مربیانی که فقط قهرمانی نجاتشان می‌دهد

جابه‌جایی مربیان در بین دو فصل فوتبالی، یک اتفاق طبیعی و روتین است. این اتفاق در همه‌جای دنیا می‌افتد اما تعدادش منطقی است و نشان از ثبات دارد. هشت تیم از بین تیم‌هایی که سال گذشته در لیگ برتر ایران «جام خلیج‌فارس» بودند بعد از پایان لیگ شانزدهم مربیانشان را عوض کردند؛ این یعنی 50 درصد تیم‌ها که عدد نسبتا بزرگی محسوب می‌شود. دو تیمی هم که از لیگ دسته‌یک به لیگ برتر صعود کردند با همان مربیان وارد گود لیگ مسابقات خواهند شد. شاید برای اینکه بخواهیم از الان دورنمایی از آنچه در لیگ برتر برای مربیان رخ خواهد داد را ببینیم کمی زود باشد اما این موضوع چندان هم مبهم نیست. با یادآوری اینکه این مطلب، قصد بررسی وضعیت مربیان و نه تیم‌های مدعی قهرمانی را دارد، وارد این بحث می‌شویم. 
برانکو و سودای تکرار قهرمانی
برانکو ایوانکوویچ در لیگ پانزدهم، قهرمانی را در روز آخر از دست داد؛ آن‌هم به‌خاطر خط دفاع و دروازه‌بان‌های ضعیفش. این مسئله سبب شد در فصل بعد، تیمش را در این دو خط تقویت کند. ثمره این کار او، قهرمانی زودهنگام در لیگ شانزدهم بود. برانکو تیمش را در لیگ قهرمانان آسیا هم به جمع هشت تیم پایانی برد و حالا انتظارها از او بیشتر شده است. زیرا پرسپولیس در فصل نقل‌وانتقالات باز هم خوب عمل کرد و حالا توقع می‌رود روند موفقیت‌های این تیم بیشتر ادامه پیدا کند اما نقش برانکو در این مسئله چیست؟ بعد از این، تعریف «موفقیت در پرسپولیس» برای برانکو چیست؟ بدون شک اولین توقع، تکرار قهرمانی در لیگ برتر است. هر نتیجه‌ای جز این برای پروفسور، ناکامی تلقی می‌شود. زیرا او از تیمی که برایش بسته‌اند، راضی است و با گفتن جمله: «پرسپولیس فقط سوارز و رونالدو را کم دارد» رضایتش را نشان داده است. از طرفی پرسپولیس مرحله یک‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان آسیا را هم در پیش دارد. با توجه به قرعه نسبتا مناسبی که نصیب پرسپولیس شده و الاهلی عربستان حریف این تیم در مرحله بعد است، هواداران پرسپولیس توقع دارند تیمشان از این مرحله هم عبور کند و به جمع چهار تیم برتر آسیا برسد. آن‌طور که مشخص است مدیران و هواداران پرسپولیس از برانکو رضایت دارند و دوست دارند این مربی کروات، حالاحالاها در تیمشان باشد. قرارداد این مربی در پایانی لیگ هفدهم تمام می‌شود و طبق شنیده‌ها قرار است در نیم‌فصل مذاکرات برای تمدید قرارداد آغاز شد؛ البته ناگفته پیداست که نتایج پرسپولیس در نیم‌فصل اول و همچنین عملکرد این تیم در آسیا روی مذاکرات تأثیر زیادی خواهد گذاشت. 
فقط «قهرمانی» منصوریان را نگه می‌دارد
علیرضا منصوریان سال عجیبی را در استقلال سپری کرد. سرمربی جوان آبی‌ها شروع خوبی در لیگ شانزدهم نداشت و در نیم‌فصل تا آستانه برکناری پیش رفت اما یک بازی عجیب و غیر‌منتظره در مقابل سپاهان با یک تیم جوان، مدیران استقلال را مجاب کرد به او فرصت بیشتری بدهند. منصوریان با استقلال موفق شد السد قطر را هم در پلی‌آف لیگ قهرمانان آسیا شکست بدهند و وارد این تورنمنت شوند اما شکست در اولین مرحله حذفی این مسابقات آن‌هم با نتیجه عجیب 6 بر یک، کار را برای او سخت کرد. در هیأت‌مدیره مشخصا اختلافاتی درباره حضور او در استقلال وجود داشت اما در نهایت زور موافقان او چربید تا منصوریان در لیگ هفدهم هم سرمربی استقلال باشد؛ البته برد داربی برگشت هم در ماندگاری او در استقلال تأثیر زیادی داشت. مدیران باشگاه استقلال قبل از شروع لیگ هفدهم توانستند اغلب بازیکنان مورد نظر مربی‌شان را جذب کنند؛ البته هنوز کار تمام نشده اما اگر از این به بعد هم کسی به بازیکنان استقلال اضافه نشود، عملکرد مدیران استقلال در این مورد قابل تقدیر است. زیرا منصوریان هم تأیید کرده که خواسته‌هایش در این فصل برآورده شده است اما انتظار از منصوریان در این شرایط چیست؟ انتظار از مربی‌ای که تیمش را سال گذشته نایب‌قهرمان لیگ کرده چه می‌تواند باشد؟ شکی نیست که حالا مدیران و هواداران استقلال از مربی‌شان قهرمانی می‌خواهند. زیرا نسبت به سال گذشته تیم پرستاره‌تری دارند. استقلال مثل پرسپولیس در فصل بعدی لیگ قهرمانان آسیا هم حضور دارد و این بار صعود از مرحله گروهی هواداران را راضی نمی‌کند. آنها از سرمربی‌شان توقع بیشتری دارند؛ مثلا حضور در بین چهار تیم برتر قاره. 
