گزارش ویژه | همراه‌ با ستاره‌ی اصلی این‌روزهای موناکو ‌/ بنویسید لئوناردو ژاردیم، بخوانید الکس فرگوسن!

سال ۲۰۱۴ برای موناکویی‌ها هیچگاه به دست فراموشی سپرده نخواهد شد! دیمیتری ریبولف، سهام‌دار اهل روسیه‌ی باشگاه فرانسوی، در این سال دست به تصمیمی زد که از همان ابتدا تعجب مفسران فوتبال فرانسه را برانگیخت. ریبولف روس، زمانی که ۷۷درصد از سهام باشگاه را خرید، تیمش را در لیگ دسته‌ی دوم فرانسه می‌دید و قطع به یقین فکرش را هم نمی‌کرد که تنها طی۶ سال، موناکو این‌چنین روی پیشرفت و بزرگی را به خود ببیند در سطح قاره‌ی سبز، به باشگاهی صاحب سبک تبدیل بشود. مرد ونزوئلایی‌الاصل پرتغالی، متولد ۱ آگوست ۱۹۷۴ هست و سابقه‌ی مربی‌گری در تیم‌های براگا، المپیاکوس و اسپورتینگ لیسبون را در کارنامه‌ی خود می‌بیند; در واقع مصدومیت‌های پی‌در پی توفیق اجباری بود تا این مرد خوش‌آتیه، زودتر از حد موعد و در سن ۲۷‌سالگی، از دنیای فوتبال خداحافظی بکند و به دنبال کسب تجربه در دنیای مربی‌گری برود.

او بازیکن چندان معروفی به حساب نمی‌آمد و حتی تا همین سال ۲۰۱۴، کمتر کسی او را می‌شناخت و روی طرز فکر و دانش فوتبالی او حساب می‌کرد اما، حالا به‌عنوان یکی از خوش‌فکر ترین مربیان قاره‌ی سبز به حساب می‌‌آید و کاری را در لوشامپیونه انجام داد که خیلی‌ها موفق به انجام آن نشدند.

بهتر که به گذشته نگاه می‌کنیم، به داستان و سرنوشت فوق‌العاده عجیبی برمی‌خوریم! اینکه چگونه دو نفر حتی شاید علیرغم میل باطنی خود قدم در راه موفقیتی بزرگ می‌گذارند و بعدها خودشان نیز به آن اذعان می‌کنند. پس از خرید باشگاه توسط ریبولف، کلودیو رانیری به‌عنوان سرمربی موناکو انتخاب شد و توانست تیم را به لوشامپیونه برساند، اما گویا دست تقدیر موفقیت مرد ایتالیایی در فرانسه را نمی‌خواست و خواستار معجزه‌ی او در انگلستان بود.

سال ۲۰۱۴، لئوناردو ژاردیم به‌عنوان جانشین رانیری سکان‌دار هدایت سفید و قرمز‌ها شد و این تعغیر و تحول، پیرمرد ایتالیایی را به لسترسیتی رساند. همین اتفاق باعث شد تا هم‌اکنون خودِ موناکو به‌عنوان یکی از شگفتی‌ساز‌های اروپا به‌حساب بیاید و لسترسیتی نیز به افتخاری بزرگ با رانیری دست‌یافت و به مقام قهرمانی لیگ جزیره رسید.

انتخاب مرد پرتغالی برای این سِمَت در ابتدا با مخالفت هواداران به‌همراه بود; روبولف نیز به‌آن‌ها حق‌می‌داد. در واقع او تیم پرستاره‌ی خود را به دست‌مربی‌ای می‌سپارد که چندان شناخته‌شده به‌حساب نمی‌آمد و بعد‌ها از این انتخاب به‌عنوان ریسکی بزرگ یاد شد. ریسکی که ممکن بود مجدداً موناکو را به‌دسته‌های پایین تر فوتبال فرانسه برساند و پروژه‌ی میلیاردر روس را هم به‌طور کامل با شکست مواجه کند. آن‌هم در روز‌هایی که پاری‌سن ژرمن تمام نگاه‌ها را به خود معطوف کرده بود و موناکو نمی‌خواست از این قافله عقب بماند.

حالا اما شرایط در حال‌عوض شدن است; موناکو زیر نظر ژاردیم پیشرفت فوق‌العاده‌ای داشته و به جمع ۴ تیم برتر اروپا نیز رسیده‌است. لئوناردو زمانی بازیکنانی چون یانیک کاراسکو، و خامس رودریگز را در تیم خود داشت و بسیاری براین باور بودند که فروش و جدایی آن‌ها از موناکو، باعث تضعیف شدن این تیم خواهد شد و آن‌ها دیگر توان ادامه دادن راه سابق خود را نخواهند داشت ولی، ژاردیم بازهم توانایی‌ها و علم خود را به معرض نمایش گذاشت و به‌طور کامل رویه‌ی تیمش را عوض کرد! با انجام تعغیرات مدنظر، دیگر آن‌ها متکی بر ستاره‌ی خاصی نبودند، روی کار تیمی تاکید داشتند و به‌جای خرید بازیکنان گران‌قمیت، سعی بر پرورش استعداد‌های جوان از آکادمی باشگاه داشتند.

