پورطاهریان: آرزویم است که بدون هیچ مشکلی، از مسابقات فوتبال لیگ برتر آقایان عکاسی کنم

عکاسی را از چه زمانی و کجا شروع کردید؟
من حدود 8 سال است که به عکاسی علاقه دارم یعنی از زمانی که وارد دانشگاه شدم دوست داشتم عکاسی را به عنوان رشته دوم ادامه دهم که به دلیل یک سری مشکلات به وجود آمده، یک رشته را خواندم. از همان زمان عکاسی را به صورت آماتور و تجربی و همچنین با استفاده از کتاب و مقاله و... یاد گرفتم و در کنار آن کارهای گرافیکی نیز انجام می‌دادم. به عنوان گرافیست در سایت فوتوامان استخدام شدم. طی مدتی که در این سایت مشغول به کار بودم، با فضای ورزشی آنجا آشنا شدم که همین موضوع باعث شد تا حدود 4 ماه در استودیو فعالیت کنم. عکاسی ورزشی را در استودیو ادامه دادم و متوجه شدم که علاقه من به حوزه عکاسی ورزشی است و شروع کردم به عکاسی از ورزش‌هایی که مشکلی برای ورود به ورزشگاه نداشتم، مانند والیبال بانوان و... . سال گذشته در نوروز 96، به عنوان دبیر عکس فدراسیون والیبال انتخاب شدم و یکسال هم در همین سمت فعالیت کردم.

عکاسی از فوتبال به چه شکل شروع شد؟
 عکاسی فوتبال را از آکادمی کیا که متعلق به مهدی مهدوی‌کیا است، در رده سنی نونهالان شروع کردم. به طور کلی علاقه من در عکاس ورزشی به فوتبال است چون از کودکی به فوتبال علاقه داشتم و بیشتر مسابقات فوتبال را دنبال می‌کردم. از همان زمان هم دوست داشتم در حوزه فوتبال فعالیت کنم اما به دلیل وجود محدودیت‌ها این امکان وجود نداشت. اما در رده‌های سنی و تورنومنت‌هایی که مجوز عکاسی به من داده می‌شد، عکاسی می‌کردم. پیش از جام جهانی هم به ترکیه رفتم و از تیم ملی و دیدار دوستانه با ترکیه عکاسی کردم.

آیا مسابقات فوتبال بانوان هم عکاسی می‌شود و آیا شما این کار را انجام داده‌اید؟
از فوتبال بانوان هم عکاسی می‌شود اما فقط بازی‌های رسمی و دوستانه ملی که آن هم به دلیل مشکل پوشش در تیم‌هایی که رو به روی ایران قرار می‌گیرند به یک سری مجوز نیاز دارد. خود من هم چندین بار برای این مجوز اقدام کردم اما موفق به دریافت آن نشدم.

برای عکاسی از بازی نساجی و ذوب‌آهن را به یکباره تصمیم گرفتید یا از قبل برنامه‌ریزی کرده بودید؟
من از روزی که شروع به عکاسی ورزشی کردم دنبال راهی برای عکاسی از مسابقات لیگ برتر بودم. در این همین رابطه با خیلی از سازمان‌ها و ارگان‌های مربوطه صحبت کردم. من یکبار توانستم به تمرین استقلال بروم و از تمرین این تیم عکاسی کنم. تا اینکه نساجی به لیگ برتر صعود کرد و من عکس‌هایی از هواداران این تیم دیدم که در پشت بام ساختمان‌های اطراف ورزشگاه شهید وطنی بازی را تماشا می‌کنند. همان جا بود که این موضوع در ذهنم افتاد که برای فصل آینده به مازندران بروم و در صورت فراهم بودن شرایط از مسابقه عکاس کنم. در هفته اول لیگ برتر، روز قبل از دیدار نساجی و ذوب‌آهن تصمیم قطعی خود را برای رفتن با قائمشهر گرفتم. قبل از شروع بازی با افراد مختلفی صحبت کردم و درب خانه‌های اطراف ورزشگاه را زدم تا ساکنین خانه اجازه دهند من برای عکاسی به پشت‌ بام بروم. تا پایان نیمه اول این اتفاق رخ نداد تا اینکه ابتدای نیمه دوم توانستم اجازه یکی از ساکنین خانه‌های اطراف را برای عکاسی بگیرم.

