چرا بازار خرید مهاجم گلزن در فصل نقل و انتقالات سرد شده است

سورپراز بزرگ پنجره نقل و انتقالات جاری، حضور رونالدو در یوونتوس بود. این در حالی است که هیچ باشگاه دیگری در این دوره دست به خرید یک گلزن سرشناس نزده است.

باشگاه یوونتوس بعد از یک دهه هزینه های اقتصادی حساب شده، حضور در مراحل نهایی لیگ قهرمانان و تاسیس یک استادیوم خصوصی، خودش را در موقعیتی دید که دست به خرید یکی از دو بازیکن برتر جهان بزند.

تیم تورینی برای به دست آوردن رونالدو مبلغی به میزان 1.5.30 میلیون پوند هزینه کرد و بی شک دلیل چنین هزینه ای نه فقط قابلیت های فنی، قدرت مارکتینگ و درآمد زایی کریس رونالدو بود. ستاره پرتغالی یکی از و شاید تنها فوتبالیستی در سطح جهان باشد که روابط اقتصادی قوی اش می تواند درآمد بسیار خوبی را عاید هر باشگاهی کند.

اما عامل موثر دیگر در اقدام یوونتوس برای خرید رونالدو، خیلی ساده بود: رونالدو راحت گل می زند. رونالدو از زمان پیوستن به رئال مادرید در سال 2009 تاکنون، در هر فصل حداقل 25 بار گلزنی کرده است. البته رونالدو به دلیل افزایش سن، نسبت به فصل 2015-2014 با 48 گل و میانگین گل 1.39 در هر مسابقه افت کرده،  با این وجود او هنوز هم از سایر مهاجمان اروپا یک سر و گردن بالاتر است و بهتر گل می زند. این در حالی است که در مسابقات فصل گذشته فقط رابرت لواندوفسکی و لیونل مسی آمار میانگین بهتری را نسبت به رونالدو کسب کردند و از سال 1960 تاکنون هنوز هیچ بازیکنی از باشگاه تورینی به اندازه ای که رونالدو در فصل 2018-2017  دروازه حریفان را باز کرده، موفق به گلزنی نشده است. (28 گل)

لیستی ده نفره از گران ترین ترانسفرهای تاریخ فوتبال در دسترس است، که بازیکنان را بر اساس قیمت انتقال رده بنده کرده و اسم ستاره پرتغالی دو بار در این لیست آمده، این در حالی است که هشت نفر در این لیست مهاجم هستند و فقط دو نفر یعنی کوتینیو و پوگبا هافبک هستند، البته هافبک هایی که برای مهاجمان موقعیت سازی می کنند و هافبک تهاجمی محسوب می شوند. باشگاه ها برای گلزنی و تقویت خط تهاجمی مهاجم می خرند و منطق نقل و انتقالات تا قبل از تابستان جاری همین بوده است.

اما در میان 25 بازیکنی که در پنجره نقل و انتقالات این دوره جا به جا شده اند، به غیر از رونالدو هیچ مهاجمِ گلزن  دیگری را نمی بینیم، در حالی که تعداد زیادی مدافع و هافبک باشگاه فعلی خود را ترک کرده و راهی باشگاه های دیگر شده اند و حتی نام یک دروازه بان هم در لیست نقل و انتقالات به چشم می خورد.

ریاض محرز که در پنجره نقل و انتقالات جاری لستر سیتی را به منچستر سیتی ترک کرد، در مسابقات فصل گذشته لیگ برتر دوازده بار گلزنی کرده بود و در حالی که مادر مالکوم بازیکن برزیلی متعاقب توافق نهایی فرزندش با رم، با هواپیما راهی ایتالیا شده بود، بارسلونا این بازیکن را چنگ جالوروسی در آورد. اما در بین 25 بازیکن جا به جا شده در پنجره نقل و انتقالات جاری، تعداد گل های هیچ بازیکنی دو رقمی نشده است.  

بر اساس گزارش سایت آماری  consultancy 21st Club، بیست و چهار درصد مبالغ جا به جا شده در پنجره نقل و انتقالات جاری متعلق به مهاجمان است که افزایش 6 درصدی را نسبت به سال قبل نشان می دهد.