قرمزو سفید‌ها اکنون از بازیکنانی چون برناردو سیلوا، بوکایوکو، توماس لِمِر، امباپه و فالکائو بهره می‌برند و به‌واسطه‌ی همین ستاره‌ها و استقاده از روش ۲-۴-۴ در صدد رسیدن به قهرمانی لوشامپیونه هستند و تا همین جای کار نیز در آن موفق بوده‌اند. در جدول لوشامپیونه، شاگردان ژاردیم با ۳۵بازی، ۲۷برد، ۵تساوی و ۳باخت ۸۶ امتیاز رابه‌دست آورده و در صدر جدول قرار گرفته‌است. علاوه‌بر این آمار فوق‌العاده‌ی آن‌ها در امور دفاعی و تهاجمی، به خوبی نشان از سبک بازی ایده‌آل این تیم دارد و نشان می‌دهد که تا چه‌اندازه امر گلزنی و بازی زیبا برای ژاردیم اهمیت دارد. زدن ۹۸ گل و خوردن تنها ۲۹ گل، اتفاقی نیست که از روی شانس و اقبال برای موناکو رقم خورده باشد ومطمئناً برای رسیدن به‌این آمار زحمات زیادی در قالب باشگاه شکل گرفته‌است.

در رده‌ی دوم نیز پاری‌سن ژرمن ۸۳ امتیازی با اونای امری در تعغیب تیم صدرنشین و منتظر لغزش آن‌هاست. باتوجه به یک بازی عقب‌افتاده، لیل، سنت‌اتین و رنس، حریفان بعدی موناکو خواهند بود و ‌سنت‌اتین و کان، دو تیمی خواهند بود که در ۲ هقته‌ی پایانی به مصاف PSG خواهند رفت. حالا در این برهه از زمان، برای فرگوسنِ موناکو، چیزی مهم‌تر از دیدار برگشت نیمه‌نهایی لیگ‌قهرمانان نخواهد بود و آن‌ها می‌خواهند به هر ترتیب که شده، شگفتی فصل خود را کامل بکنند. موناکو در این زمینه به رکوردهایی هم دست پیدا کرده; به‌عنوان مثال شاگردان ژاردیم برای اولین‌بار اجازه ندادند تا تیم‌ پپ‌گواردیولا به یک چهارم نهایی برسد و موفق به حذف منچسترسیتی شدند. از طرفی یادمان نرود بعد از رئال مادرید، بارسلونا و بایرن مونیخ، موناکو بیشترین درصد پیروزی خانگی در لیگ‌قهرمانان را در بین تیم‌هایی با بیش از ۳۰ بازی در این مسابقات را دراختیار دارد. تمامی این آمارو رکوردها نشان از توان بالای تیم موناکو و هوش‌فنی‌بالای لئوناردو دارد. بی‌جهت نیست که مرد ۴۲ساله‌ی پرتغالی را با الکس فرگوسن مقایسه می‌کنند و معتقدند که او راه و روش رسیدن به افتخارات سر الکس را به‌خوبی بلد است.

جدای از این‌ موارد باید بگوییم برخی از کارشناسان فرانسوی در بازی رفت مقابل یوونتوس، به نقد شاگردان ژاردیم پرداختند و این تیم را از همین حالا حذف شده می‌دانند. درست‌است موناکو به یووه باخت ولی نباید از نمایش خیره‌کننده‌ی آن‌ها غافل شد; درصد مالکیت توپ برای هردو تیم ۵۰٪ را نشان می‌داد و در بخش‌شوت‌ها موناکو ۱۴بر ۱۰ از حریف ایتالیایی جلو بود.

۳۶۶ پاس موناکو و ۳۶۸ پاس را یوونتوسی‌ها بین خود رد و بدل کردند وجالب اینکه دقت‌پاس‌ها ۸۵٪ به ۸۲٪ به نفع یاران ام‌باپه بود. با این حساب آیا بازهم موناکویی‌ها قابل ستایش نیستند؟ آن‌ها درست‌است که در بازی خانگی نتیجه را واگذار کردند و شاید از لیگ‌قهرمانان حذف شوند ولی همگان دیدند که چگونه نمایش خوب و قابل تامل شان را مقابل یکی از غول‌های اروپایی به اجرا گذاشتند.

تقریبا ۳ سال از زمان ورود لئوناردو ژاردیم به موناکو می‌گذرد و همان‌ها که ابتدای کار مخالف حضورش بودند، خواستار تمدید قراردادش شده‌اند و نیت دارند تا او را چندین سال در موناکو حفظ بکنند; از همین رو آن‌قدر که هوادران از رفتن ژاردیم ترس و واهمه دارند، از جدایی بازیکنان جوان و بااستعداد خود نگران نیستند و می‌دانند که لئوناردو مجدداً به پرورش استعداد‌هایی ناب خواهد پرداخت.

مسلماً برای پایان گزارش چیزی بهتر از صحبت‌های خودِ لئوناردو نخواهد بود: در سوال خبرنگاران مبنی بر آینده‌ی ژاردیم در موناکو، او جواب قطعی‌ای ارائه نکرد و گفت: «در مورد آینده چیزی نمی‌توانم بگویم. در حال حاضر تمرکزم کاملاً روی موناکو است، خصوصاً در این برهه حساس از فصل. به آینده فکر نمی‌کنم. هنوز دو سال دیگر از قراردادم باقی مانده است و از شرایطم در موناکو خوشحالم. نمی‌دانم آیا فرگوسن موناکو خواهم بود یا خیر ولی در فوتبال اما و اگرهای زیادی وجود دارد.»