چرا آنجلوتی می خواهد لوزی میلان را وارد بایرن مونیخ کند

وقتی آنجلوتی دوره مربی گری خود را در مرکز فنی کوورسیانوی ایتالیا به پایان رساند (جایی که محل پرورش مربیانی چون آنتونیو کونته، ماسیمیلیانو آلگری و کلودیو رانیری بوده) پایان نامه اش را با موضوعی با عنوان «آینده فوتبال: تحرک و جنبش بیشتر» ارائه کرد. متن این پایان نامه، تعیین کننده راهی بود که کارلو آنجلوتی به عنوان سرمربی در همه باشگاه های آینده اش، آن را پیمود. 

آنجلوتی سرمربی بهترین تیم هزاره میلان بود و در مدت هشت سال حضورش در سن سیرو به عنوان سرمربی، میلان را دو بار قهرمان چمپیونزلیگ کرد.

آنجلوتی در طول این هشت ساله خودش را به عنوان یک سرمربی باهوش و بسیار کارامد به همه دنیا نشان داد، در حالی که تا الان با حضور در باشگاه های رئال مادرید؛ پاریسن ژرمن؛ چلسی و حالا بایرن مونیخ، سابقه مربی گری فوق العاده ای داشته است.

آنجلوتی بیشتر تاکتیک ها و اندیشه های فنی خود را از آریگو ساکی یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال ایتالیا فرا گرفته، مربی که آنجلوتی، اصول کنترل بازی در خط میانی را از او یاد گرفت. آنجلوتی بین سال های 1987 و 1992 در سن سیرو برای میلان بازی می کرد در حالی که آن زمان آریگو ساکی سرمربی تیم ایتالیایی بود.

آریگو ساکی هم زمان بر روی حفظ و کنترل مناسب توپ و فوتبال تهاجمی تاکید داشت و آنجلوتی در طول فعالیتش به عنوان سرمربی در میلان از این تاکتیک به نحو احسن استفاده نمود.

آنجلوتی در زمان مربی گری میلان، پست پیرلو را از هافبک تهاجمی به هافبک مدافع تغییر داد که این اقدام ضمن حل کردن مشکلاتِ روسونری در خط میانی، به پیرلو اجازه داد که آهنگ حرکت و سرعتی تیمی میلان را به خوبی تنظیم کند و به رهبر بلامنازع تیمش تبدیل شود. در واقع پیرلو در نقطه انتهاییِ لوزی تیمی میلان قرار داشت.

دو بازیکنی که ضمن ایجاد یک سپر تدافعی مناسب؛ پوشش بسیار خوبی به خط تهاجمی میلان دادند، جنارو گتوزو و کلارنس سیدورف بودند. این دو همچنین نیازهای آنجلوتی را در جناحینِ سیستم های لوزیِ 2-1-3-4 و 2-4-4 برطرف می کردند. اما روی کاستا در راس این لوزی قرار داشت و پشت سر یکی از خطرناک ترین مهاجمان تاریخ سری آ یعنی آندری شوچنکو و یکی از زهردارترین گلزنان ایتالیا یعنی فیلیپو اینیزاگی بازی می کرد.

تا زمان حضور کافو در میلان در دهه 2000؛ آنجلوتی به شکل مستمر تاکتیک تیمی اش را بین سیستم های لوزی و ترکیبِ 1-2-3-4 تغییر می داد. اما این تغییر سیستم تاحدی به دلیل مصدومیت های پی در پی اینزاگی و بیشتر به خاطر ظهور پدیده برزیلی به نام کاکا در میلان بود. کاکا یکی از بهترین های تاریخ میلان و آخرین بازیکنی بود که موفق شد توپ طلای بهترین بازیکن سال 2007 جهان را به خود اختصاص دهد بعد از آن این جایزه هر سال بین کریستیانو رونالدو و لیونل مسی دست به دست می شود.

با وجود کاکا، آنجلوتی بازیکنی داشت که می توانست همه کاری انجام دهد. در جناحین بازی کند، پشت سر مهاجم قرار گرفته و به عنوان تغذیه کننده مورد استفاده قرار گیرد و یا حتی به عنوان مهاجم دوم وارد زمین شود. در ساختار درخت کریسمسیِ آنجلوتی، کاکا پشت سر شوچنکو بازی می کند، دقیقا در نقطه مقابل روی کاستا در زمین خودی.

مربیان زیادی بوده اند که از سبک های گوناگون سیستم 2-1-3-4 و یا ساختارهای درخت کریسمس استفاده کرده اند؛ اما هیچ کدام نتوانسته اند به موفقیت های آنجلوتی دست یابند. آنجلوتی از اولی در دیدار نهایی لیگ قهرمانان اروپای سال 2003 با یوونتوس استفاده کرد و با به کارگیری سیستم دوم در سال 2004، قهرمان اسکودوتو شد.

