Cover Story

سلام کمیته داوران حالت چطور است؟

این روزها مشکلات داوری لیگ‌برتر دیگر تکراری شده. حتی نوشتن از آن هم ملال‌آور شده. دیگر حرف ناگفته‌ای نمانده. اما هنوز داوران اشتباهات عجیبی انجام‌ می‌دهند. حالا آنها ستاره‌های لیگ هستند. ستاره‌هایی که در نقش «بدمن» ظاهر شده‌اند و هر روز به تیتر اول رسانه‌ها تبدیل می‌شوند. به طوری که همین ویژه‌نامه لیگ برتر متافوتبال بیشتر از همه آنها را تیتر کرده است. ظاهرا وضعیت داوری ایران قرار نیست درست شود. و این بیشتر از آنکه تیغ انتقادات را به سوی قاضیان و کمک‌های‌شان ببرد٬ به سوی کمیته داوران و شخص فریدون اصفهانیان می‌برد. اصفهانیان که در جامعه داوری محبوب نیست٬ در شرایطی تکیه به پست مهم کمیته داوران زده که وضعیت قضاوت داوران هرروز بدتر می‌شود. در این میان انتخابات اشتباه کمیته و عدم آموزش آنها باعث شده تا حتی فردی مانند احمد صالحی که سال گذشته بهترین داور لیگ شد هم این روزها با ۴ جلسه محرومیت دست‌وپنجه نرم کند.

به هر ترتیب هفته هشتم مسابقات هم با مشکلات داوری رو به رو بود. مشکلاتی که در بازی استقلال و راه‌آهن نمود بیشتری پیدا کرد و داور به یک تنه مسیر بازی را تغییر داد. در ادامه نظر هادی دزفولی درباره قضاوت حسین زرگر در این بازی را می‌خوانید: «پنالتي نخست راه‌آهن كه منجر به گل دوم اين تيم شد، كاملا صحيح بود و جاي هيچ حرف و حديثي در اين باره نيست اما در خصوص پنالتي‌هاي اعلام شده براي استقلال بايد با دقت بررسي كنيم چون معتقدم در پنالتي‌هاي اعلام شده براي استقلال، اشتباهات بزرگي صورت گرفته است. پنالتي اول استقلال كه در تصاوير آهسته تلويزيوني هم قابل مشاهده بود كه مهاجم آبي كاملا داور را فريب داده و بي‌دليل خودش را سرنگون كرده و بايد به دليل شبيه سازي يك كارت زرد هم دريافت مي‌كرد اما داور به اشتباه خطاي دروازه‌بان راه آهن را اعلام كرد. در خصوص پنالتي دوم نيز در ابتدا حنيف عمران‌زاده روي دروازه‌بان حريف خراب شد كه اگر اين خطاي مدافع تيم آبي گرفته شده بود، اتفاق غير ورزشي گلر راه آهن نيز رخ نمي‌داد.»

این كارشناس قديمي داوري همچنين درخصوص گل مردود شده استقلال هم می‌گوید: « اين گل نيز به درستي توسط داور مردود اعلام شد اما اشتباهات تاثيرگذار زرگر در اين مسابقه باعث شد تا نمره خوبي دريافت نكند ».

Opinion

علیرضا این بازی «مار و پله» است، مواظب باش غرور نیست نزند!

نیما شریفی | همواره در كتاب ها میتوان داستانی یافت كه از سرنوشت عجیبی سخن می‌گوید. یا حتی در همین دوره از تاریخ كه ما در آن زیستن را آموختیم و قد كشیدیم، اشخاص موفقی بوده اند كه از هیچ، همه چیز ساختند و ماندگار شدند. به راستی لذتِ دلبرانه ای  دارد از فرش به عرش رسیدن. غرور جذابی كه كنجِ نگاه می‌نشنید و در سكوتی محض، بلند و رسا فریاد سر میدهد كه ببینید من چه كرده ام! خودم را از كف به سقف رساندم و امروز هر قله ای هر اندازه مرتفع، برایم قابل فتح است.

اما در پسِ این پرده ی رنگارنگی كه نامش را ((موفقیت)) گذاشته اند و درست در دلِ همین روشنایی، نقطه ای تاریك نیز وجود دارد كه وقتی در عمقِ دریای خود ساخته ی شهرت و ثروت غرق تر از آنی شوی كه باید، با ظرافت چهره میپوشاند تا در زمان و مكانی خاص به یكباره روشنایی های زندگیت را تهدید به خاموشی كند.

