5 کاری که ساوتگیت باید برای موفقیت سه شیرها در لیگ ملت های اروپا انجام دهد

صعود تیم ملی انگلستان به مرحله نیمه نهایی جام جهانی روسیه بیشتر از هر چیزی مدیون رویکرد پراگماتیکی (عملگرانه ای) است که گرت ساوتگیت به خوبی در تیمش جا انداخته است.

در حال حاضر ستاره های برجسته انگلستان مثل وین رونی و جو هارت به دلیل گذشت ایام و افزایش سن دیگر نمی توانند مثل گذشته بدرخشند. این در حالی است که مصدومیت آدام لالانا و چمبرلین، ساوتگیت را ناچار به استفاده از یک ترکیب بی تجربه برای مسابقات جام جهانی کرد، البته این اتفاقات باعث شد ساوتگیت به یک برنامه ریزی جدید و البته موثر برای ترکیب تیم ملی انگلستان در جام جهانی دست بزند.

اما اما آن چه جلوی موفقیت بیشتر سه شیرها را در جام جهانی گرفت، ضعف آن ها  در ضربات ایستگاهی آزاد و حفظ توپ مناسب مناسب بود. در واقع این پیشرفت تیم ملی زیر 21 سال انگلستان با هدایت ساوتگیت بود که او را در راس کادر فنی تیم ملی بزرگسالان انگلستان قرار داد.

1- خداحافظی با بازیکنان مسن

اگر ساوتگیت به دنبال پیشرفت هر چه بیشتر تیمش بعد از مسابقات جام جهانی بوده و می خواهد در جام ملت های اروپای 2022 در انگلستان هم موفق عمل کند، باید به فرمولی که در تیم زیر بیست و یک سال انگلستان به کار می بست، برگردد.

گرت ساوتگیت با کنار گذاشتن اشلی یانگ از ترکیب سه شیرها بعد از پایان مسابقات جام جهانی، نشان داد که در راه رسیدن به اهداف خود مصمم و قاطع است. نگه داشتن بازیکنی راست پا که توانایی اصلی او در سمت چپ زمین و کناره ها است، آن هم در تیمی که خیلی کم و گاه به گاه بازی را به کناره ها می برد، کیفیت کار سه شیرها را بسیار کم کرده است. از سوی دیگر تیم ساوتگیت تاکیدی بر کار بر روی ضربات آزاد ایستگاهی ندارد و این باز هم بر عدم کارآمدی بازیکن 33 ساله می افزاید.

تصمیم ساوتگیت به کنار گذاشتن گری کیهیل و جیمی واردی، سختی انتخاب بین یکی از دو بازیکن را برای او از بین برد.  حتما به زودی زمانی خواهد آمد که دنی رز هم دچار همین سرنوشت می شود.

قطعا کنار گذاشتن یک بازیکن مهم و موثر تنها به دلیل سن او کاری غیر منطقی است. اما در حالی که با نزدیک شدن به مسابقات یورو 2022، ساوتگیت می تواند ستاره های جوان و آینده داری را جایگزین بازیکنان جدا شده کند، بازیکنانی چون لوکا شاو، دنی رز، فابین دلف و رایان سسگون.. در این شرایط نیازی به بحث درباره آینده سه شیرها نیست.

 2- معرفی تدریجی افراد جدید

اقدام ساوتگیت به ایجاد تغییرات سریع در تیمش چندان با عقل و منطق هماهنگی ندارد. این کار حتما به شخصیت و فرهنگ تازه ای که ساوتگیت به تیم سه شیرها داده، ضربه خواهد زد و این در حالی است که دعوت  جو گومز به  تیم ملی انگلستان نوید ایجاد تحول و شرایط  جدید در این تیم است و در حالی که تعدادی دیگر از بازیکنان جوان و مستعد قرار است برای تقویت تیمی انگلستان به آن اضافه شوند.

شاید هری وینکس در جام جهانی حضور داشته، اما مصدومیت ها، فصل را برای او خیلی زود به پایان رسانید و البته این امید هم وجود دارد که بازیکنانی مثل ترنت الکساندر، سسگون، آنگوس گان، فیل فودن و جیدون سانچو به زودی به ترکیب اصلی تیم سه شیرها راه پیدا کنند.

3- تغییر سیستم بازی

اگر ساوتگیت حق داشت که تیم ملی انگلستان را بر اساس توانایی های بازیکنان کاشته زن به زمین بفرستد و ثابت کند که تیمش از سرعت بالایی برخوردار است، این شانس را دارد که در طول دو سال آینده ویژگی های جدیدی را در تیم سه شیرها ایجاد کند.

