بازنشستگی رونالدینیو / یک قهرمان دیگر از برزیل 2002 کفش هایش را آویخت

رونالدینیو ستاره بزرگ برزیلی در سال 2018 کفش های خود را آویخت.

فوق ستاره برزیلی با آن مهارت خیره کننده و خنده های واگیردارش در حال خداحافظی با فوتبال است.

رونالدینیو با پیراهن بارسلونا، میلان و پاری سن ژرمن قهرمان شد در حالی که سال 2002 به عنوان عضوی از آن تیم رویایی برزیل جام قهرمانی جهان را بالای سر برد.

تیم ملی برزیل بعد از 2002 هرگز آن برزیل همیشگی نبود و در سال های 2006 و 2010 و 2014 عملکردی کمتر از حد و اندازه های واقعی خود داشت.

در این مقاله به عملکرد سه فوق ستاره ای می پردازیم که در برزیل تاریخ ساز شدند و در تیم 2002 حضور داشتند:

1- رونالدینیو

یکی از جواهرات تاریخ فوتبال برزیل، که یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان است و بی شک تکنیکی ترین و فنی ترین ستاره تاریخ برزیل به شمار می رود.

عملکرد ملی رونالدینیو همیشه ما را به یاد آن ضربه ایستگاهی فوق العاده در دیدار یک چهارم نهایی جام جهانی 2002 می اندازد. رونالدینیو در آن مسابقه با شوت محکم و دقیق خود دیوید سیمن را مقهور هنرنمایی اش کرد تا خاطره ای به یادماندنی را برای خودش در تیم ملی برزیل رقم بزند. رونالدینیو در این رقابت ها یک بار دیگر گلزنی کرد و دو بار هم پاس گل داد و در کنار رونالدو و ریوالدو خط حمله زهرداری را برای زردپوشان ایجاد کرد.

رونالدینیو در سال 2005 کاپیتان برزیل بود و تیم ملی کشورش را به سوی قهرمانی جام کنفدراسیون ها رهنمون ساخت. او در این رقابت ها سه بار گلزنی کرد و به این ترتیب مجموع گل هایش را در جام کنفدراسیون ها به عدد نه رساند تا در کنار کواوتموک بلانکو ستاره مکزیکی بهترین گلزن تاریخ این جام شود.

رونالدینیو به عنوان برنده دو دوره جام جهانی و همچنین برنده جایزه توپ طلای سال 2005 مجموعا 97 بار در ترکیب تیم ملی کشورش به میدان رفت و 33 بار گلزنی کرد.

2- رونالدو

قبل از مطرح شدن کریستیانو رونالدو، این هم نام او رونالدوی برزیلی بود که نامش همه جا شنیده می شد. رونالدو برزیلی دو بار در جام جهانی؛ دو بار در جام کوپای آمریکا و یک بار در جام کنفدراسیون ها بهترین بازیکن مسابقات شد. علاوه بر این او سه بار عنوان بهترین بازیکن سال فیفا را به خود اختصاص داد و دو بار هم جایزه توپ طلای بهترین بازیکن جهان را کسب کرد.

یک مهاجم خلاق و زهر دار که از نظر بسیاری از کارشناسان فوتبال و فوتبال دوستان یکی از بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال جهان بود. رونالدو نود و هشت بازی ملی را در کارنامه اش دارد در حالی که 62 بار گلزنی کرده است. از نظر نظر کسب رکورد و افتخارات در تاریخ فوتبال ملی برزیل فقط پله از رونالدو بهتر بوده است. درخشش رونالدو از سن هفده سالگی آغاز شد وقتی ستاره برزیلی با کاروان تیم ملی کشورش راهی آمریکا شد. رونالدو هر چند در این دوره از مسابقات جام جهانی برای برزیل به میدان نرفت اما چهار سال بعد که پخته تر شده بود، یکی از مهره های اصلی برزیل بود که به فینال جام جهانی راه پیدا کرد و موفق شد جازه توپ طلایی بهترین بازیکن رقابت ها را کسب کند. البته رونالدو در مرحله نیمه نهایی مسابقات مصدوم شد که همین موضوع در دیدار فینال به برزیل ضربه زد.

چهار سال بعد رونالدو باز هم در جام جهانی حضور پیدا کرد در حالی که این بار در دیدار فینال دو بار گلزنی کرد و در پایان رقابت ها جایزه کفش طلایی بهترین گلزن جام جهانی را برد.  در جام جهانی 2006 رونالدو نتوانست تاثی مثبتی بر عملکرد تیم ملی برزیل بگذارد با وجودی که گل پانزدهم خود را در هم در جام جهانی زد و از نظر گل زده در جام جهانی ( تا آن زمان) هم از خود رکوردی را به جا گذاشت.

3- ریوالدو

یک چپ پای ذاتی که درست به اندازه رونالدو و رونالدینیو حرفه ای و خلاق بود، ستاره ای که ضربات ایستگاهی مهلک و فوق العاده ای داشت و قادر بود بالاتر از مدافعین حریف با ضربه سر گلزنی کند و شوت های از راه دورش همیشه برای حریفان خطرساز بود. ریوالدو که 74 بار برای برزیل به میدان رفت؛ به وضوح از هم تیمی هایش در تیم ملی بهتر بود. ریوالدو در جام جهانی 1998 از عوامل اصلی صعود تیم ملی برزیل به فینال مسابقات بود و چهار سال بعد در جام جهانی کره جنوبی و ژاپن و در کنار رونالدو و رونالدینیو چشم ها را به خود خیره کرد.