بی شك اگر در یكی از آن شب های نه چندان دوری كه علیرضا بیرانوند اطرافِ میدان آزادی به دنبال جای خواب كلافه و خسته پرسه میزد، غریبه ای نزدیكش میشد و میگفت تو چند سال دیگر سنگربان مشهور و قابلی خواهی شد و نه تنها به ثروت میرسی، كه حتی پیراهن تیم ملی كشورت را بر تن خواهی كرد، علیرضا با خنده ای تلخ و لحنی پر تمسخر از آن مرد میخواست كه مزاحمش نباشد و برود آنجایی كه خدا روزی برایش حواله میكند. بی تردید اگر در یكی از آن روزهای داغی كه به شغلِ شریفِ رفتگری رسیده و سخت مشغول كار در خیابان های تهران بود، و در خیالِ خود میدید كه روزی بازتابی جهانی خواهد داشت و نام و تصوریش در رسانه های معتبر دنیا مخابره میشود، توهمات و خیالبافی هایش را گردن آفتاب سوزان و فشار كار و گستاخی تخیلاتش مینداخت!

امروز این پسرِ رنج كشیده ی بیست و سه ساله خرم آبادی با صد و نود و پنج سانتیمتر قد، برترین دروازه بان ایران در فصل گذشته و یكی از اركان اصلی موفقیت باشگاه نفت در سالیان اخیر است و در رده های مختلف، پیراهن مقدس تیم ملی ایران را بر تن كرده و قرارداد مالی خوبی نیز با زردپوشان تهرانی بسته است.

شاخصه منحصر به فرد بیرانوند پرتابِ دستِ بلند او محسوب میشود و تصویر پاس گلش چندی پیش در رسانه های معتبر جهان پخش و بازپخش شد.

اما آنچه بنده ی نگارنده را به سمت و سوی نوشتن درباره علیرضا بیرانوند كشاند، تنها یك یادآوری كوچك به اوست كه شاید و تنها شاید، تاثیری هر چند كم اما مثبت در آینده ی جوانی بگذارد كه توانِ رسیدن به درجات بسیار بالاتر و والاتری را دارد.

در همان ابتدای مقاله، از نقطه ای تاریك گفتیم و نوشتیم. این نقطه چیزی جز ((غرور)) نیست. غروری كه اگر از حدی مشخص و چارچوبی خاص فراتر رود، به ویروس كشنده ای تغییر ماهیت میدهد كه توانِ ویران كردنِ استوارترین خانه و قصر و كاخ را داراست و زندگی را ناباورانه از بُن و ریشه به آتش میكشد.

آنچه مخاطبین و فوتبال دوستانِ تیزبین از اتفاقات اخیری كه روی نیمكت نفت افتاد برداشت كرده اند، فارغ از هر دلیل و منطقی كه علیرضا به زبان میاورد، غروری است كه ندانسته سایه بر افكار و رفتار او انداخته. رُك و بی تعارف شرح واقعیت این است كه بیرانوند از غیبت در تركیب اصلی  برابر استقلال شوكه میشود و از آنجایی كه هر كنش واكنشی در بر دارد، دقایقی بعد و پس از درخواست كادر فنی از او برای گرم كردن كنار دروازه بانِ فیكس، با سرپیچی و  بهانه جویی میخواهد كه بنشیند روی نیمكت و زانوی غم بغل بگیرد!

علیرضا منصوریان را نه فقط در لباس مربیگری، كه در دوران بازی به یاد داریم. او چه در پیراهن آبی استقلال و چه در تیم ملی همواره بازیكنی منظم، بی حاشیه، و البته با سیاستِ فكری و رفتاری بود. سه فاكتور ارزشمندی كه بی شك میتوان آنها را اركانِ اصلی ماندگاری و محبوبیت دانست. او حالا پخته تر از گذشته حرف میزند، رفتار میكند، و حتی نفس میكشد! سرمربی این روزهای نفت تهران در مصاحبه ی پس از بازی و در باب اتفاقاتی كه قبل از آغاز مسابقه رخ داده بود، قاطع و بُرنده سخن گفت و نوع رفتارِ سنگربان جوان خود را به ((دندانی خراب)) برای تیمش تشبیه كرد و خبر از تنبیهی سنگین داد.

چند سطر انتهای این مقاله را بدون تعارف و حاشیه پردازی، برای علیرضا بیرانوند مینویسیم.

