همه دوست و دشمنان آقای خاص

در دنیای فوتبال تعداد انگشت شماری شخصیت سرشناس وجود دارند که به اندازه مورینیو خود را به شکلی برجسته از سایر افراد جدا کرده اند. 
برای طرفداران، مرد پرتغالی یکی از بزرگ ترین مربیان تاریخ است، یک سرمربی همیشه پیروز که در چهار لیگ معتبر اروپایی همواره موفق عمل کرده است، اما برای مخالفان و منتقدان، او کسی است که با قدرتی رو به افول تنها قادر است در کوتاه مدت نتیجه بگیرد.
«دیگو میلیتو» مهاجم اسبق اینتر میلان ایتالیا در مورد او اظهار داشت: مورینیو همیشه به یک دشمن احتیاج دارد، دشمنی که بتواند به او حمله کرده یا در برابر او از تیمش دفاع کند.

* اد وودوارد: دشمن
مورینیو و وودوارد در هفته های اخیر به شکلی نگران کننده به مشکل برخورده اند، در واقع به رغم اینکه هیات مدیره شیاطین سرخ قرارداد مورینیو را در ماه ژانویه تمدید کردند، اما نارضایتی آقای خاص از عملکرد مدیر اجرایی تیمش در بازار نقل و انتقالات تابستانی، باعث شد تا او چتر حمایتی مدیر اجرایی خود را دیگر روی سر خود احساس نکند.

* ویلیان: دوست
یکی از بازیکنانی که مورینیو برای جذب او پیشقدم شد، ویلیان بازیکن سابق تیم چلسی بود، کسی که در فاصله سال های 2013 تا 2015 نقش کلیدی را در آبی های تحت هدایت سرمربی پرتغالی ایفا کرد.
بازیکن برزیلی سابق چلسی در 36 حضور خود برای آبی ها نقش تعیین کننده ای را در قهرمانی این تیم در فصل 2014 – 2015 داشت و یکی از معدود بازیکنانی بود که پس از فروپاشی قهرمان آن فصل همچنان فرم ایده آل خود را حفظ کرد.
وی در مصاحبه ای در مورد مورینیو اظهار داشت: مورینیو بهترین سرمربی است که تاکنون با او کار کرده ام. رابطه دوستانه ای داریم گاهی قدم می زنیم، گاهی حرف می زنیم و در شبکه های اجتماعی با هم در ارتباطیم.

* آرسن ونگر: دشمن
مشاجرات سرمربی سابق آرسنال و مورینیو یکی از بی سابقه ترین تنش ها در سطح مدیریت در لیگ برتر جزیره محسوب می شود. 
مورینیو در مصاحبه ای ونگر را «فضول» و 9 سال بعد او را «متخصص باخت» خواند.

* مارکو ماتراتزی: دوست
زمانی که مورینیو اینتر را پس از رساندن به رکوردی بی سابقه در سال 2010 (کسب سه گانه ایتالیا)، به مقصد رئال ترک کرد، هیچ کس به اندازه ماتراتزی ناراحت نبود. 
مدافع خشن و البته مستحکم ایتالیایی که تحت هدایت مورینیو شهرتی با عنوان «مرد سرسخت» برای خود دست و پا کرده بود، در مقابل دوربین های تلویزیونی با چشمانی اشکبار با سرمربی محبوب خود وداع کرد.

* مینو رایولا: دشمن
رایولا از آن دسته از مدیر برنامه (ایجنت) هایی نیست که بی سر و صدا کار تجارت خود را پیگیری کند و همواره در مورد فوتبال نظرات و عقاید خود را به صورت آشکارا و بدون هیچ گونه ملاحظه ای عنوان می کند. 
از تازه ترین نمونه های این صراحت لهجه می توان به اظهار نظر اخیر او به تمایلش برای انتقال هر چه سریع تر «پل پوگبا» به تیمی دیگر و تحت هدایت سرمربی دیگری جز مورینیو اشاره کرد.

* زلاتان ابراهیموویچ: دوست
ابراهیموویچ که خود یکی از موکلان رایولا است، از زمانی که با کمک مورینیو در سال 2016 به عنوان بازیکن آزاد به منچستر آورده شد، همواره رابطه دوستانه ای با مرد پرتغالی داشته است. 
زلاتان که سابقه کار با «پپ گواردیولا» سرمربی پیشین بارسلونا و کنونی منچستر سیتی را هم در کارنامه دارد، در پاسخ به پرسش در خصوص این دو سرمربی اظهار داشت: مورینیو نقطه مقابل گواردیولا است، اگر مورینیو را به نور روشنایی بخش یک اتاق تشبیه کنیم، آنوقت گواردیولا کسی است که پرده های اتاق را پایین می کشد. به نظرم گواردیولا در تلاش است تا خود را به سطح او برساند، در واقع مورینیو اساسا کسی است که می توانست به شخصی تبدیل شود که من حاضر بودم برای او جان دهم.

