چرا یوونتوس قهرمان بی چون و چرای سری آ بود؟

یک فصل نقل و انتقالات بی نقص

از دست دادن پل پوگبا و آلوارو موراتا می تواند به هر تیمی ضربه وارد کند. با این حال، تا اینجا که نتوانسته یوونتوس را ار پا درآورد، و این باشگاه تورینی، به عکس، توانست عملکردی بسیار قابل قبول از خود در پنجره ی تابستانی گذشته نشان دهد. جوزپه موراتا، مدیر ورزشی باشگاه، تضمین کرد که یوونتوس در بازار ضرر نکند و این کار را با خرید شماری بازیکنان کرد که شایسته ی آمدن به یووه بودند. گونزالو ایگواین، میرالم پیانیچ و مارکو پیاکا به یوونتوس آمدند تا قوای تهاجمی تیم را تقویت کنند، در عین حال دنی آلوز نیز به عنوان بازیکن آزاد جذب شد. مهدی بن عطیه به طور قرضی آمد و ماریو لمینا خریداری شد و خوان کوادرادو نیز طی یک انتقال قرضی سه ساله جذب بانوی پیر شد.

ایگواین یکی از گلزنان برتر لیگ بود، پیانیچ به بهترین هافبک یوونتوی در فصل تبدیل شد، و کوادرادو، آلوز، بن عطیه و لمینا هم نقش های کلیدی تیم را پذیرفتند.

همراه با بازیکنانی مانند سیمونه زازا، مائوریسیو ایسلا، هرنانس و پریرا، یوونتوس توانست تیمی مستحکم را تشکیل دهد.

از این بهتر نمی شد در بازار رفتار کرد.

یک دفاع نفوذناپذیر

رکورد دفاعی یوونتوس در لیگ قهرمانان را همه می دانند، و در لیگ داخلی خود نیز به همان نحو عالی عمل کردند. آن ها در این فصل کمترین گل خورده را داشتند، و این را قبل از هر چیز مدیون دفاع شکست ناپذیر و دروازه بان اسطوره ای خود، جیجی بوفون، هستند. بیانکونری در دفاع به نحو دیوانه واری در عمق بازی می کند، و شم تاکتیکی ماسیمیلیانو آلگری تضمین می کند که استحکامات دفاعی تیم قائم به فرد نباشد. مهم نیست کدام بازیکن به زمین فراخوانده می شود، یا این که با سه یا چهار مدافع عمل کنند، تاکتیک های آلگری همیشه جواب می دهد.

میرالم پیانیچ، پوگبای دوم

زمانی که یوونتوس آندره پیرلو را از دست داد، یکی از خلاق ترین بازی سازان جهان را از دست می داد. زمانی که پولگبا فریفته ی بازگشت به منچستر یونایتد شد، خلأ دیگری در خط میانه ی تیم یووه ایجاد شد. میرالم پیانیچ به باشگاه آورده شد و به نظر هم نمی رسید بتواند جای خالی آن دو را پر کند. پنج گل و هشت پاس گلی که او داده بود به نظر نمی رسید نقطه ی قابل اتکایی برای جذب او باشد. اما گاهی آمارها چیز چندانی برای گفتن ندارند. با قرارگیری او در تیم، پیانیچ توانست قابلیت کنترل بازی و اعمال سرعت عجیبی از خود نشان دهد و به راحتی جای خالی بازیکنان از دست رفته را پر کند.

پیوند آرژانتینی

گونزالو ایگواین و پائولو دیبالا گران ترین خرید های یوونتوس در دو سال گذشته نبودند. آن ها بیشتر به انگیزه ی موفقیت باشگاه در جبهه ی اروپا خریداری شدند، با این حال در سری آ نیز درخشش خاصی داشتند. ایگواین در این فصل یکی از پرگل ترین بازیکنان سری آ بود و این درحالی است که دیبالا هم یکی از بهترین مهاجمان سری آ به شمار می آمد. این دو در کنار هم تقریباً مهارناپذیر بودند، و تفاهم خارق العاده ای که میان خود ایجاد کردند و بازده ی کاری بالای آن ها موجب شد بانوی پیر هم در ایتالیا و هم اروپا به موفقیت های چشم گیر نایل آید.

تولد دوباره ی ماریو ماندزوکیچ

ماریو ماندزوکیچ در فصل گذشته نقشی محوری در تیم یوونتوس ایفا کرده بود، اما اهمیت او برای بیانکونری در این فصل بی اندازه شد. سیستم گردشی معروف آلگری به برکت کل تیم تبدیل شد، و از آن مهم تر قفل بازی ماریو ماندزوکیچ را شکست. بازده ی کاری او، قابلیت های جسمانی و تفاهم فوق العاده ای که با الکس ساندرو به وجود آورد، موجب شد تیم یوونتوس به طور کلی نفس تازه ای بگیرد و بدون هیچ دغدغه ای دست به حمله بزند و مثل آب خوردن سری آ را فتح کند و به راحتی خود را به فینال لیگ قهرمانان اروپا برساند.

اثر مکس آلگری

اول بار که به یوونتوس آمد، هواداران دل خوشی از او نداشتند. آنتونیو کونته باشگاه را ترک کرده بود و آلگری به دلیل عملکرد ضعیف در باشگاه قبلی گزینه ی مناسبی برای پر کردن کونته دیده نمی شد. حالا دیگر این طور نیست. انعطاف پذیری آلگری، تدارکات بازی به بازی، و شجاعتی که وی در سیستم گردشی از خود نشان داد، بیانکونری را به ششمین قهرمانی متوالی در سری آ، قهرمانی در کوپا ایتالیا و دومین حضور آن ها در فینال لیگ قهرمانان ظرف سال سال رساند. حالا به جرئت می توان گفت حتا یک هوادار در تورین پیدا نمی شود که پشت او نایستاده باشد.