۱۲

سائول نیگوئز (اتلتیکو مادرید)

سائول بازیکن اصلی باشگاه اتلتیکو مادرید است. وی بازیکنی تکنیکی است و با هر دو پای خود می تواند کار کند. او می تواند در هر پست در خط میانه ی میدان ایفای نقش کند. اتلتیکو را تیمی متحد می شناسند، اما سائول همان کسی است که می تواند موجب عملکرد کلی بهتر تیم اتلتیکو شود. وی تا کنون نیز توانسته گل های بسیار مهمی برای تیم خود به ثمر برساند، و این را باید دانست که او فقط 22 سال سن دارد.

۱۱

ماریو ماندزوکیچ (یوونتوس)

انتقال ماریو از مرکز خط میانه به جناح چپ و حضور او در ترکیب 1-3-2-4 ممکن است دیوانه وار به نظر آید اما این در واقع موفقیت آمیزترین تغییر تاکتیکی آلگری بوده. میزان بازده ی فوق العاده ی ماندزوکیچ در نقش دفاعی به علاوه ی ترکیب او با آلکس ساندرو تقریباً دفاعی نفوذ ناپذیر در یوونتوس ایجاد کرده. قابلیت های ماندزوکیچ در بازی های هوایی و دوندگی های خستگی ناپذیر او به علاوه ی ازخودگذشتگی هایی که نشان می دهد در عین حال موجب شده بازی خوانی کوادرادو نیز در جناج مقابل بیشتر به چشم آید. به این ترتیب سوپرماریو توانسته خود را به یک بازیکن کلیدی مادریدی ها ارتقا دهد.

۱۰

فالکائو (موناکو)

چه کسی می توانست پیش بینی کند فالکائو این طور پرقدرت به عرصه ی رقابت ها بازگردد؟ دوران حرفه ای او تقریباً تمام شده تصور می شد، اما انتقال او به جنوب فرانسه موجب شد وی یک احیای شگفت انگیز را تجربه کند. از آن زمان، فالکائو توانست بار دیگر پای خود را به گلزنی هم باز کند و حالا یکی از مؤثرترین بازیکنان گلزن این باشگاه است.

۹

رونالدو (رئال مادرید)

رونالد شاید سرعت خود را از دست داده باشد، اما هنوز یک ماشین گلزنی به حساب می آید. وی در عین حال این روزها بیشتر در خدمت تیم به نظر می رسد و بالغ تر شده و هفت گلی که در پنج دیدار لیگ قهرمانان امسال زده موجب شده مهم ترین بازیکن رئال در این تورنمنت باشد. اگرچه رئال عمق تهاجمی قابل توجهی ندارد، رونالدو هنوز هم مهمترین بازیکن آنهاست، و این را با گلهای مهمی که به ثمر رسانده ثابت کرده. بویژه گل‌هایی که در بازی شب گذشته زد.

۸

مارسلو (رئال مادرید)

مارسلو مانند دو بازیکن است که در یک نفر ادغام شده باشند. پس از روبرتو کارلوس، تا به حال ندیده ایم بازیکنی مانند او کلیه ی جناح چپ دفاعی یک تیم را پوشش دهد. دینامیسم توقف ناپذیر مارسلو، مهارت های عجیب او با توپ، و این واقعیت که او یک برزیلی شاغل در رئال است، به ما می فهماند که مارسلو بازیکنی بسیار مهم برای مادریدی هاست. قابلیت های ورزشی اوست که به رونالدو اجازه می دهد آزادانه دست به حمله بزند.

۷

دیگو گودین (اتلتیکو مادرید)

اتلتیکو شاید محکم ترین تیم از نظر انسجام جمعی باشد، اما دیگو گودین هنوز هم در میان آن ها می درخشد. او یکی از بهترین مدافعان سال های اخیر است، و همین موجب شده ترکیبی که دیگو سیمئونه پشت او می چیند چندان مهم به نظر نیاید. دقیقاً می دانید با چه بازیکنی طرف هستید: یک دفاع ثابت قدم، یک رهبر، و یک جفت پا که همیشه آماده ی گلزنی است.

