دلایل جدایی رودریگز از رئال مادرید

رئال مادرید در سال 2014 در لیگ قهرمانان و کوپادلری با آنخل دی ماریا به عنوان قهرمانی دست یافت اما با هدف جذب رودریگز؛ دی ماریا را فروخت. با این وجود که دی ماریا مهم ترین بازیکن تیم آنجلوتی در سال 2014 بود.

از زمانی که ژوزه مورینیو رئال مادرید را ترک کرد، نقش ثابت شماره ده هم از ترکیب رئال مادرید محو شد. آنجلوتی ترجیح می داد در خط هافبک تیمش، از ژابی آلونسو در وسط میدان و از لوکا مودریچ و انخل دی ماریا به ترتیب در سمت چپ و راست استفاده کند.

اما جیمز رودریگز اصلا با این ساختار هماهنگی نداشت و اصلا استحکام و پایداری دی ماریا را نداشت در حالی که در همان زمان گرت بیل و کریس رونالدو نقش وینگر چپ و راست را در تیم مادریدی بازی می کردند، اما آنجلوتی اوضاع تیمش را چنان مدیریت کرد که هم ایسکو و هم جیمز رودریگز در ترکیب اصلی قرار بگیرند.

اما نقطه قوت رئال مادرید نقطه ضعف آن هم بود به این ترتیب که هر گاه بیل و رونالدو و رودریگز آماده نبوده و یا به هر دلیل نمی توانستند برای تیمشان بازی کنند، زهر رئال مادرید کاملا خنثی می شد.

رئال مادرید با همین نقطه ضعف راهش را گم کرد و نهایتا سرمربی ایتالیایی اخراج شد. بعد از آن رافائل بنیتس آمد و رفت، در حالی که در اواسط راه احترام خود را از چشم عده ای از بازیکنان تیم مادریدی از جمله جیمز رودریگز از دست داده بود. بعد از او، زین الدین زیدان سرمربی رئال مادرید شد، که به نظر می رسید طلوع دوباره ای برای جیمز باشد اما در حالی که زیدان در اولین تجربه سرمربی گری اش در تیم مادریدی، رئال را قهرمان چمپیونزلیگ کرد؛ جیمز رودریگز نقش برجسته ای در مسابقات و موفقیت نهایی رئال نداشت.

همه انتظار داشتند جیمز رئال را ترک کند اما او ماند و برای رسیدن به ترکیب اصلی تیمش تلاش کرد. یک سال دیگر گذشت و این بار رئال مادرید هم قهرمان چمپیونزلیگ شد و هم قهرمان لالیگا اما باز هم ستاره کلمبیایی در این دستاورد مهم تاریخ باشگاه مادریدی نقش مهمی نداشت و دلیل اصلی این موضوع عدم توجه زیدان به شماره ده بازیساز در تیمش بود در حالی که جیمز ذاتا یک شماره ده و یک بازیساز است.

اگر وارد بطن ماجرا شویم؛ باید بگوییم که جیمز رودریگز در کل بد کار نکرد. طبق آمار ستاره کلمبیایی در مدت سه سال حضورش در پایتخت اسپانیا؛ در هر نود دقیقه یک بار یا گل زد و یا پاس گل داد. با وجود این، جیمز هنوز هم نتوانسته مثل ایسکو در ترکیب اصلی رئال مادرید جایی برای خود پیدا کند.

به شکل طبیعی قرار بود او امسال رئال مادرید را ترک کند در حالی که پرز با توجه به هزینه 80 میلیون یورویی برای جذب او، انتظار داشت در صورت فروش رودریگز، قسمت عمده ای از این مبلغ به باشگاه برگردد. اما وقتی جزئیات مالی قرارداد قرضی او با باواریایی ها فاش شد و مشخص شد که ممکن است جیمز بعد از دو سال با مبلغ 45 میلیون یورو به تیم آلمانی برود؛ همه شوکه شدند.

در بازاری که روملو لوکاکو با مبلغ 100 میلیون پوند فروخته می شود؛ عجیب است که رودیگز با میزان کمتر از نصف این مبلغ به باشگاه دیگری واگذار شود.

اما دلیل اصلی این موضوع این است که رودریگز می خواست قبل از تور تابستانی رئال مادرید در آمریکا؛ برنابئو را ترک کند. با توجه به این که سال آینده مسابقات جام جهانی برگزار می شود رودریگز نمی خواست در تیم پایتخت بماند در حالی که به شکل چرخشی از او استفاده می شود.

عدم رضایت رودریگز از عدم حضور در ترکیب اصلی تیمش از فصل قبل مشخص بود. هر وقت زیدان تصمیم گرفت از ستاره کلمبیایی در ترکیب اصلی استفاده نکند؛ او ناراحتی اش را به شکلی نشان داد. تا جایی که در جریان مسابقه با لگانیس، وقتی تعویض شد الفاظ بسیار زشتی را  علیه سرمربی اش به کار برد که با لب خوانی تلوزیونی مشخص شد.

نهایتا باشگاه مادریدی ترجیح داد که به این ستاره ناراضی اجازه جدایی بدهد. اما این واقعیت که هیچ باشگاهی حاضر نبود برای جذب او حتی 50 میلیون یورو بپردازد نشان دهنده کاهش  شدید محبوبیت رودریگز بود. بنابراین وقتی باواریایی ها با پیشنهاد 45 میلیون یورو آمدند؛ رئال مادرید در پذیرش این پیشنهاد تردید نکرد.

با خرید تئو هرناندز، مارکوس یورنته و خسوس والهو؛ رئال مادرید سه بازیکن جوان را به ترکیب خود اضافه کرده در حالی که دنی سبایوس هم قرار است پیراهن رئال مادرید را بر تن کند و به این ترتیب مربع جوان تیم مادریدی تشکیل می شود.

دستمزد هفتگی جیمز رودریگز مبلغی به میزان 135 هزار پوند بود و حالا با فروش ستاره کلمبیایی؛ باشگاه رئال مادرید می تواند با مبلغ صرفه جویی شده؛ دستمزد هر چهار بازیکن جدید خود را بپردازد و این یکی دیگر از دلایل آمادگی رئال مادرید و موافقت سریع این باشگاه برای فروش رودیگز بود.

در تیمی که شماره ده در آن نقشی ندارد؛ رودریگز فقط یک خرید تشریفاتی بود. در رئال مادریدی که همیشه حداقل دو شماره ده داشت و الان هیچ شماره دهی ندارد.

هم جیمز رودریگز و هم ایسکو به زیدان این فرصت را دادند که تیمش را با دو سیستم متفاوت به میدان بفرستد، که یکی از این سیستم ها قطعا شامل استفاده از بازیکن شماره ده می شد. اما نگه داشتن دو بازیکن با شرایط تکنیکی و تاکتیکی یکسان اصلا منطقی نبود و بین این دو ایسکو نسبت به هم تیمی اش برتری داشت. با رفتن جیمز؛ رئال بازیکنی را از دست داد که اصلا با سیستمش سازگار نبود. امتیاز دیگری که این فروش برای تیم مادریدی داشت این بود که با کم شدن هزینه های تیم مادریدی؛ باشگاه اسپانیایی قادر است دستمزد چهار بازیکن جوان و جدید خود را به راحتی بپردازد و اما آخرین نکته مثبت فروش رودریگز کاهش رقابت در خط میانی رئال مادرید است به شکلی که برای هافبک های فعلی تیم مادریدی فرصت بیشتری برای بازی فراهم می شود.