نه سال از آخرین فصل حضور آنجلوتی در میلان به سرعت گذاشت و حالا سرمربی ایتالیایی فرمانده باواریایی هاست. بایرن مونیخ با آنجلوتی قهرمان بوندسلیگا شد که البته این دستاورد به عادت باواریایی ها تبدیل شده؛ اما تیم آنجلوتی در لیگ قهرمانان به دست رئال مادرید از رقابت ها حذف شد، البته این شکست و حذف همه داستان نبود و قطعا آنجلوتی و شاگردانش در این مسابقه قربانی بی عدالتی های داوری شدند.

باوارایی ها در طول تاریخ باشگاهی خود به تمام عناوین قهرمانی داخلی دست پیدا کرده اند و از ابتدای قرن 22 دو بار در سال های 2001 و 2013 موفق به قهرمانی در چمپیونزلیگ شده اند. قهرمانی سال 2013 باوارایی ها با مربی گری هاینکس در یکی از بهترین فصول تاریخ باشگاهی بایرن مونیخ اتفاق افتاد، فصلی که تیم آلمانی در پایان آن، موفق به کسب جام های سه گانه شد.

بایرن مونیخ در فرصت نقل و انتقالات سال 2017 ، سه بازیکن خرید که یکی از آن ها یعنی سرج گنابری بعد از خرید به شکل قرضی راهی یک باشگاه دیگر شد و یکی از آن ها هم در واقع خریدِ قرضی باواریایی ها بود.

در تابستان جاری، مسئولان باشگاه بایرن مونیخ با خرید جیمز رودریگز و کورنتین تولیسو دو تن از بهترین هافبک های حاضر در بازار نقل و انتقالات را در اختیار آنجلوتی قرار داده اند. به نظر می رسد با جذب این دو و برنامه ریزی های تاکتیکی؛ نسبت به گذشته تحول عمده ای در باشگاه آلمانی صورت گرفته.

در طول سال های اخیر، باواریایی ها همواره یکی از بهترین ترکیب های ممکن جهان فوتبال را در اختیار داشته اند.

مهاجمانی که برای فصل آینده در اختیار آنجلوتی هستند؛ شامل فرانک ریبری، آرین روبن، کینکزلی کومان؛ توماس مولر و لواندوفسکی می شوند.

اما ریبری و روبن که در کنار هم مهلک ترین زوجِ وینگر را در خط تهاجمی بایرن مونیخ تشکل داده اند؛ به شدت مستعد آسیب دیدگی هستند. این دو باعث شدند تا داگلاس کاستا به شکل قرضی راهی یوونتوس شود در حالی که طبق قرارداد بین بانوی پیر و کاستا؛ این بازیکن بعد از پایان مدت حضور قرضی، باید به شکل دائم پیراهن بیانکونری را بر تن کنداز سوی دیگر زوجِ ریبری و روبن، سرج گنابری را به شکل قرضی از استادیوم آلیانتس آرنا جدا کرد. تا به این ترتیب به شکل تعجب آوری گزینه های باواریایی ها برای خط حمله کاهش یابد.

از سوی دیگر تعداد بازیکنانی که می توانند در مرکز خط میانی تیم باواریایی ها به میدان بروند؛ بسیار زیاد است. آرتور ویدال، تیاگو آلکانتارا؛ خاوی مارتینز, رناتو سانچز، سباستین رودی، جوشوآ کیمیچ و جیمز رودریگز بازیکنانی هستند که می توانند در این پست بازی کنند.

تعداد بازیکنان قابل استفاده آنجلوتی در خط میانی بایرن مونیخ به نسبت به گزینه های اندک او در خط تهاجمی، تغییر سیستم تیم آلمانی را از نظر تاکتیکی توضیح می دهند. از همه مهم تر این که ویژگی های بازیکنان خط میانی بایرن مونیخ متفاوت است و سرمربی تیم آلمانی می تواند برای هر بازی؛ به قابلیت خاص یک بازیکن تکیه کند.

تیاگو آلکانتارا در هر صورت بازیکن کلیدی ترکیب تیمِ آنجلوتی خواهد بود حتی اگر سرمربی بخواهد به سیستم قبلی ترجیحی خود بازگردد. آلکانتارا فصل قبل نشان داد که یکی از بهترین هافبک های جهان است. آلکانتارا می تواند برای باواریایی ها بسیار موثر باشد، اما توانایی ها او در صورت ایفای نقش به عنوان بازیساز و رهبر تیم از همه وقت بیشتر شکوفا می شود.