سیاست داشتن را یاد بگیر و تمرین كن. غرور را در هر اندازه ای مچاله كن و دور بریز. این روزها حال فوتبال ما بد است و دلمان میسوزد وقتی خوب هایی چون تو، خام و بی تجربه تصمیم میگیرند و بی سیاست عمل میكنند.

آخر این قصه یا این است كه از اتفاقات اخیر درس عبرت میگیری و با همان افتادگی گذشته و پشت كار مثال زدنی به مرد شماره یكِ قفسِ توری تیم ملی كشورت تبدیل شده و سالیانی طولانی میدرخشی، و یا راهت را كج ادامه میدهی و میروی به مقصدی كه جز نابودی نیست.

در این بازی مار و پله، سختی های فراوان كشیده ای تا پله ها را یكی پس از دیگری بالا بروی. مواظب باش ((غرور)) مار نشود و نیشت نزند كه اگر چنین شد، بازگشتی در كار نیست.

خودت باش پسر! همانی كه بودی.

Analyze

کمربند میانی٬ پاشنه آشیل تیم پرویز

بيژن ذولفقارنسب | هفته هفتم ليگ برتر با نتايج قابل انتظار براي پرسپوليس و دور از ذهن براي استقلال و سپاهان پيگيري شد تا معادلات جدول تا حدودي دچار تغيير شود.

تراكتورسازي – پرسپوليس تهران / سرخپوشان با برنامه‌تر از گذشته

پرسپوليس كه در دو هفته اخير مقابل سايپا در ليگ برتر و ملوان در جام حذفي عملكرد مثبتش همانند گذشته را نداشت، در اين مسابقه نشان داد علاوه بر حمله كردن بايد به كارهاي دفاعي نيز توجه زيادي داشت. پرسپوليس كه تا هفته ششم به تنهايي صاحب بدترين خط دفاعي ليگ بود، با بسته نگه داشتن دروازه‌اش در اين مسابقه به صورت مشترك با فولاد اين عنوان را در اختيار دارد اما همين كه موفق شده در سه ديدار دروازه‌اش را بسته نگه دارد كورسوي اميد در آينده را مي‌توان براي اين تيم قائل شد. عملكرد خط دفاعي پرسپوليس در اين مسابقه نشان از تغيير تفكر سرمربي اين تيم نسبت به فاز حمله و دفاع دارد و سرمربي كروات سرخپوشان متوجه شد كه بايد در ابتدا ساختار دفاعي تيمش را بسازد و سپس به فكر كارهاي تهاجمي باشد. اين موضوع بعد از ضد حملات كشنده سايپا كاملا عاقلانه با تدبير برانكو حل شد. ضمن اينكه بازيكنان خط مياني نيز به خوبي به خط دفاع كمك مي‌كردند و پرسينگ از 2 خط مهاجم و بازيكنان خط مياني حريف صورت مي‌گرفت به همين دليل فرصت بازيسازي براي هافبك هاي خلاق تراكتور وجود نداشت و آن‌ها به ناچار مجبور به بازي مستقيم و سانترهاي بيهوده براي مهاجمانشان شدند.

استقلال تهران – راه آهن / ناكار شدن خط هافبك تيم مظلومي؛ دليل برتري شاگردان تارتار

استقلال تهران در اين مسابقه عملكرد چند بازي گذشته خود را نتوانست به نمايش بگذارد و چنين اتفاقي 2 دليل دارد: يك. مهدي تارتار به خوبي با اندك زماني كه در اختيار داشت موفق شد خط مياني استقلال را از كار بياندازد . البته بايد ذكر كنم مظلومي نيز به تارتار كمك كرد كه با بازي دادن به هافبك ناآماده اين روزهاي تيمش يعني كرار جاسم باعث شد تا سرعت از تيمش گرفته شود. كرار با اشتباهات پي‌درپي حملات تيمش را به ضد حمله براي راه‌آهن تبديل مي‌كرد. در هر صورت راه‌آهن با از كار انداختن خط مياني استقلال، نه تنها جلوي گلزني اين تيم را گرفت بلكه باعث شد تا با حضور حنيف عمران‌زاده، خواسته‌هاي تارتار مبني بر دور زدن اين بازيكن نيز به خوبي پيش برود. حنيف بازهم در مقابل بازيكنان سرعتي تهاجمي حريف جا ماند و چاره‌اي جز خطا كردن درون محوطه جريمه نداشت و همين تاكتيك براي راه‌آهن طي 20 دقيقه 2 گل ساخت كه با اعلام يك ضربه پنالتي براي استقلال، اين تيم به بازي برگشت اما باز هم با وجود 10 نفره شدن راه‌آهن تاكتيك اين تيم در خط حمله تغيير نكرد به همين دليل صدرنشين ليگ با تلنگر جدي مواجه شد و سه گل از تيم ميانه جدولي دريافت كرد. تارتار به خوبي نقطه ضعف استقلال را به ساير تيم‌ها نشان داد. مظلومي اگر مي‌خواهد در ادامه ليگ صدر جدول را در اختيار داشته باشد بايد هماهنگي مناسبي را بين خط دفاعي و مياني تيمش برقرار كند تا همانند اين مسابقه غافلگير نشود.

