نیروی جوانی و سبک فوتبال کرایف از مهمترین فاکتورهای موفقیت آژاکس

شاید فضای فوتبال مدرن در هیچ باشگاهی به اندازه آژاکس رسوخ نکرده باشد. 

بی شک آژاکسِ 1970 بهترین آژاکس همه دوران بوده است. تیمی که در آن ستاره های مستعد و جوان آمستردام دور هم جمع شده بودند تا دوره ای درخشان را برای تیم هلندی رقم بزنند. تیمی که اسطوره هایی چون یوهان کرایف، راب رنسنبریک و رود کرول را داشت و با ترویج سبک خاصی از فوتبال، انقلابی را در این ورزش ایجاد کرد. 

این تیم قبل از این که فرو بپاشد، سه بار در جام‌های اروپایی به قهرمانی رسید و دلیل فروپاشی‌اش هم کمبودهای مالی و متعاقب آن ایجاد مشکلاتی در باشگاه بود.

اتفاقا وضعیت مناسب مالی باشگاه دلیل اصلی قهرمانی آژاکسِ فان خال در چمپیونز لیگ سال 1995 و رسیدن به مرحله نهایی در سال بعدی آن بود، تیمی که کلارنس سیدورف، ادگار داویدز و پاتریک کلایورت در آن بازی می کردند.

در سال 2004 بازیکنانی مثل زلاتان ایبراهیموویچ، وسلی اشنایدر، رافائل ون در فارت، میدو، استیون پیانیر و ماکسول در آژاکس حضور داشتند، اما این تیم موفق نشد در عرصه اروپا به هیچ افتخاری دست یابد، در حالی که مشکلات اقتصادی باشگاه، ستاره های تیم هلندی را از آن جدا می کرد.

اما آژاکس دوباره برگشته و این دفعه، برای اولین بار بعد از سال 1996 به فینال اروپا رسیده است. 

این آژاکس از شخصیت تیمی بالایی سود می برد در حالی که بازیکنانش همگی دستاوردهای موفق آکادمی توئکموست هستند.

اما در زیبایی‌های امروز آژاکس، یک حس ناراحت کننده هم وجود دارد و آن این که تجربه نشان می‌دهد این دوره خوب ادامه نداشته و باشگاه هلندی دستخوش مشکلات مالی و اقتصادی می‌گردد، این واقعیت وجود دارد حتی اگر آژاکس قدرتمند فعلی نتیجه تاکید بر سیاست های قبلی و رد تاثیر مسائل اقتصادی بر عملکرد تیم از سوی یوهان کرایف باشد.

بعد از سال 2004 و جدایی تعداد زیادی از بازیکنان تیم هلندی برای دریافت دستمزدهای بالاتر، آژاکس دچار بحران شد. 

آژاکس تیمی بود که همیشه با تاکتیک 3-4-3 و 3-3-4 و با تکیه بر روی ویژگی هایی مثل نیروی جوان، ارائه فوتبال با پرسینگ بالا و حفظ توپ به میدان می رفت. مدیران باشگاه می خواستند بفهمند چه سری وجود دارد که تیمشان با وجود دست و پنجه نرم کردن با مشکلات اقتصادی در دهه 1970 باز هم یک سر و گردن از تیم های ثروتمندتر و مطرح تر بالاتر بود.

وقتی در ماه سپتامبر سال 2010 آژاکس با نتیجه دو بر صفر از رئال مادرید شکست خورد، این مسئله به شکل جدی تری مورد توجه قرار گرفت. 

البته مسئله شکست نبود، بلکه مسئله مهم نوع عملکرد تیم هلندی در این میدان بود. در آن زمان کرایف در دی تلگراف نوشت: « این دیگر آن آژاکس گذشته نیست. اجازه بدهید سر اصل مطلب بروم، این آژاکس حتی از آژاکس قبل از رینوس میشل ( قبل از 1965) هم بدتر و ضعیف تر بود.»