۶

کامیل گلیک (موناکو)

خط حمله ی موناکو در تمام فصل زیر ذره بین بوده، و این معنا دار است. اگر هم تیم شما در هر بازی متوسط سه گل بزند، باید هم زیر ذره بین باشید و کمتر به خط دفاعی شما توجه شود. در تیمی که ضدحملات نقشی مهم بازی می کند، گلیک یک بازیکن کلیدی برای موناکو بوده، و اهمیت آن انکارشدنی نیست. همیشه وقتی تیمی با خیال راحت دست به حمله می زند، باید خیالش از سیستم دفاعی راحت باشد و کسی در خط دفاعی اطمینان بخش باشد، و کسی که در موناکو این نقش را به عهده دارد کسی نیست جز گلیک.

۵

لئوناردو بونوچی (یوونتوس)

یوونتوس سیستم دفاعی محشری دارد، اما کسی که در سیستم دفاعی آن ها نقشی بی چون و چرا دارد لئوناردو بونوچی است. او نه فقط یک بازی خوان فوق العاده است بلکه یک تکل زننده ی ماهر نیز به حساب می آید. قابلیت پاس دهی او و ارسال های بلند او موجب می شود یوونتوس به راحتی از فاز دفاعی به فاز تهاجمی منتقل شود. بدون بونوچی، یوونتوس یک سکوی پرتاب به فاز تهاجمی را از دست می دهد، و به همین خاطر او یک نقش کلیدی برای بانوی پیر ایفا می کند.

۴

سرخیو راموس (رئال مادرید)

لطفاً او را گلی راموس صدا کنید. حتا اگر هم نام جدید او را نپذیرید، تردیدی نیست که رئال مادرید به کاپیتانی او وابسته است. او در خط دفاعی به یک صخره شباهت دارد. هر چه باشد او از خیلی از مهاجمان می تواند بیشتر به داد تیم برسد. به همین خاطر او را گلی راموس صدا می زنیم!

۳

آنتونیو گریزمان (اتلتیکو مادرید)

گفتیم که اتلتیکو مادرید یک تیم واقعی است. اما این تیم به واقع تحت رهبری یک ستاره است. و این ستاره کسی نیست جز آنتونیو گریزمان. اگرچه او مانند سایر بازیکنان اتلتیکو در خدمت تیم است، اما این نامزد توپ طلا به واقع یک فوق ستاره است. او هرگز از تلاش باز نمی ایستد، و روحیه ی سازنده ی او در خدمت به هیچ وجه قابل انکار نیست.

۲

 پائولو دیبالا (یوونتوس)

دیبالا خلاق ترین بازیکن یوونتوس است. بدون دیبالا، بانوی پیر تیمی تک بعدی و بدون خلاقیت است. و همین واقعیت می گوید که او بازیکنی کلیدی در تیم ماسیمیلیانو آلگری است. دیبالا گل می زند، پاس گل می دهد، و همه ی این ها در شرایطی است که او هر حال آماده است از خودگذشگی کند.

۱

کیلیان ام باپه (موناکو)

اگرچه او فقط 18 سال سن دارد، شاید بهترین بازیکن موناکو در این فصل بوده. ام باپه در عین حال بیش از سایرین در این فصل در فرانسه زیر ذره بین بوده. او گل می زند، پاس گل می دهد، موقعیت خلق می کند و همیشه بازیکنی خطرناک در تمام موقعیت ها نشان می دهد. از هر مهارتی چیزی برخوردار است، و به همین خاطر در تمام موقعیت های تهاجمی موناکو بازیکنی مهم جلوه می کند. لازم به ذکر نیست که او در کارهای دفاعی هم در خدمت تیم است. موناکو بدون او نمی تواند در لیگ قهرمانان پیشروی کند.