Blue Zone

به تركيب تيمِ پيروز دست نمي‌زنند آقای سرمربی!

نيما شريفي | فارغ از جذابيتي كه ديدار استقلال و راه آهن داشت و جدا از پر گل بودنش، عملكرد فني آبي ها در بيست و پنج دقيقه ي ابتداي بازي از بد هم بدتر بود. به راستي منطق كادر فني از ايجاد تغيير در تركيب چه بود؟ محروميت جاسم كرار تمام شده بود كه شده بود! مگر استقلالي كه در بازي هاي متوالي بدونِ كرار پيروز از ميدان خارج شد، چه ايراد و كمبودي داشت؟ درست در برهه ي زماني كه گمان ميرفت پرويز مظلومي آرام آرام به ارنجي ثابت رسيده، تغييرات كليدي و يك شبه در آرايش و تركيب همه را به طرز عجيبي سورپرايز كرد. حاصل اين تصميم صد در صد اشتباه همان بيست دقيقه ي ابتدايي بود كه راه آهن دو گل زد و يكي نزد!

گرچه آبي پوشان تهراني به بازي برگشتند و حتي در نيمه دوم گل چهارم و برتري خود را به ثمر رساندند كه كمك داور با تصميمي اشتباه آن را مردود اعلام كرد. اما همان نمايش بيست دقيقه ابتدايي براي وقوع فاجعه در بازي هاي آتي كافي است. تيمي كه سوداي موفقيت در سر مي پروراند براي هر لحظه از مسابقه پلني خاص دارد و با پيش بيني سناريوهاي مختلفِ خوب و بد مانند دريافت گل و يا گل هايي زودهنگام و يا اخراج و مصدوميت بازيكنان كليدي، تصميمات و تغييرات فني و تاكتيكي را از پيش طراحي، مرور، و تمرين ميكند. استقلال اين تدابيرِ موشكافانه را در اهواز به نمايش گذاشت و توانست با كنترل بازي در نيمه اول، تقسيم نيرو كرده و در نيمه دوم كار همنام اهوازي را تمام كند. ولي داستان بازي با راه آهن متفاوت و نگران كننده بود. دست زدن به تركيبي موفق و غرور كاذبي كه از رسيدن به صدر جدول سرچشمه گرفته بود، همزمان با بازي خوب راه آهني ها در ابتداي مسابقه به دو گل براي زردپوشان ختم شد.

البته كه ميتوان جز تغيير تركيب ابتدايي، ايرادهاي فني ديگري از كادر فني و بازيكنان استقلال روي كاغذ آورد. به طور مثال خيلي دلمان ميخواهد بدانيم تصميم به استفاده از دو هافبك دفاعي آن هم وقتي تيم حريف ده نفره است، با چه فلسفه اي اتخاذ شد. يا چرا به دفعات احساس بر منطقِ تيميِ آبي ها غلبه كرده بود. بازيِ مستقيم براي كنترلِ وقت و زماني كه به سرعت سپري ميشود، و اصرار بر استفاده از قدرت سرزني بازيكنان در محوطه جريمه حريف تنها در دقايق انتهايي بازي منطقي و رايج است نه در دقايق هفتاد! استقلال به معناي كلمه حريفش را دست كم گرفته بود و بس.

نكات كوتاه از بازي ١) مهدي رحمتي روز بسيار بدي را پشت سر گذاشت. ٢) حنيف عمران زاده كه بازيكن بسيار دوست داشتني هم هست سعي كند براي مدتي كوتاه دست از چهار نشان دادن و جولان هاي اينستاگرامي بردارد و به فكر بازگشت به روزهاي اوج باشد. ٣) كنار گذاشتنِ جاسم كرار در اين برهه ي زماني براي استقلالي ها نتيجه مثبت تري خواهد داشت.