این شکست اتفاقی بود که در رقابت های اروپایی سال های گذشته رخ نداده بود. 

یوهان کرایف یک سری از بازیکنان قدیمی آژاکس را جمع کرده و یک ساختار جدید را در باشگاه هلندی بنا کرد، اما ایجاد یک انقلاب در آژاکس و جا افتادن اندیشه های کرایف در تیم هلندی یک پروسه زمان بر و طولانی بود، که البته قسمت عمده ای از این تحول در ماه های ابتدایی سال 2011 اتفاق افتاد.

در زمان طولانی سرمربی گری کرایف در آژاکس؛ تعداد زیادی از بازیکنان تیم هلندی را ترک کرده و اختلافات و مشکلات زیادی در باشگاه پیش آمد و نهایتا کرایف سال گذشته درگذشت، اما عقیده کرایف مبنی بر این که بازیکنان قدیمی بهترین گزینه های اشغال پست های مربی گری و کادر فنی آژاکس هستند، هنوز زنده است.

در حال حاضر دنیس برکمپ، آرون وینتر، مارک اورمارس و ادوین ون در سار که زمانی بازیکن آژاکس بودند، در سمت های مختلف فنی و مالی و بازرگانی این باشگاه حضور داشته و فعالیت می کنند و بنابراین خیلی ها اعتقاد دارند که باشگاه آژاکس به جای فعالیت در پنجره های نقل و انتقالات، باید بر روی آکادمی و جوانان خود تکیه کند.

آژاکس با سرمربی گری فرانک دی بوئر چهار بار پیاپی قهرمان لیگ شد اما در اروپا به موفقیتی دست نیافت. دی بوئر تابستان سال گذشته آژاکس را ترک کرده و به اینتر رفت تا پیتر بوش جای او را بگیرد. پیتر بوش بیشتر عمر فعالیت حرفه ای خود را به عنوان یک بازیکن در جدی ترین رقیب تیم هلندی یعنی فاینورد گذرانده اما علاقه خود را به کرایف همیشه حفظ کرده ، علاقه ای که او را در دهه 1070 از آمستردام به سر تمرین آژاکس ( در آن زمان سرمربی آژاکس فان خال بود) می کشانید.

این درست که آژاکس در پایان مسابقات فصل جاری پایین تر از فاینورد در رده دوم جدول ایستاد؛ اما این احساس وجود دارد که برای اولین بار آژاکس با تاکید بر همان فلسفه قدیمی دارد نتیجه مناسبی در پایان فصل جاری می گیرد.

قسمتی از این موفقیت به دلیل حضور پسر 18 ساله کلایورت در باشگاه است، ستاره جوانی که خیلی شبیه پدر بازی می کند و تنها فرقش با پاتریک شاید این باشد که او بیشتر تمایل به بازی در کناره ها دارد. کسپر دولبرگ ستاره 19 ساله دانمارکی خطی را رهبری می کند که به وسیله برتراند ترائوره حمایت می شود. اندر اونانا دروازه بان کامرونیایی 21 ساله است و نهایتا دالی سینکگراون که احتمالا فینال لیگ اروپا را به دلیل مصدومیت از دست خواهد داد، 21 ساله است.

در این تیم داوی کلاسن کاپیتان آژاکس که 24 ساله است مسن ترین ترین بازیکن به شمار می رود! 

ممکن است آژاکس در روز دیدار روز چهارشنبه یکی از بزرگان فوتبال را شکست دهد و یا نه. 

اما به یک معنا، این موضوع کم اهمیت تر از این است که آژاکس دوباره در فینال یک رقابت اروپایی قرار گرفته. همچنین این واقعیت که جوان های آژاکس در دنیای پول و بیزینس فوتبال توانسته اند چنین بدرخشند، از شکست یا پیروزی در دیدار نهایی لیگ اروپا مهم تر است و باز این که آژاکس می تواند به جای خریدن بازیکنان جدید بر روی آکادمی خود تکیه کند، از نتیجه اهمیت بیشتری دارد.