می‌آورند. آلردایس در اتوبیوگرافی خود در 2015 این گونه شرح می‌دهد:«با او در فرودگاه شارل دو گل قرار گذاشتم. او در حالی از ترمینال خارج می‌شد که تنها بود. هیچ مدیر برنامه ای همراه اوکوچا نبود. اما با این وجود می‌دانست که چه چیزی سزاوار اوست. او گفت من مایل به آمدن به بولتون هستم.» بازیکن نیجریه ای یک بازیگر مادرزاد بود که در فوتبال انگلستان حقه ها و کلک های فراوانی را از خود نشان می‌داد. هرچند هر انتقادی از اوکوچا را می‌توان این گونه پاسخ داد که او بازیکنی اثرگذار در تیمی بود که معمولا در نیمه بالای جدول لیگ برتر جای می‌گرفت و در جام یوفای 06-2005 به مرحله حذفی جام یوفا رسید.

۶

استبان کامبیاسو (رئال مادرید به اینتر-2004)

بعد از پیوستن با انتقالی آزاد به لستر در تابستان 2014، کامبیاسو نقشی قابل لمس در بقای روباه ها در لیگ برتر ایفا کرد اما انتقال او از رئال به اینتر با استفاده از قانون بوسمن، یک دهه پیش از آن، حتی با ارزش تر جلوه می‌کرد. بعد از تنها 9 بازی به عنوان یار ثابت برای رئال در فصل 04-2003، ملی‌پوش آرژانتینی به سرعت به بازیکنی غیرقابل انکار برای تیم روبرتو مانچینی تبدیل شد. در همان فصل اول حضور در سن سیرو، کامبیاسو به همراه نراتزوری به قهرمانی کوپا ایتالیا دست یافت. پیش از رفتن به انگلستان برای تجربه چالشی جدید، کامبیاسو 9 جام دیگر، از جمله 5 اسکودتو و یک لیگ قهرمانان به همراه مورینیو، به کارنامه پرافتخار خود اضافه کرد.

۷

رائول (رئال مادرید به شالکه-2010)

در فصل 10-2009، رائول دیگر جزو بازیکنان ثابت رئال نبود. او تنها در 8 بازی لالیگا به عنوان بازیکن ثابت وارد زمین شد و به نظر کریستیانو رونالدو در حال تبدیل شدن به اسطوره جدید کهکشانی ها بود. بعد از این که مشخص شد رائول قرارداد خود را تمدید نخواهد کرد و از برنابئو نقل مکان خواهد کرد، شالکه به او پیشنهادی ارائه داد. رائول نیز به سرعت معدنچی ها را بابت تصمیم خود خشنود ساخت. آبی های گلزن‌کرشن در سال 2011 تا نیمه نهایی لیگ قهرمانان پیش روی کردند و یک سال بعد، بوندس لیگا را در جایگاه چهارم به پایان رساندند.

۸

آندره‌آ پیرلو (میلان به یوونتوس-2011)

انتخاب آنتونیو کونته به عنوان سرمربی یوونتوس در سال 2011 سرآغاز تک قطبی شدن سری آ و انحصارطلبی بیانکونری در این لیگ بود. اما شاید به خدمتگرفتن پیرلو در تابستان همان سال از میلان، شکل واضح تری از انتقال قدرت در فوتبال ایتالیا را تصویر کند. بعد از 10 سال بازی در سن سیرو، پیرلو به عنوان بازیکن مازاد نام گرفت و بدون پرداخت کمترین پولی به یکی از رقبای داخلی روسونری پیوست. قضاوت اشتباه سران میلان درباره پیرلو خیلی سریع به اثبات رسید. میلانی مجبور شدند تا چهار سال آینده، شاهد فتح پی درپی سری آ توسط پیرلو و هم تیمی هایش باشند تا این که او سرانجام در سال 2015 به نیویورک اف‌سی پیوست. جی‌جی بوفون بعدها در این باره گفت:« وقتی آندره‌آ به من گفت قرار است به ما ملحق شود، به خود گفتم خدا حتما وجود دارد!»

۹

میروسلاو کلوزه (بایرن مونیخ به لاتزیو-2011)

هرکس که در 15 سال گذشته جام های جهانی را دیده باشد، به خوبی از توانایی های گلزنی کلوزه آگاه است. اما تعدادی از هواداران لاتزیو در سال 2011 تصور می‌کردند دوران این ماشین گلزنی به پایان رسیده است. کلوزه در روز تولد 33 سالگی‌اش وارد پایتخت رم شد و احتمالا هواداران بیانکوچلستی حالا بابت تصورات اولیه شان طلب بخشش دارند. طرفداران مردد به سرعت ساکت شدند. مهاجم آلمانی در 6 بازی اول خود برای لاتزیو، در به ثمر رسیدن 5 گل نقش مستقیم ایفا کرد و در ماه اکتبر، گل پیروزی بخش لاتزیو را در دربی دلاکاپیتاله در وقت های اضافه وارد دروازه رم کرد. این مهاجم متولد لهستان در سال 2016 به دوران حرفه ای خود در حالی پایان داد که-به طور مشترک-به برترین گلزن خارجی تاریخ باشگاه لاتزیو تبدیل شده بود.

۱۰

پل پوگبا (منچستریونایتد به یوونتوس-2012)

از نظر معیارهای اقتصادی، این انتقال شاید بهترین انتقال آزاد در تاریخ فوتبال باشد. یووه در سال 2012 بدون پرداخت هیچ وجهی پوگبا را به تورین آورد و چهار سال بعد با رقم رکوردشکن 89 میلیون پوند، او را به منچستر بازگرداند. قابلیت های فراوان پوگبا در زمین چمن، از او یکی از دلچسب ترین هافبک های دنیای فوتبال را ساخته است و نقش چشمگیر او در چهار قهرمانی متوالی یوونتوس در کالچو، عاملی است که این معامله را شیرین تر نیز جلوه می‌دهد.

۱۱

روبرت لواندوفسکی (بوروسیا دورتموند به بایرن مونیخ-2014)

وقتی دورتموند در سال 2013 با فروش لواندوفسکی به بایرن موافقت نکرد، احتمالا حدس می‌زد که لوا بالاخره روزی به بایرن خواهد پیوست. او 12 ماه بعد در حالی که بایرن هیچ رقمی برای این انتقال پرداخت نکرد، راهی باواریا شد. لوا دقیقا همین کار را کرد و هرگز به پشت سر هم نگاهی نینداخت. او اینک در بایرن به آمار خیره کننده 110 گل در 148 بازی دست یافته است.