* سرخیو راموس: دشمن
پس از تصمیم مورینیو برای کنار گذاشتن «ایکر کاسیاس» دروازه بان اسبق رئال مادرید، سومین فصل حضور او در سانتیاگو برنابئو متشنج شد. 
این در حالی بود که راموس در حمایت از هم تیمی خود به هیچ عنوان کوتاه نیامد و صراحتا از آقای خاص انتقاد کرد.

* دکو: دوست
یکی از مهره های اصلی پورتو پرتغال، تیمی که در سال 2004 تحت هدایت مرد پرتغالی، با کسب عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان، سرتاسر اروپا را متحیر کرد، دکو بود.
او که در سال های اخیر همواره از مربی اسبق خود تمجید کرده است، در اظهار نظری عنوان کرد: مورینیو بهترین سرمربی است که با او کار کردم، او شما را متقاعد می کند که اگر به حرف هایش گوش دهید نتیجه می گیرید، اتفاقی به معنای واقعی برای شما رخ می دهد.

* آنتونیو کونته: دشمن
با توجه به اینکه کونته در سال 2016 به عنوان گزینه جایگزین و همیشگی مورینیو در چلسی انتخاب شد و به سرعت توانست افتخار را بار دیگر به استمفورد بریج بازگرداند؛ از این رو، آب مورینیو و کونته هیچگاه در یک جو نمی رود.
در واقع تنش های لفظی بین این دو موجب شد تا آقای خاص، سرمربی چلسی را «دلقک» کنار زمین بنامد و کونته هم در واکش او را 'تقلبی و مرد حقیر' بخواند.

* جان تری: دوست
زمانی که پای تلقین تفکر برتری و سلطه جویی در رختکن فوتبال به میان بیاید، سرمربی 55 ساله منچستر یونایتد حرف اول را می زند. «فرانک لمپارد»، «پیتر چک» و «دیدیه دروگبا» هر سه بازیکنانی بودند که با هدایت مورینیو به ستاره های ابدی چلسی تبدیل شدند، اما این «جان تری» کاپیتان آبی ها بود که بیشترین تاثیر را از او گرفت و محکم ترین رابطه دوستانه را با سرمربی خود برقرار کرد و او را بهترین مربی جهان نامید.

* کلودیو رانیری: دشمن
اگرچه مورینیو پس از اخراج رانیری در سال 2017 از لستر سیتی، با پوشیدن لباسی که حروف اول نام رانیری (CR) روی آن نقش بسته بود، در کنفرانس خبری حضور پیدا کرد و حمایت خود را از سرمربی ایتالیایی اعلام کرد، اما به سختی می شد این احتمال را نادیده گرفت که سرمربی وقت چلسی قصد داشت تا در مورد اخراج خود از نیمکت آبی ها که یک سال پیش از اخراج رانیری روی داده بود، در لفافه پیامی را منتقل کند.
در واقع مورینیو به سختی می توانست در خود عادت حمایت از رانیری را پرورش دهد. چرا که پیش از این در فاصله بین سال های 2000 تا 2009 و در زمان حضورشان در سری آ ایتالیا، به دفعات مهارت های زبان انگلیسی و سن و سال او را مورد تمسخر قرار داده بود.

* آلوارو آربلوآ: دوست
مورینیو در زمان حضور در سانتیاگو برنابئو با تعدادی از اعضای تیم تحت هدایتش کنار نمی آمد، اما آربلوآ از نور چشمی های او بود بطوریکه مورینیو او را «مرد استثنایی» رئال می نامید؛ البته این رابطه دو طرفه بود و آربلوآ هم در سال گذشته سرمربی اسبق خود را «شجاع ترین مرد فوتبال» خواند.

* پپ گواردیولا : دوستی که دشمن شد
مورینیو و گواردیولا زمانی در بارسلونا با یکدیگر همکاری داشتند، اولی به عنوان دستیار سرمربی و دومی به عنوان کاپیتان در تیم تحت هدایت
«بابی رابسون». 
آن ها در این مدت همواره ایده ها را با یکدیگر به اشتراک می گذاشتند و در جریان پیروزی 1 – صفر مقابل پاری سن ژرمن در فینال جام برندگان جام 1997 اروپا، در آغوش یکدیگر جلوی دوربین ها ظاهر شدند.
اما 13 سال بعد که با سرعتی باور نکردنی سپری شد، آن ها را روبه روی یکدیگر قرار داد، یکی روی نیمکت بارسلونا و یکی روی نیمکت سفیدپوشان. و حالا هم در لیگ برتر انگلیس با هدایت دو تیم شهر منچستر، آن ها همچنان به رقابت خود ادامه می دهند.
از خاطره انگیزترین تنش های لفظی این دو می توان به اظهارات گواردیولا در مورد جنگ های روانی خارج از زمین بازی که توسط مورینیو براه انداخته می شود، اشاره کرد.