وقتی با پول گزاف هم نمی‌توانید ستاره بخرید

گرایش تازه بازیکنان درجه یک لیگ برتر به بازی در تیم‌های درجه چندم اروپا و گذر کردن‌شان از مبالغ گزافی که می‌توانند در لیگ ایران به دست آورند، دلیلی دارد که مهم‌تر از دلایل طرح شده در روزهای اخیر است.

اگرچه تمایل کارلوس کی‌روش به استفاده از بازیکنان ایرانی شاغل در لیگ‌های اروپایی باعث ترغیب بازیکنانی مثل احسان حاجی‌صفی، رامین رضاییان و دیگران شده اما مساله تازه کوچ ستاره‌ها از لیگ ایران نشانه‌ای از نکات کلیدی دیگری‌ است که باشگاه‌های ایرانی انگار تمایلی به دریافت آن هشدار اصلی ندارند.

بی‌اعتباری تیم‌های لیگ برتر عامل اصلی کوچ ستاره‌هاست. این بی‌اعتباری از چند سو پدید آمده است، بی‌اعتباری مالی، بی‌اعتباری فنی، فقر در زمینه امکانات و البته فراهم نکردن فضای رشد برای بازیکنان. می‌دانید چه اتفاقی رخ داده؟ باشگاه‌هایی که تا دیروز فکر می‌کردند با قراردادهای گزاف هر بازیکنی را به امضا مجبور می‌کنند، حالا می‌بینند که پول و آوازه باشگاه‌شان هم اعتباری ایجاد نمی‌کند و هر بازیکنی که فرصتی حداقلی برای بازی در اروپا، حتی در لیگ‌ها و تیم‌های درجه چندم را پیدا کند، دیگر به میلیاردهای بی‌اعتبار در باشگاه‌های ایرانی فکر نخواهد کرد.

این بی‌اعتباری تیم‌های لیگ برتر محصول مدیریت بی‌خردی است که هرگز برای فردای خود برنامه ندارد و تمام باشگاهداری را در خرید چند بازیکن خلاصه کرده است. وقتی تیم‌های ایرانی نه زمین تمرین مناسب دارند، نه با بازیکنان خود رفتار حرفه‌ای پیشه می‌کنند و نه سطح آموزش را در خود بالا می‌کشند و نه نزدیک می‌شوند به استانداردهایی که در لیگ‌های درجه چندم اروپا هم رعایت می‌شود، کارشان می‌رسد به اینجا که دیگر هیچ ستاره‌ای با رغبت پیراهن‌شان را نمی‌پوشد و اعتباری برای آنها در ذهنش نهادینه نشده.

مساله فقط این نیست که کی‌روش بازیکنان شاغل در اروپا را به بازیکنان لیگ ایران ترجیح می‌دهد، مساله این است که کی‌روش پیام و هشدار تند و صریح داده و در باشگاه‌های ایرانی هیچ‌کس آن را نشنیده است: «این فوتبال تا چند سال دیگر روی سر شما خراب می‌شود.»

باشگاه‌های ایرانی نمی‌خواهند هشدار را بشنوند. برای این مدیران با این سیاق مدیریت، شنیدن و درک هشدار کی‌روش منافع کوتاه مدت‌ را به خطر می‌اندازد. نمی‌خواهند بدانند که با این کیفیت آموزش، با این کیفیت زمین‌های تمرین و مسابقه، با این قراردادهای گزاف با بازیکنان متوسط و با این بی‌تعهد بودن در پرداخت همان قراردادهای گزاف، به ورشکستگی اقتصادی و فنی رسیده‌اند و یک نشانه از همین ورشکستگی، بی‌علاقه بودن بازیکنان برای بازی در لیگ ایران است. هر بازیکنی در کوچک‌ترین فرصتش کوشش می‌کند که به فوتبال اروپا پناه ببرد و پنجره‌های تازه‌ای در زندگی حرفه‌ای خود بگشاید و در این مسیر از میلیاردهایی که شاید در لیگ ایران به پایش می‌ریزند، می‌گذرد.

قراردادهای میلیاردی باشگاه‌های ایرانی اعتبار از کف داده و پول هم دیگر چاره کار نیست. با پول‌های گزاف به بازیکنان هرگز به یک باشگاه واقعی تبدیل نشدید و حالا همان بازیکنان اعتباری برای پول‌های شما قایل نیستند.

ایران ورزشی