و شروع اتفاقات و اخباری که از شما منتشر شد از این بازی بود...
بله، جایی که من برای عکاسی ایستاده بودم، جای خیلی تاریکی بود و اصلا تصور نمی‌کردم کسی من را دیده باشد. و بعد از اتمام بازی دیدم تصویر من در صفحات مجازی پخش شده و برای خودم هم عجیب بود و فکر نمیکردم این اتفاق قرار است بازتاب خاصی داشته باشد.

آن عکسی که منتشر شد را چه کسی از شما گرفت؟
آن عکسی که در بیشتر جاها منتشر شد را آقای معین نادری از من گرفتند اما خیلی از عکاس‌های حاضر در ورزشگاه برایم عکس فرستاند.

از چه زمانی برای دریافت مجوز ورود به ورزشگاه به عنوان عکاس اقدام کرده‌اید؟
از سال گذشته با کمیته بانوان انجمن ورزشی‌نویسان و در حال مکاتبه و گفت و گو هستیم تا بتوانیم با اماکن مربوطه از جمله حراست و... صحبت کنیم و هنوز هم در حال پیگیری هستیم اما تا به حال موفقیتی در این زمینه حاصل نشده است.

به نظر شما با توجه به شرایط فعلی، آیا امیدی به دریافت این مجوز هست؟
من به طور کلی آدم امیدواری هستم. قبل از هر داربی با خود می‌گویم که داربی بعدی می‌توانم برای عکاسی به ورزشگاه آزادی بروم اما حالا اینکه کدام داربی این اتفاق رخ دهد، معلوم نیست. اما به نظرم من به تدریج این موضوع حل خواهد شد چون این موضوع غیر قابل حلی نیست؛ به تلاش و همچنین کوتاه آمدن و همکاری مسئولین مربوطه با ما نیاز دارد.

برای عکاسی دیگر ورزش‌ها در حوزه آقایان هم مشکلی وجود دارد؟
نه، همانطور که گفتم من یک سال دبیر عکس فدراسیون والیبال بودم و در تورنومنت‌های بین‌المللی مانند لیگ جهانی به عنوان عکاس رسمی فدراسیون والیبال فعالیت می‌کردم. به جز والیبال، بسکتبال و همچنین مسابقات قهرمانی دو و میدانی داخل سالن آسیا را نیز عکاسی کرده‌ام. به طور کلی در ورزش‌های دیگر آنقدر محدودیت‌های خاصی اعمال نمی‌شود.

اولین عکسی که در دوران حرفه‌ای عکاسی گرفتید؟
عکس مشخصی نیست که الان در خاطرم باشد اما از مسابقات تیم آکادمی کیا عکاسی کردم.

بهترین عکس از نظر خودتون و بهترین عکس از نظر مخاطبان؟
از نظر خودم هنوز بهترین عکسم را نگرفتم. از نظر مخاطب هم سوژه زیاد بوده در مسابقات والیبال و مسابقات دیگر اما نه اینکه به خیلی ماندگار شده باشد. به نظر خودم هنوز به آن اندازه از مهارت در عکاسی نرسیدم که عکسی با ارزش بگیرم ولی امیدوارم یک روز این اتفاق رخ دهد.

آیا در حوزه‌های دیگر به غیر از ورزش عکاسی می‌کنید؟
نه، حوزه تخصصی من عکاسی ورزشی است مگر اینکه از روی علاقه و برای کسب تجربه بخواهم صرفا برای یکبار حوزه‌های دیگر را تجربه کنم.

