از ویلفرد زاها تا توتی/ یازده بازیکنی که می توانستند به یک باشگاه بزرگ تر بروند، اما ماندند

بعضی از مواقع در فوتبال ماندن در یک باشگاه و تبدیل شدن به چهره اصلی ان باشگاه بهتر از حضور در یک باشگاه دیگر و انجام وظیفه به عنوان بازیکنی معمولی در کنار سایر بازیکنان است و باشگاه های نیوکاسل یونایتد، لیدزیونایتد و تاتنهام چنین بازیکنانی داشته اند.

بازیکنانی مثل خاویر زانتی، پائولو مالدینی و رایان گیگز در مدت فعالیت حرفه ای شان در فوتبال فقط پیراهن یک باشگاه را بر تن کرده اند، اما به نظر می آید سپری کردن تمام دوران فعالیت حرفه ای در یک باشگاه بزرگ و مطرح بهتر از ترک آن باشد.

در اینجا به معرفی بازیکنانی می پردازیم که در طول فعالیت خود حداقل یک بار می توانستند با انتقال به یک باشگاه بزرگ تر فعالیت خود را ارتقا دهند، اما تصمیم گرفتند در باشگاهشان مانده و به ستاره آن تبدیل شوند:

ویلفرد زاها

ویلفرد زاها برای مدت دو سال عضو باشگاه منچستر یونایتد بود، در حالی که در طی این مدت فقط دو بار با پیراهن شیاطین سرخ به میدان رفت. این در حالی است که زاها در آن زمان هنوز خیلی جوان بود و آمادگی حضور در باشگاه بزرگی مثل منچستر یونایتد را نداشت، در حالی که الان با تجربه تر شده و در سن 25 سالگی می تواند در میادین بزرگ به میدان برود. ویلفرد زاها در حال حاضر بهترین بازیکن لیگ برتر است که در شش تیم برتر انگلستان (آرسنال، منچستر یونایتد، لیورپول، چلسی و منچستر سیتی و تاتنهام) بازی نمی کند و البته تیم های زیادی او را می خواستند. اما زاها نهایتا تصمیم گرفت در کریستال پالاس ماند و به پیشنهادهای دیگر نه گفت.

جیمی واردی

در تابستان 2016 و بعد از قهرمانی لستر سیتی در لیگ برتر، باشگاه آرسنال حاضر شد با پرداخت مبلغ آزادسازی جیمی واردی او را به استادیوم امارات ببرد. واردی در آن زمان 29 ساله بود و این آخرین فرصت او برای بازی در یک باشگاه بزرگ به شمار می رفت، اما واردی نهایتا تصمیم گرفت با یک قرارداد جدید چهار ساله در لستر مانده و روباه ها را ترک نکند.

اما ان گولو کانته ستاره دیگر لستر سیتی فصل گذشته راهی چلسی شد. اما واردی هیچ وقت از تصمیمش مبنی بر نرفتن به آرسنال پشیمان نشد.

لوکاس رادبه

یک بازیکن اسطوره ای در باشگاه لیدزیونایتد که نلسون ماندلا او را قهرمان نامید. رادبه با عملکرد فوق العاده اش با پیراهن لیدزیونایتد خودش را به عنوان یکی از بهترین مدافعان انگلستان به همگان شناساند.

رادبه یک پیشنهاد خوب هم از طرف منچستر یونایتد داشت که آن را رد کرد که این عزم جدی تر او را برای ماندن در لیدزیونایتد مشخص کرد. او ضمن مصاحبه ای در سال 2015 اعلام کرد:" من فقط رز سفید را دوست دارم و رز قرمز را نمی پسندم و نمی خواهم به من یونایتد بروم."

متیو لوتیسیه

متیو لو تیسیه در تمام عمر ورزشی اش فقط در یک باشگاه بازی کرد. این در حالی است که باشگاه های چلسی و منچستر یونایتد و تاتنهام او را می خواستند اما او تصمیم گرفت که فقط پیراهن ساوتهمپتون را بر تن کند و هر سال برای ماندن در لیگ برتر بنجنگد.

