بهترین پست برای رونالدو در یوونتوس چیست؟

از مشکلات رونالدو با مدیریت باشگاه رئال مادرید مدت ها می گذرد، تا این که بلاخره جمع شدن این مشکلات ستاره پرتغالی را به مبلغ قراردادی به میزان 99.2 میلیون پوند از برنابئو راهی تورین کرد.

رونالدو می گوید:" من عاشق چالش ها هستم و می دانم مسابقات سری آ چالش بزرگی را در پیش روی من قرار می دهد. من دوست ندارم که فقط نشسته و به موفقیت های قبلی ام فکر کنم. لیگ سری آ خیلی تاکتیکی است و من باید برای موفقیت بیشتر از این ها تلاش کنم."

این که رونالدو از عبارت لیگ بسیار تاکتیکی برای مسابقات سری آ استفاده می کند؛ سنگینی مسئولیت های آلگری را در استفاده از عقاید ستاره پرتغالی برای پیشرفت تیمش نشان می دهد.

بانوی پیر از سال 2011 تاکنون هفت بار پیاپی قهرمان مسابقات سری آ شده در حالی که مدیران این تیم فکر می کنند الان دیگر زمان قهرمانی تیمشان در چمپیونزلیگ فرا رسیده است؛ دستاوردی که برای کسب آن، آلگری به تورین آورده است.

اما با حضور رونالدو در یوونتوس، بهترین پست برای او کجاست؟

1- وینگر

آلگری به ندرت تیمش را با آرایش دفاع سه نفره به میدان می فرستد. اگر بخواهد از دفاع چهار نفره استفاده کند، شش بازیکن در خط میانی و حمله به میدان می روند و در صورتی که از سیستم های 3-3-4 و 1-3-2-4 استفاده کند، رونالدو می تواند به عنوان وینگر به میدان برود، البته در این صورت ماریو مانزوکیچ در پست همیشگی اش به میدان نمی رود، اما ایگواین در راس خط حمله قرار می گیرد و از بین کوآرادو و داگلاس کاستا یکی به عنوان وینگر راست به میدان خواهد رفت. این شرایط به ستاره پرتغالی اجازه می دهد که از پای راست خود در زمین استفاده کند، کاری که علاقه زیادی به انجام آن دارد. در این صورت گونزالو ایگواین بر روی مدافعان وسط تیم حریف فشار می آورد و الکس ساندرو با کارهای ترکیبی اش مدافعان کناری را از کار خواهد انداخت، این کار فضای لازم را در سمت چپ میدان در اختیار رونالدو قرار خواهد گذاشت تا از سمت چپ وارد محوطه جریمه حریف شده و موقعیت گلزنی پیدا کند.

این غیر منطقی است که در سن سی و سه سالگی از رونالدو خواسته شود، بعد از حملات تیمش به عقب برگردد. البته همیشه از رونالدو انتقاد شده که تمایلی به برگشت به عقب ندارد و در طول چند فصل اخیر در مسابقات رئال مادرید کمتر شاهد بازگشت این بازیکن به عقب و حضور او در کارهای دفاعی بودیم.

با حضور رونالدو در خط حمله یوونتوس شاهد تداخل وظایف او با دیبالا نخواهیم بود، در حالی که دیبالا چپ پاست و حرکت های خاص و اثربخش بدون توپ و او و رونالدو می تواند به تیم تورینی کمک زیادی کند. رونالدو در رئال مادرید اغلب به عنوان مهاجم نوک به میدان می رفت و تنها در چند مسابقه شاهد حضور او در نقش یک وینگر بودیم.

2- دو مهاجم نوک

سیستم دیگری که آلگری می تواند در یووه از آن استفاده کند، تاکتیک 2-1-3-4 است، سیستمی که زین الدین زیدان گاه گاهی از آن استفاده کرده و جواب هم می‌گرفت. این سیستم به رونالدو اجازه می دهد که در نوک پیکان تهاجمی رئال مادرید به میدان برود در حالی که یک مهاجم دیگر هم در کنار اوست. در رئال مادرید کریم بنزما این نقش را ایفا می کرد، در حالی که در یووه رونالدو می تواند ماریو مانزوکیچ و یا گونزالو ایگواین را به عنوان مهاجم همکار انتخاب کند. اما آیا ایگواین در یوونتوس خواهد ماند و می تواند همکار جدید رونالدو در نوک خط حمله یووه باشد؟

اقدام بزرگ باشگاه یوونتوس به خریدن رونالدو ممکن است به معنای جدایی قریب الوقوع ایگواین از باشگاه تورینی باشد. با اضافه شدن رونالدو به یوونتوس، اصلا منطقی نیست که باشگاه همه مهاجمان خود را در تورین نگه دارد، چون در آن صورت نیمکت نشینی بعضی از ستاره ها قطعی است. اگر پیشنهاد خوبی برای ایگواین از راه برسد، ممکن است باشگاه تورینی ستاره آرژانتینی را بفروشد. قرارداد ایگواین با یوونتوس در سال 2021 پایان خواهد پذیرفت و ممکن است شاهد یک پیشنهاد چشمگیر به این بازیکن باشیم. اگر این اتفاق بیفتد رونالدو و مانزوکیچ جلو  پائولو دیبالا بازی خواهند کرد و رونالدو از وینگر به مهاجم وسط تغییر پست خواهد داد و دیگر نیاز نیست برای پوشش دفاعی به عقب بازگردد و این به آلگری کمک زیادی می کند که بهترین مهاجمش را نزدیک به دروازه حریف داشته باشد.

3- مهاجم وسط

اگر باشگاه تورینی ایگواین را بفروشد، وظایف ستاره پرتغالی در خط حمله سنگین تر خواهد شد. چون در این صورت همه حملات و حرکت های هجومی باید از کانال رونالدو انجام شود.

ستاره پرتغالی در چهل و سه درصد گل های رئال مادرید در لالیگا و لیگ قهرمانان نقش مستقیم داشت و بنابراین منطقی است که باشگاه یوونتوس تمام تمرکزش را در خط حمله بر روی رونالدو بگذارد.

تنها مشکل موجود این است که رونالدو در رئال مادرید هر زمان که در نوک خط حمله بازی کرد، عملکرد چندان موثری نداشت. به عنوان مثال در جریان دیدار رئال مادرید و بایرن مونیخ در لیگ قهرمانان رونالدو در راس خط حمله بازی کرد، در حالی که فقط دو شوت در چهارچوب داشت که هیچ کدام از آن ها تبدیل به گل نشد. لازم به ذکر است که رئال مادرید در دیدار با بایرن مونیخ از سیستم 1-4-1-4 استفاده کرد و این سیستم اصلا موفق نبود. وینگرهای رئال مادرید در این مسابقه لوکاس وازکز و ایسکو هستند که هیچ کدام از سرعت مناسب یک وینگر کارآمد برخوردار نیستند، اما در یووه اگر رونالدو به عنوان مهاجم نوک به میدان برود، کوادرادو و کاستا به عنوان وینگر بازی خواهند کرد و دیبالا هم پشت سر او به میدان خواهد رفت. این در حالی است که کوادرادو و کاستا سرعتی تر و کارامدتر از واسکوئز و ایسکو هستند و رونالدو در راس خط حمله یوونتوس بسیار موثر تر از رئال مادرید خواهد بود.

حضور رونالدو در یوونتوس یک نکته مثبت دیگر هم دارد و آن این که رابطه مناسب دیبالا و رونالدو است و بی شک این دو با همکاری همدیگر می توانند کارهایی بزرگی را برای یوونتوس انجام دهند.

منبع: sportkeeda.com