جدا از علاقه، آیا درآمد کار عکاسی کافی و مناسب است؟
به دلیل اینکه ما قانون کپی‌رایت را در ایران نداریم هنوز برای مردم جا نیفتاده که عکس‌ها را خریداری کنند. به همین دلیل برای یک سری عجیب است که ما عکس‌ها را به صورت رایگان منتشر نمی‌کنیم. به طور کلی، عکاسی ورزشی برای عکاسان بیشتر از درآمدزایی، هزینه دارد چون لوازم و تجهیزات عکاسی ورزشی بسیار گران است. من هم از عکاسی درآمد خاصی ندارم و بیشتر به این کار علاقه‌مند هستم و درآمد اصلی من از گرافیک است.

یعنی عکاس‌های دیگر از عکاس‌های ورزشی بیشتر درآمد دارند؟
بله، قطعا همینطور است. عکاس‌های حوزه مُد و همچنین عکاس جشن ها که هر کدام سختی‌های خاص خودشان را دارند اما درآمد بیشتری نسبت به عکاس‌های ورزشی دارند.

برنامه، هدف و آرزوی شما در ادامه کار در حوزه عکاسی چیست؟
یکی از آرزوهای من این است که بتوانم به راحتی و بدون هیچ مشکلی، از مسابقات فوتبال لیگ برتر آقایان عکاسی کنم. من به دلیل اینکه از کودکی طرفدار تیم منچستر یونایتد بودم جزو آروزهایم است که یک روز در ورزشگاه اولد ترافورد از بازی‌های این تیم عکاسی کنم. اما آرزویی که فعلا به آن فکر میکنم، عکاسی در بازی‌های لیگ برتر بدون هیچ مشکلی است. ما فقط کار خود را میخواهیم انجام دهیم و واقعا هیچ کار اشتباهی هم نیست و امیدوارم یک روز بتوانیم در ورزشگاه عکاسی کنیم.

به غیر از شما، خانم‌های عکاس دیگری هستند که برای عکاسی در لیگ برتر آقایان به دنبال مجوز باشند؟
به هر حال چون محدودیت‌هایی وجود دارد شاید تلاشی در این زمینه نمی‌شود اما می‌دانم خانم‌های زیادی هستند. خانم‌هایی که به راحتی در ورزش‌های دیگر عکاسی می‌کنند اگر راه برای عکاسی در فوتبال هم باز باشد، مطمئنا آن‌ها هم برای عکاسی به ورزشگاه خواهند آمد.

شما به جد پیگیر مجوز ورود به ورزشگاه برای عکاسی هستید یا وجود محدودیت‌ها باعث شده کوتاه بیایید؟
من اگر میخواستم کوتاه بیایم که برای عکاسی به پشت بام نمی‌رفتم. پیگیری جدی نیاز به تعامل دو طرفه دارد. همانقدر که ما باید پیگیری کنیم باید پاسخی هم دریافت کنیم. واقعا نمی‌دانم که هر بار چه اتفاقی می‌افتد که ما برای دریافت مجوز به مشکل می‌خوریم و من فقط امیدوارم یکبار این پیگیری‌ها جواب دهد. قبل از این که من وارد حوزه عکاسی بشوم خیلی‌های دیگر هم پیگیر این موضوع بودند و من خودم از سال گذشته از سمت کمیته بانوان انجمن ورزشی‌نویسان پیگیر هستم.

آخرین پاسخی که دریافت کردید چه بوده است؟
ما سال گذشته برای داربی پیگیری کردیم به ما پاسخ دادند که تنها خانم‌های خبرنگار اجازه ورود دارند و عکاس‌ها به دلیل اینکه باید کنار زمین حضور داشته باشند فعلا اجازه ورود ندارند و امیدواریم این پیگیری‌ها در ادامه باعث ورود ما به ورزشگاه شود.

خیلی ممنون که وقت خودتون را برای مصاحبه با متافوتبال گذاشتید
ممنون از شما که من را برای مصاحبه دعوت کردید

تهیه و تنظیم: پویا دواجی