نگاهی به بزرگ ترین معاوضه های تاریخ فوتبال اروپا

 

سانچز – مخیتاریان: منچستر یونایتد – آرسنال

در تابستان 2017 کار الکسیس سانچز با منچستر سیتی تقریبا تمام شده بود و در حالی که انتظار می رفت سانچز به زودی برای سیتیزن ها به میدان برود، در میان تعجب همگان ستاره شیلیایی پیراهن تیم رقیب یعنی شیاطین سرخ را بر تن کرد.

بعدا مشخص شد که پیشنهاد منچستر یونایتد آن قدر جذاب بود که ستاره شیلیایی را از پیوستن به هر باشگاهی به جز شیاطین سرخ منصرف کرد و در حالی که توپچی ها هم می خواستند مخیتاریان را به یک باشگاه دیگر واگذار کنند و حاضر به معاوضه او با سانچز بودند، در این میان فقط دست من سیتی خالی ماند. این در حالی است که در نهایت گواردیولا و منچستر سیتی به جام قهرمانی لیگ برتر رسیدند و سانچز در اولین فصل حضورش در اولدترافورد نتوانست ثابت کند که هزینه سنگین من یونایتد برای جذب او منطقی بوده است.

 

ساموئل اِتوئو – ایبراهیموویچ: اینتر- بارسلونا

در سال 2009 بارسلونا در لالیگا، سوپرجام اروپا، سوپر جام اسپانیا و جام باشگاه های جهان قهرمان شد و در لیگ قهرمانان اروپا تا مرحله نیمه نهایی پیش رفت و کاتالان ها یک سال پر از افتخار را پشت سر گذاشتند، اما در همین سال پپ گواردیولا با هدف خریدن زلاتان ایبراهیموویچ یکی از بهترین بازیکنان تیمش یعنی ساموئل اِتوئو را به نرآتزوری واگذار کرد. این در حالی است که ساموئل اِتوئو به عنوان بخشی از قرارداد و علاوه بر پرداخت مبلغ 69.5 میلیون یورو توسط بارسا راهی اینتر شد.

در حالی که در این انتقال ارزش اِتوئو به میزان تنها 20 میلیون یورو تخمین زده شده بود، بازیکن کامرونی در در سال 2010 و این بار با پیراهن اینترمیلان به جام های سه گانه داخلی در ایتالیا دست یافت. در حالی که زلاتان ایبراهیموویچ بعد از اختلاف با گواردیولا تنها یک فصل در بارسا بود و سپس نیوکمپ را ترک کرد.

زلاتان بعدا در کتاب اتوبیوگرافی زندگی خود گفت:"پپ گواردیولا یک بزدل است!"

 

ماتیچ- لوئیز: بنفیکا - چلسی

در ماه ژانویه 2011 نمانیا ماتیچ هافبک خلاق و مستعد خود را به عنوان بخشی از قرارداد خرید داوید لوئیز از بنفیکا، به تیم پرتغالی واگذار کرد. این در حالی است که ماتیچ با وجود توانایی های بالا تنها سه بار در ترکیب اصلی چلسی بازی کرده بود.

در ماه ژانویه سال 2011، باشگاه چلسی با پرداخت مبلغ 25 میلیون یورو و واگذاریِ ماتیچ به بنفیکا، داوید لوئیز را به خدمت گرفت. اما بعد از این که مورینیو دوباره به چلسی بازگشت، آبی های لندن برای خریدن ماتیچ از بنفیکا مجددا اقدام کردند و با پرداخت 25 میلیون یورو، ستاره سابق خط میانی خودشان را پس گرفتند. البته آبی های لندن از آن زمان تاکنون یک بار هم داوید لوئیز را فروخته و دوباره خریدند! باشگاه چلسی نهایتا در سال 2017 نمانیا ماتیچ را به منچستر یونایتد فروخت، اقدامی که ناراحتی هوادارانش را در پی داشت.