متیو لوتیسیه در همان زمان ضمن یک مصاحبه گفت:" من از بودن در یک تیم متوسط لذت می برم. تا بازیکنی باشم که هواداران تیمم برای دیدن من به استادیوم می آیند. تا ببینند که من چه کار می کنم.

جونینیو

جونینیو پرنامبوکانو معروف به سلطان ضربات آزاد ایستگاهی تمام دوران فعالیت حرفه ای اش را در باشگاه میدلزبورو سپری کرد. او در سه دوره مختلف برای میدلزبورو بازی کرد. جونینیو در سال 2002 هم به عنوان عضوی از تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی شد. دو سال بعد میدلزبورو برای اولین بار قهرمان یک جام انگلیسی شد و آن جام، رقابت های جام اتحادیه بود که تیم انگلیسی بعد از کسب قهرمانی در آن مجوز حضور در مسابقات لیگ قهرمانان اروپا را کسب کرد.

فرانچسکو توتی

صحبت درباره زندگی ورزشی فرانچسکو توتی سخت است. او بیست و پنج سال تمام در رم توپ زد و در پایان این مدت عنوان برترین گلزن تاریخ رم را به خود اختصاص داد.

در فصل 2004-2003 باشگاه رئال مادرید قصد جذب توتی را داشت که ستاره ایتالیایی پیشنهاد رئال را رد کرد. توتی در حالی که تایید می کند حضورش در برنابئو به معنی قهرمانی در چمپیونزلیگ و لالیگا بود، از این که فقط در رم بازی کرده، اصلا پشیمان نیست. هر روز حضور در رم برای من لذت بخش بود و از طرف هواداران عشق و محبت دریافت می کردم. چیزی که برای من بسیار لذت بخش تر از هر عنوان قهرمانی بود. من همه تلاشم را برای رم کردم. برای این که رم را به خودم ترجیح می دادم. رم همه زندگی من بود."

آنتونیو دی ناتاله

"هیچ بازیکنی نمی تواند به اندازه آنتونیو دی ناتاله از نظر فرهنگی روی یک باشگاه موثر باشد." . ستاره ای که تا سن بیست و پنج سالگی در تیم اصلی ( بزرگسالان") هیچ باشگاهی به میدان نرفت، اما بعد از آن بهترین گلزن تاریخ باشگاه اودینیزه شد. دی ناتاله می گوید که اودنیزه برای او نه فقط یک باشگاه که همه زندگی او بود. ستاره ایتالیایی در مورد دوران حضورش در اودنیزه می گوید:" من از حضور در اودنیزه احساس بسیار خوبی دارم. در حالی که رئیس باشگاه و خانواده اش طوری با من رفتار می کردند که احساس می کردم در خانه خودم هستم. ارزش بعضی از مسائل از پول بیشتر است."

پل گسکوئین

باوری وجود دارد که در صورت انتخاب منچستر یونایتد به جای تاتنهام توسط پل گسکوئین در سال 1988 سرنوشت این بازیکن تغییر می کرد. اما آن هایی که این اعتقاد  را دارند رفتار سرالکس فرگوسن را با پل مک گرت در نظر نمی گیرند بازیکن ایرلندی که فرگوسن متعاقب مشکلات ایجاد شده بین خودش و این بازیکن، او را به استون ویلا فرستاد. به هر حال بعدا مشخص شد که اسپرز بیشتر از منچستر یونایتد تمایل به جذب گسکوئین داشتند چون آن ها پیشنهاد خرید خانه برای پدر و مادر گسکوئین را به او دادند.