ساوتگیت با داشتن هری کین، رحیم استرلینگ و دله آلی می تواند یک خط حمله سه نفره قدرتمند بسازد. خط حمله ای که می تواند با هر خط حمله دیگری در دنیا رقابت کند. در زمان تغییر سیستم سه شیرها از 2-5-3 به 3-4-3 این سه نفر در خط حمله تیم ملی انگلستان همکاری نزدیک و بسیار موثری را به وجود می آورند، در یک چنین شرایطی این سه نفر در اکثر زمان های ممکن  در یک سوم انتهایی  زمین حریف و در کنار یکدیگر هستند، در حالی که در اوج خود قرار دارند.

البته تیم ملی زیر بیست و یک سال انگلستان تمایل به حفظ توپ داشت، اما در رده بزرگسالان حتی اگر جانشین شدن جک باتلند با پیکفورد را علامتی تمایل به فوتبال محافظه کارانه تعبیر کنیم، اما ساوتگیت برای پست های دیگر بازیکنانی را انتخاب کرده که بیشتر از حفظ توپ؛ به دویدن، حرکت رو به جلو و زدن ضربات آخر تمایل  دارند. دعوت دوباره از اریک دایر و قرار دادن او در خط هافبک سه نفره که یک بازیکن خونسرد و یک توزیع کننده ماهر توپ است فشار موجود بر روی جردن هندرسون به عنوان تنها هافبک دفاعی کم می کند، در حالی که به کایل واکر اجازه می دهد که در سمت راست زمین برای قرمزهای آنفیلدی بازی کند، جایی که او به بهترین شکل ممکن انجام وظیفه می کند.

با حذف جک ویلشر تیم ملی انگلستان، قدرت حفظ توپ و میدان را در وسط زمین  تا حد زیادی از دست داد، در حالی که می توان گفت هافبک فوتبال ملی انگلیس در بیست و شش سالگی دیگر به پایان رسیده و هری وینکس بیست و دو ساله جدی ترین گزینه جانشینی اوست و لویس کوک بازیکن لیدزیونایتد دیگر گزینه جانشینی جک ویلشر است و البته جسی لینگارد هم می تواند به عنوان جانشین جک ویلشر به زمین برود.

در طول  تابستان رشفورد و روبن لوفتوس چیک تنها گزینه های تنها گزینه های بر روی نیمکت سه شیرها بودند، این در حالی است که با حضور لینگارد در کنار بارکلی، گزینه های بیشتری بر روی نیمکت  ذخیره ها خواهد داشت.

گرت ساوتگیت در تیم ملی زیر بیست و یک سال بسیار راحت در پست های مختلف دست به تغییر بازیکن می زد. این در حالی است که در طول تابستان اخیر و به عنوان سرمربی تیم ملی بزرگسالان فقط مصدومیت ها او را ناچار به تعویض بازیکن در پست های مختلف کرد. ساوتگیت با در پیش گرفتن یک رویکرد جدید و بر خلاف سنت همیشگی انگلستان مبنی بر انتخاب بازیکنان ثابت شده، تنها در صورت آمادگی کامل یک بازیکن او را به تیم ملی دعوت می کند. اگر بازیکنان در حال رشد تیم ملی انگلستان طبق روند مورد انتظار ساوتگیت به پیشرفت خود ادامه دهند، سرمربی سه شیرها می تواند به عمق و غنای ترکیب تیمی خود و گزینه های متعدد در اختیارش در هر پست برای آینده مطمئن شود، در حالی که الکساندر آرنولد درست مثل والکر گزینه مطمئنی است و گومز به اندازه هزی مگ گوآیر و جان استونز گزینه شایسته ای است.

4- موفقیت در ضربات پنالتی

حتی اگر شرایط کاملا به سود ساوتگیت باشد، فرصت های بسیار اندکی برای کسب جام به وسیله ساوتگیت وجود دارد. سه شیرها بر خلاف ضعف تاریخی شان در زدن ضربات پنالتی، در جریان جام جهانی کارنامه مثبتی را از این نظر از خود به جا گذاشتند، این در حالی است که برای موفقیت در لیگ ملت های اروپا و در صورت پیش آمدن ضربات پنالتی؛ باید بتوانند درست مثل جام جهانی روسیه در زدن این ضربات موفق عمل کنند، اما مسلما در صورتی که در مسابقات لیگ ملت های اروپا به ضیافت پنالتی ها بروند و در این ضربات شکست بخورند، شیرینی پیروزی بر کلمبیا با ضربات پنالتی در جریان جام جهانی در کام آن ها تلخ خواهد شد، اما موفقیت در چنین شرایطی به معنی پایان ناکامی تاریخی سه شیرها در ضربات پنالتی و اصلاح عملکرد تیم ملی انگلستان در این زمینه خواهد بود.

منبع: fourfour2.com