 

ویلیام گالاس- اشلی کول: آرسنال - چلسی

به تابستان سال 2006 بر می گردیم. ویلیام گالاس قصد داشت چلسی را ترک کند، در حالی که شایعاتی وجود داشت که مدافع فرانسوی تیمش را تهدید به زدن گل به خودی کرده! از سوی دیگر اشلی کول هم از دستمزدش در استادیوم اتحاد رضایت نداشت و اما راه حل چه بود: جا به جایی اشلی کول و ویلیام گالاس.

 اشلی کول وارد استمفورد بریج شد و در چلسی به تمام افتخارات ممکن دست یافت، در حالی که گالاس در آرسنال موفقیتی کسب نکرد و نهایتا راهی تاتنهام شد.

 

نونز- اوون: لیورپول – رئال مادرید

در تابستان سال 2004 باشگاه رئال مادرید در راستای سیاست ساختن تیمی کهکشانی تصمیم گرفت با پرداخت هشت میلیون پوند و فرستادن آنتونیو نونز به لیورپول، مایکل اوون برنده سابق توپ طلا و ستاره خط میانی تیم آنفیلدی را به خدمت بگیرد. اما هر دو بازیکن تنها دوازده ماه در باشگاه های جدیدشان دوام آوردند و بعد از یک سال باشگاهشان را ترک نمودند.

مایکل اوون در طول دوازده ماه حضورش در برنابئو 16 بار گلزنی کرد و از جمله در دیدار ال کلاسیکوی اسپانی موفق به گلزنی شد، اما در هر صورت برنده توپ طلای جهان نتوانست در ترکیب تیمی جای ثابتی را به خود اختصاص دهد و نونز هم در لیورپول چندان موفق نبود و نهایتا بعد از یک سال راهی سلتاویگو شد.

 

روبرتو کارلوس- زامورانو: رئال مادرید و اینترمیلان

ایوان زامورانو در سال 1995 با 28 بار گلزنی در پیراهن رئال مادرید، تیمش را قهرمان لالیگا کرد.

اما خیلی زود جای ثابتش را در ترکیب تیم مادریدی به رائول داد، متعاقب این مسئله باشگاه اینترمیلان اعلام کرد که زامورانو می تواند به سن سیرو آمده و برای نرآتزوری بازی کند، در حالی که روبرتو کارلوس بعد از سپری کردن یک فصل بد به عنوان وینگر زیر نظر روی هاجسون تصمیم به جدایی داشت و به این ترتیب باشگاه های اینترمیلان و رئال مادرید تصمیم گرفتند کارلوس و زامورانو را با هم معاوضه کنند.

البته رامورانو روزهای حضورش را در اینترمیلان هیچ وقت فراموش نمی کند، روزهایی که بعد از رسیدن پیراهن شماره نه به رونالدوی برزیلی، پیراهنی را می پوشید که پشت آن شماره 1+ 8 حک شده بود!

و اما کارلوس در طول مدت یازده ساله حضورش در برنابئو به یک اسطوره تبدیل شد و انبوهی از افتخارات را با تیم مادریدی به دست آورد. افتخاراتی که شامل سه لیگ قهرمانان و چهار عنوان لالیگا می شود.

 

سیمئونه – ویری: لاتزیو و اینترمیلان

باشگاه اینترمیلان در سال 1999 با خریدن کریستین ویِری و تشکیل زوج ویری- رونالدوی برزیلی، گران ترین زوج تهاجمی جهان را تشکیل داد. اما نرآتزوری برای جذب ویِری در یک توافق دو جانبه دیه گو سیمئونه هافبک دفاعی آن روزهای خود را به باشگاه لاتزیو واگذار کرد. البته اینترمیلان برای خریدن ویِری علاوه بر واگذاری سیمئونه مبلغی به میزان 49 میلیون یورو هم پرداخت کرد.