Red Zone

خیال برانکو راحت شد

سينا حجازي | پرسپوليس تهران در آغاز هفته هفتم ليگ برتر موفق شد دومين پيروزي خود را جشن بگيرد تا برانكو و تيمش با خيال راحت به تعطيلات 20 روزه ليگ بروند.

برانكو ايوانكويچ كه يكي از اصلي‌ترين دغدغه‌‎هايش رسيدن به تركيب اصلي يازده نفره است، به نظر مي‌رسد در خط دفاعي، به نفرات مدنظرش رسيده است چرا كه با حضور نورمحمدي و محسن بنگر در قلب خط دفاعي، سومين مسابقه‌اي است كه دروازه سرخپوشان بسته مي‌ماند.

در اين مسابقه سوشا مكاني در دروان دروازه ايستاد، رضا نورمحمدي و محسن بنگر به عنوان دو مدافع مركزي و رامين رضاييان و انصاري به عنوان دو مدافع كناري به خوبي وظايف خود را انجام دادند. احمد نوراللهي، كمال كاميابي‌نيا، اميد عاليشاه و فرشاد احمدزاده نيز به عنوان 4 هافبك تيم و مهدي طارمي و جري بنگستون به عنوان دو مهاجم خلاق پرسپوليس با دستور برانكو در زمين قرار گرفتند. سرمربي سابق تيم ملي توجهي به گلايه‌هاي خصوصي بازيكنان مبني بر تاكتيك تيمش ندارد و همچنان با تاكيد بر سيستم 2-4-4 لوزي تيمش را وارد زمين مي‌كند. بازيكنان معتقدند اين سيستم براي پرسپوليس " خشك " است و بازيكنان سرعتي چون اميد عاليشاه و فرشاد احمدزاده نمي‌توانند به خوبي از خلاقيت خود بهره ببرند چرا كه در اين سيستم صرفا مي‌توانند نقش هافبك را بازي كنند و از دروازه حريف دور خواهند بود اما اعتقاد برانكو به اين است كه گلزني در تيمش فقط بر عهده مهاجمان تيمش است و از اين موضوع اطمينان كامل دارد به همين دليل برخلاف سال‌هاي گذشته، گلزني مهاجمان به راحتي صورت گرفته است. ( توجه به آمار گلزني عليپور، طارمي و بنگستون كه 90 درصد گل‌هاي تيمشان را به ثمر رساندند ).

پرسپوليسي‌ها به دليل ترس از شكست موفق نشدند در نيمه نخست بازي روان هميشگي را به نمايش بگذارند اما در نيمه دوم، عمق دفاع كند تراكتور مورد هدف قرار گرفت و مهدي طارمي باز هم در محوطه جريمه سرنگون شد و با نظر محسن تركي داور مسابقه يك پنالتي براي اين تيم گرفته شد تا جري بنگستون توپ را وارد دروازه اخباري كرد تا اين ديدار در دقيقه با حساب 1-0 به سود سرخپوشان پايتخت شود. برانكو كه متوجه ضعف خط دفاعي تراكتور در عمق شده بود، باز هم از اين حربه استفاده كردند و اين بار عليپور در زدن ضربه آخر بي‌دقت عمل كرد. تراكتور كه به سمت بازي احساسي روي آورده بود، با سانترهاي بي‌هدف نتوانست خطر خاصي را روي دروازه سوشا مكاني ايجاد كند و بازي با همين نتيجه 1-0 به سود پرسپوليس به پايان رسيد تا برانكو نشان دهد فعلا متخصص شكست دادن مربيان خارجي ليگ برتر است. شكست تراكتور توسط پرسپوليس زماني با ارزش تلقي مي‌شود كه يادآوري كنيم آخرين پيروزي پرسپوليس در تبريز مقابل تراكتور به 14 سال پيش برمي‌گردد. شكسته شدن چنين ركوردي آن هم با اين تيم جوان روحيه كاري برانكو را در ادامه بالا مي‌برد.با اين پيروزي، هم برانكو در سمت خود ابقا شد و هم پروفسور مي‌تواند با خيال راحت تعطيلات 20 روزه تيمش را نظاره كند.