آخرین شانس قلعه‌نویی
امیر قلعه‌نویی پس از پشت سر گذاشتن یک فصل پرحادثه در تراکتورسازی و بدون اینکه بتواند به موفقیت مورد نظر هواداران این تیم برسد از تبریز رفت. مقصد او اما غیر‌منتظره بود. ژنرال پرستاره چند سال پیش فوتبال ایران که سابقه هدایت سپاهان اصفهان را در کارنامه‌اش دارد بازهم راهی نصف جهان شد اما این‌بار ذوب‌آهن بود که او را خواست. اینکه ذوب‌آهن چقدر خصوصیات تیم‌های مورد نظر قلعه‌نویی برای مربیگری را دارد یا نه، فعلا مشخص نیست اما ذوب در سال‌های اخیر همیشه جزء تیم‌های بالانشین جدول بوده و به لطف همین موفقیت‌ها، سابقه زیادی هم در لیگ قهرمانان آسیا دارد. ولی اینکه مدیران ذوب‌آهن، قلعه‌نویی را برای حضور در لیگ هفدهم انتخاب کرده‌اند یک معنی بیشتر ندارد. آنها دیگر به بالانشینی و کسب سهمیه لیگ قهرمانان آسیا راضی نیستند. چون این چیزها را با مربیانی مثل یحیی گل‌محمدی و حتی مجتبی حسینی هم به‌دست می‌آوردند. ذوب با یحیی که دو بار هم جام حذفی را گرفته است. خواسته آنها در این فصل، یک رقابت نزدیک برای قهرمانی است؛ همین! 
کرانچار و سپاهان؛ بازگشت به دوران طلایی
مدیران باشگاه سپاهان در هفته‌های پایانی لیگ شانزدهم رودربایستی را با خودشان کنار گذاشتند و عبدالله ویسی را برکنار کردند. انتخاب آنها برای ادامه کار، زلاتکو کرانچار بود که چند سال پیش، روزگار خوشی را برای تیم اصفهانی رقم زده بود. سپاهانی‌ها بعد از یکی، دو سال فترت و سقوط دوباره به اصل خودشان برگشتند و با جذب چند ستاره برای سایر مدعیان لیگ خط و نشان کشیدند. حالا آنها باز هم قهرمانی می‌خواهند و اصلا دیگر تحمل نتایج متوسط و حضور در میانه‌های جدول را ندارند. هر نتیجه‌ای جز این برای طلایی‌پوشان نصف جهان، ناکامی محسوب می‌شود. 
یحیی در منگنه تی‌تی‌ها
یحیی گل‌محمدی با پذیرفتن هدایت تراکتورسازی ریسک بزرگی کرد. خیلی‌ها معتقدند شخصیت و خصوصیات اخلاقی یحیی با کار در باشگاه پرحاشیه‌ای مثل تراکتورسازی جور در نمی‌آید اما خودش چنین تصوری ندارد چون سابقه هدایت پرسپولیس را هم در کارنامه‌اش دارد. با این همه یحیی مشکلات بزرگی در تبریز دارد. بزرگ‌ترین مشکل گل‌محمدی، محرومیت تراکتورسازی از جذب بازیکن است. او تا نیم‌فصل باید با داشته‌هایش بسازد؛ داشته‌هایی که به‌خاطر جدایی چند نفر «آب» هم رفته است. باوجوداین طرفداران تراکتورسازی این بهانه‌ها را برای ناکامی احتمالی تیمشان نمی‌پذیرند و فقط موفقیت است که «تی‌تی»ها را در نقش حامی تیم نگه می‌دارد وگرنه یحیی باید خودش را برای یک فصل سخت و از آن مهم‌تر مقابله با فشار خرد‌کننده طرفداران پرشور تراکتورسازی آماده کند.

وقایع‌اتفاقیه