تولیسو و ویدال بازیکنانی هستند که توانایی های جسمانی خوبی دارند و می توانند خط میانی را به نقطه قوت باواریایی ها تبدیل کنند. نقطه قوتی که سرمربی ایتالیایی اعتراف کرده از آن لذت می برد. تولیسو یکی از بهترین های فصل گذشته در لیگ یک بود. تولیسو بازیکنی است که توانایی حضور در پست های مختلف را دارد و فصل گذشته در 6 پست مختلف برای لیون به میدان رفت. او از انرژی بسیار بالایی برخوردار است و این ویژگی او در کنار ویدال بارزتر و بهتر می شود.

 از سوی دیگر حضور پر انرژی و بسیار فعال دیوید آلابا در زمین؛ وزنه ای برای باواریایی هاست؛ مدافعی که میل به هجوم و کمک به خط حمله را به نحو احسن دارد.

جوشوآ کیمیچ و دیوید آلابا به ترتیب توانایی خوبی برای قرار گرفتن در پست های دفاع چپ و دفاع راست دارند. هر دوی این بازیکن از تعهد کاری بالایی برخوردار بوده و می توانند در پست دفاع چپ و راست بسیار کارامد باشند؛ به طوری که ضمن حفاظت از دروازه تیمشان در زمان حمله نیز بر بارِ تهاجمی باواریایی ها بیفزایند.

چندین دلیل برای نقل مکان جیمز رودریگز به بایرن مونیخ وجود داشت. این در حالی است که شایعات زیادی پیرامون حضور او در پاریسن ژرمن و یا منچستر یونایتد وجود داشت، که مهم ترین آن ها رابطه نزدیک و مناسب سرمربی باورایایی ها با جیمز بود.

بهترین فصل رودریگز در پیراهن رئال مادرید، مربوط به زمانی است که آنجلوتی سرمربی تیم اسپانیایی بود و جای تعجبی ندارد که این دو در آلیانتس آرنا دوباره به هم رسیدند.

خط حمله و درست جلوی جیمز رودریگز، نقطه قوت باواریایی هاست. در زمان مربی گری آنجلوتی در میلان، یکی از دلایل موفقیت روسونری در خط حمله، به کار گرفتن یک مهاجم کامل و یک تمام کننده بود. در این تیم اینزاگی در نقش تمام کننده و شوچنکو پشت او بازی می کرد.

در حال حاضر توماس مولر و رابرت لواندوفسکی در راس ترکیب تیمی آنجلوتی قرار دارند، در حالی که در کنار هم یکی از زهردارترین زوج های تهاجمی دنیا را ساخته اند و درست مثل میلانِ آنجلوتی، در تیم آلمانی هم یکی از این دو نقش تمام کنندگی دارد و دیگری پشت او بازی می کند.

پست مولر در سال های اخیر دائما در حال  تغییر بوده؛ او می تواند در همه پست های هجومی بازی کرده و گلزنی کند.

استفاده از سیستم های لوزی 2-1-3-4 و یا 2-4-4، توماس مولر را آزاد می کند تا بتواند با لواندوفسکی همکاری مستقیم و نزدیکی داشته باشد.

در این میان جیمز رودریگز هم همیشه از کیفیت بالایی برخوردار بوده؛ هر چند در رئال مادرید مشکلاتی برای او به وجود آمد و شاید اعتماد به نفس او تا حدودی کاهش یافت.

جیمز رودریگز این استعداد را دارد که بهترین شماره 10 دنیا شود و شاگرد کسی است که عقاید 

اگر آنجلوتی 1-2-3-4 استفاده کند؛ رودریگز و مولر در دو طرف و پشت سر لواندوفسکی قرار خواهند گرفت و مهاجم لهستانی تمام کننده باواریایی ها خواهد بود.

سرمربی ایتالیایی همیشه سعی کرده از سیستم های تاکتیکی مورد علاقه و توجه خودش استفاده کند؛ اما این تاکتیک ها همیشه از سوی مدیران باشگاه ها به تدافعی و محافظه کارانه بودن متهم شده اند. در حال حاضر باواریایی ها دیگر از بوندسلیگا بزرگ تر شده اند و باید در سطح اروپا به جام قهرمانی برسند.

با بررسی گزینه های در دسترس آنجلوتی و تغییرات اخیر انجام شده در آلیانتس آرنا به دست سرمربی ایتالیایی، به نظر می رسد که تغییر و تحول ساختاری مهمی در بایرن مونیخ در راه است.

می توانیم بگوییم کیفیت بازیکنان بایرن مونیخ، ذهنیت و توانایی های سرمربی و در نهایت موفقیت همیشگی باواریایی ها در فرصت نقل و انتقالات می توانند باشگاه آلمانی را وارد عصر جدیدی کنند.

sportskeeda.com