گسکوئین در تاتنهام پیشرفت کرد و به یکی از ستاره های انگلستان تبدیل شد و در جام جهانی 1990 با سه شیرها تا مرحله نیمه نهایی بالا رفت و نهایتا بر پله سوم جهان ایستاد و مدال برنز را بر گردن آویخت. او به تاتنهام رفت اما برای همیشه یکی از ستاره های شهیر دنیای فوتبال باقی خواهد ماند.

جی جی اوکوچا

اوکوچا بازیکن نیجریه ای در طول فعالیت حرفه ای خود از آلمان به ترکیه و از ترکیه به فرانسه و از فرانسه به انگلستان رفت. ولی هیچ وقت در یک باشگاه بزرگ توپ نزد. به نظر نمی رسید که این هافبک مهاجم مرموز با تاکتیک ها و اندیشه های سم آلاردیس در پاری سن ژرمن هماهنگی داشته باشد، اما او در تیم فرانسوی خوب جا افتاد در حالی که به عنوان یک معلم کوچک به رونالدینیو هم مطالبی را می آموخت. سم آلاردیس بعدها او را بهترین بازیکن تاریخ باشگاه فرانسوی خواند. او بی شک می توانست به باشگاهی بزرگ تر از پاری سن ژرمن برود. اما بازیکنی با مشخصات او که به اسطوره هواداران تیم فرانسوی تبدیل شده و هر آزادی هر کاری را در زمین داشت، چرا باید پاریس را ترک می کرد.

آلن شیرر

آلن شیرر دو بار دست رد به سینه شیاطین سرخ زد. یک بار وقتی که 21 ساله بود و برای ساوتهمپتون بازی می کرد و به جای منچستر یونایتد بلکبرن را انتخاب کرد و یک بار هم در زمان سرالکس فرگوسن که به پیشنهاد شیاطین سرخ جواب منفی داد و راهی باشگاه محبوب دوران بچگی اش یعنی نیوکاسل شد.

آلن شیرر در کارنامه اش عنوان قهرمانی لیگ برتر با پیراهن بلکبرن روورز و کسب عنوان برترین گلزن لیگ برتر را با پیراهن نیوکاسل یونایتد دارد. او به چشم خود دید که منچستر یونایتد با هدایت فرگوسن دو بار در فینال جام حذفی انگلستان نیوکاسل را شکست داد و قهرمان شد و بعد هم شاهد جام های قهرمانی متعدد شیاطین سرخ در رقابت های مختلف با فرگی بود.

با این وجود آلن شیرر نهایتا اعلام کرد که از تصمیمش در رد دعوت شیاطین سرخ پشیمان نیست. او در این باره به سان گفت:"البته پیشنهاد شیاطین سرخ برای من جذاب و اغوا کننده بود اما من از تصمیمی که گرفتم راضی ام و پیشمان نیستم. من در بلکبرن دوران فوق العاده ای داشتم و با پیراهن این تیم قهرمان لیگ برتر شدم و البته بعد از آن هم به آرزوی دوران کودکی ام برای بازی در نیوکاسل یونایتد رسیدم. من خاطراتی دارم که به همه آن ها افتخار می کنم و عنوان برترین گلزن لیگ برتر یکی از به یادماندنی ترین خاطرات دوران ورزشی من است."

مارادونا

مارادونا با آن همه شهرت و محبوبیت هیچ وقت برای یک مدت طولانی در یک باشگاه بزرگ بازی نکرد.

او در سال 1982 با شکستن رکورد نقل و انتقالات آن زمان به بارسلونا پیوست اما در باشگاه کاتالونیایی اغلب با مصدومیت مچ پا و یا بیماری هپاتیت دست و پنجه نرم می کرد. دیه گو مارادونا بعد از دو فصل نهایتا به ناپولی پیوست، باشگاهی که بهترین عملکرد ملی و باشگاهی در کل دوران ورزشی اش در آن انجام داد.

ناپولی قبل از مارادونا هیچ وقت اسکودوتو را نبرده بود اما با حضور ستاره آرژانتینی دو بار قهرمان این رقابت ها شد.

منبع: planetffotball.