آیا مسابقات جام جهانی این فکر را ایجاد کرده که یک نمایش زیبا و البته منطقی از نتیجه مهم تر است؟ یا این که تعداد مهاجمان گلزن زیاد است اما جای خالی برای آن ها در تیم ها وجود ندارد؟ به نظر می رسد هر دو مورد درست باشند. مدت هاست که سیستم 2-4-4 از فوتبال دنیا رخت بر بسته و در دهه گذشته سرمربیان ترجیح داده اند تیم هایشان را با یک مهاجم به میدان بفرستند و از یک یا دو بازیکن به عنوان هافبک تهاجمی استفاده کنند، کاری که باعث می شود تیم ها راحت تر توپ را به نزدیکی محوطه جریمه حریف برسانند. این تغییر تاکتیکی موضوعی است که والری بوبانوفسکی سرمربی سرمربی افسانه ای تیم ملی شوروی و باشگاه دینامو کیف از آن با عنوان "جهانی سازی" یاد می کند. در فوتبال مدرن امروز مهاجمان باید دفاع کنند و مدافعین هم باید برای کمک به خط حمله و گلزنی رو به جلو حرکت کنند و هافبک ها باید با پاس های مورب خود موقعیت سازی کرده و در میانه زمین بازیکنان حریف را دریبل بزنند.

بنابراین این روزها در فوتبال، کمتر بازیکنی را می بینیم که تنها مسئولیتش گلزنی باشد، در حالی که بازیکنانی که چنین مسئولیتی هم دارند، گلزنی اولویت اول آن ها نیست. این روزها وینگری چون محمد صلاح را می بینیم که در مسابقات یک فصل سی و دو بار برای تیمش گلزنی می کند و یک مهاجم دوم مثل رحیم استرلینگ که در طول تابستان به خاطر عدم توانایی کافی در گلزنی مورد انتقاد قرار گرفته بود، باز هم در طول یک فصل 18 بار دروازه حریفان را باز می کند.

 با همه این صحبت ها هنوز هم گلزنی مهم ترین ویژگی در فوتبال است. من همیشه تا پاسی از شب فیلم هنرنمایی های داوید پیزارو و پاس های عالی جان استونز به عنوان یک مدافع که موقعیت های گلزنی فوق العاده ای را در اختیار مهاجمانش می گذارد، نگاه می کنم. اما شجاعت یک مدافع در حرکت رو به جلو و همکاری در کارهای هجومی و یا راه اندازی کار هجومی از خط میانی هیچ وقت به اندازه گلزنی مهم نیست. به تیم های بزرگ در سطح اروپا نگاه کنید همه آن ها حداقل یک گلزن حرفه ای  دارند:

لوکاکو و سانچز در منچستر یونایتد، مسی و سوارز در بارسلونا؛ لواندوفسکی در بایرن مونیخ، سرخیو آگوئرو و گابریل ژسوس در منچستر سیتی، اوبامیانگ و لاکازته در آرسنال، امباپه و نیمار و کاوانی در پاری سن ژرمن. آلوارو موراتا در چلسی، محمد صلاح در لیورپول، کریس رونالدو در یووه، هری کِین در تاتنهام، گریزمان و کاستا در اتلتیکو مادرید، جیمی واردی در لستر سیتی و مائورو ایکاردی در اینترمیلان.

در این میان فقط دو باشگاه رئال مادرید و بوروسیا دورتموند یک گلزن سرشناس ندارند. این در حالی است که کریس رونالدو بلاشک گلزن اصلی رئال مادرید در طول هشت فصل قبل بوده است و نه فصل قبل گونزالو ایگواین این نقش را در تیم مادریدی داشت، بازیکنی که احتمالا رونالدو جای او را در یووه پر خواهد کرد. برای این که رئال مادرید یک گلزن جدید و گونزالو ایگوآین یک خانه جدید پیدا کنند، باید یکی از اسامی بالا با تیمش خداحافظی کند، شاید آبی های لندن از موراتا خسته شده باشند و با ارتکاب یک اشتباه موراتای بیست و پنج ساله را کنار گذاشته و ایگواین را به خدمت بگیرند و شاید رئال مادرید با یک پیشنهاد عظیم برای جذب یک ستاره بزرگ به میدان بیاید. باید ایستاد و دید چه اتفاقی در آینده می افتد.

منبع: THE RINGER.COM