شوک به سرخ ها / دور ماندن شاگردان برانکو از تیم‌ملی چقدر به سود پرسپولیس است و چقدر به این تیم آسیب می‌زند؟

فراتر از همه انتقادهایی که به انتخاب‌های کارلوس کی‌روش وارد است، باید از خودمان بپرسیم که دور ماندن شاگردان برانکو از تیم‌ملی چقدر به سود پرسپولیس است و چقدر به این تیم آسیب می‌زند؟ بزرگ‌ترین آسیب، همان شوکی است که فهرست تازه‌ی سرمربی تیم‌ملی به روح و روان پرسپولیسی‌ها وارد کرده و به همان اندازه که ذهن آنها را درگیر کرده است، روی عملکردشان هم تاثیر می‌گذارد.

درست است که بازیکنان پرسپولیس سکوت را به اعتراض ترجیح داده‌اند اما بدون شک در ذهن خودشان با این پرسش تکراری که «چرا دعوت نشدیم؟» درگیرند و این یعنی برانکو در روزهای باقی مانده تا بازی سخت و سرنوشت‌ساز برابر الدحیل، نیاز به یک انرژی مضاعف دارد برای بازیابی روحیه آسیب‌دیده‌ی شاگردانش. پرسش بعدی این است که خود بازیکنان پشت خط مانده چه وظیفه‌ای دارند و چگونه می‌‌توانند از این شوک به سود خودشان استفاده کنند؟ جز تلاش دوچندان و روحیه گرفتن از تصور دومین صعود متوالی به نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان راهی پیش‌رویشان نیست.

البته همه چیز چهره‌ی قشنگ‌تری داشت اگر مثلا کارلوس کی‌روش با این توجیه شفاف که به خاطر بازی‌ دشوار پرسپولیس برابر الدحیل و یا حتی استقلال برابر السد، این اردو را بدون بازیکنان آنها برگزار می‌کرد اما خب آقای سرمربی ترجیح داد از تیم برانکو فقط علیرضا بیرانوند را دعوت کند که دلیلش هم حتما برای خود او قانع‌کننده است.

حالا که این اتفاق رخ نداده، همه چیز افتاده گردن پرسپولیسی‌ها. آنها نه تنها در حساس‌ترین شرایط ممکن حسرت پیراهن تیم‌ملی را به دوش خواهند کشید، بلکه باید با تلاش برای صعود در لیگ قهرمانان و موفقیت دوباره در لیگ برتر خود را و توانایی‌هایشان را به سرمربی تیم‌ملی ثابت کنند. نتیجه‌اش می‌شود چند برابر شدن روحیه‌ی پرسپولیس و موفقیت این تیم محروم و دست و پا بسته با تلاش دوچندان بازیکنانش. این همان سودی است که پرسپولیس از دعوت نشدن بازیکنانش به تیم‌ملی خواهد برد اگر کمی باهوش باشد.

در واقع فهرست برگزیده‌ی کارلوس کی‌روش بزرگ‌ترین شوک را در حساس‌ترین شرایط ممکن به تیم برانکو وارد کرد اما این برانکو و شاگردانش هستند که باید با استفاده از این شوک و این اتفاق منفی، بازی را به سود خودشان برگردانند. یک برداشت مثبت، حفظ روحیه و افزایش جاه‌طلبی در کنار یک نمایش فنی بی‌نقص در بازی برگشت با الدحیل همان چیزی است که پرسپولیس و پشت خط مانده‌هایش برای زنده ماندن به آن نیاز دارند که این همزمانی اگر با شکست الدحیل و صعود دوباره‌ به نیمه نهایی لیگ قهرمانان همراه شود، باید ممنون باشیم از سرمربی تیم‌ملی به خاطر نادیده گرفتن شاگردان برانکو.

پس چه بهتر که مرثیه‌سرایی را همین امروز تمام کنیم. البته مدعیان پرسپولیسی تیم‌ملی خودشان اعتراضی نداشتند و حداقل اینکه اعتراض‌شان را به زبان نیاورند، همان‌طور که باشگاه و برانکو از آنها خواسته بودند. بجای آنها، پیشکسوتان پرسپولیس فریاد اعتراض سر دادند که بحق هم گفتند اما چه سود که گفته‌هایشان برای رسیدن هیچ بازیکنی به تیم‌ملی پل نخواهد شد.

معترضان بعدی، هواداران پرسپولیس بودند که به ناگهان فضای مجازی پر شد از فریادهایشان. دلخوری آنها هم از دعوت نشدن شاگردان برانکو به تیم‌ملی بود که باعث شد علیه کی‌روش کمپین راه بیندازند و به تلاش برای تخریب پرسپولس متهمش کنند. آنها کی‌روش را دشمن شماره یک پرسپولیس و برانکو لقب دادند و مدعی شدند که هدف او تحقیر تیم برانکو بوده و علیرضا بیرانوند را هم اگر دعوت کرده، به دلیل بی‌جانشین بودن اوست.

درست یا غلط، کی‌روش انتخاب‌هایش را کرده و چه بهتر که پرسپولیسی‌ها بجای حسرت خوردن و درگیری با آنچه دلیل دعوت نشدن‌شان عنوان شده، برای بهره‌برداری مثبت از این اتفاق تلخ و اثبات خودشان به سرمربی تیم‌ملی تلاش کنند.