کریستین ویری در دوران حضورش در سن سیرو 100 بار گلزنی کرد، اما تنها افتخاری که با تیمش کسب کرد قهرمانی جام کوپای ایتالیا بود؛ این در حالی است که سیمئونه در اولین فصل حضورش در سن سیرو با پیراهن لاتزیو قهرمان سری آ شد.

 

گیلسپی - اندی کول

اندی کول با 43 بار گلزنی در 58 مسابقه لیگ برتر برای نیوکاسل،   توجه سرالکس فرگوسن را به خود جلب کرد. سرالکس فرگوسن تصمیم گرفت برای خریدن اندی کول از نیوکاسل یونایتد، گیلسپی بازیکن نه چندان کارامد آن روزهای منچستر یونایتد را به نیوکاسل واگذار کند. این در حالی است که گیلسپی بعد از ورود به نیوکاسل در تیم جدیدش درخشید و حتی نیوکاسل را تبدیل به مدعی قهرمانی لیگ برتر کرد. از سوی دیگر اندی کول به یکی از چهره های برتر منچستر یونایتد تبدیل شد و با زدن 121 گل و کسب هشت جام قهرمانی روزهای پر افتخاری را در اولدترافورد سپری کرد.

 

 

کوارشما – دکو: پورتو - بارسلونا

دِکو بعد از درخشش در چمپیونزلیگ سال 2004 و کمک به مورینیو و پورتو در راه قهرمانی این مسابقات، به یک بازیکن پر طرفدار تبدیل شد. درست دوازده ماه قبل از آن ریکاردو کوآرشما در سرزمین مادری اش در باشگاه اسپورتینگ لیسبون می درخشید، در حالی که بعدا در بارسلونا عملکرد موفقی نداشت. نهایتا کاتالان ها تصمیم گرفتند با واگذاری کوارشما و دریافت مبلغ 15 میلیون یورو، دکو را به نیوکمپ بیاورد. دکو بعد از حضور در بارسلونا خوش درخشید و از عوامل موثر دومین قهرمانی کاتالان ها در چمپیونزلیگ بود، در حالی که کارنامه کوارشما در پورتو را هم می توان مجموعا مثبت ارزیابی کرد.

 

کوکو- سیدورف: اینترمیلان و آث میلان

اینترمیلان در تاریخ باشگاهی خود هیچ وقت در نقل و انتقالات موفق عمل نکرد و معاوضه اِتوئو را با ایبراهیموویچ را باید تنها معامله موفق آن ها در فصول نقل و انتقالات نامید.

یکی از اقدامات اشتباه اینترمیلان در تاریخ نقل و انتقالات باشگاهی اش معاوضه کلارنس سیدورف با کوکو در سال 2002 بود، در جریان این معاوضه اینترمیلان بازیکنی مثل کلارنس سیدورف ستاره هلندی اش را به میلان واگذار کرد و به جای او کوکو مدافع راست روسونری را خرید.

کوکو در سن سی سالگی بازنشسته شد، اما کلارنس سیدورف دو بار با میلان فاتح ایتالیا و اروپا شد.

 

کاناوارو- کارینی: یوونتوس- اینترمیلان

این که چرا اینترمیلان حاضر شد فابیو کاناوارو را به یوونتوس واگذار کرده و در ازای آن، فابین کارینی دروازه بان تیم تورینی را به خدمت بگیرد، هنوز یک راز سر یه مُهر است.

حتی گفته شد که لوچیانو موجی از کاناوارو خواسته که تظاهر به مصدومیت کند تا اینترمیلان از خیر او بگذرد! با این وجود این مسئله هم نمی تواند توضیح دهد که چرا کارینی با وجود عملکرد ناموفق دو فصل اخیرش در باشگاه استاندارد لیژ (که به شکل قرضی در آن بازی می کرد) درست به اندازه کاناوارو یعنی ده میلیون یورو می ارزد. این یکی از عجیب ترین تصمیمات در دنیای نقل و انتقالات بود؛ که ماسیمو موراتی هیچ وقت آن را فراموش نکرد

منبع: GOAL.COM