نه از دومین برد تیم ملی در جام های جهانی
نه از شروعی طوفانی در گروه مرگ
نه از فریاد های عادل در گوش مان
۳۶۵ روز از آخرین شادی ملی مردم ایران گذشت
باورش سخت است نه؟؟
برای ملتی که دیگر شوقی برای توافق های هسته ای ندارد
برای ملتی که دیگر لحظه به لحظه با اخبار میمیرد فوتبال شاید آخرین امید است
۹۴ مین دقیقه ... سامان میره توپ رو میبوسه ... احسان پشت توپ ... گگگگللللللل گلللللللل برای ایراااان طارمی زد یا خودشون زدن؟؟؟ چقدرررر کیف کردیم
بله کیف کردیم آقای فردوسی پور حتی بعضی وقتا فراموش میکنیم که دیگه تو هم نیستی
بازی ایران مراکش شاید یه مثال کامل از این کشور بود
ایرانی که خیلی بد شروع کرد و مراکش دروازه رو به توپ بسته بود، بازیکنا خودشون رو در مسیر توپ قرار میدادن، بازی ای که فردوسی پور امیدوار بود دقیقه ۲۰ تموم بشه، نه این فقط یه بازی نیس برای تنها ترین جامعه ی ۸۰ میلیونی دنیا این فقط یه بازی نبود
برای کشوری که مردمش همه چیز رو خیلی بد شروع میکنن برای مردمی که زندگی شون توسط تحریم و فیلتر و تورم به توپ بسته شده برای مردمی که خودشون رو در مسیر مشکلات قرار میدن برای مردمی که همون شروع زندگی دعا میکنن کاش همه چی الان تموم بشه این فقط یه بازی نیست
بیایید فراموش کنیم از اون روز به بعد چه اتفاقاتی افتاده بیایید فراموش کنیم گل آفساید سعید به دخیا رو یا اون ضربه ی طارمی رو بیایید فراموش کنیم بازی با ژاپن رو و یا اتفاقات عجیب لیگی که گذشت ...
ما عادت داریم در رویا زندگی کنیم و چه رویایی بهتر از این و چه پایانی بهتر از این
خدا رو چه دیدی شاید آخر این همه ی قصه ی بد زندگیمون مثل بازی با مراکش شد و از ته دل داد زدیم چقدررررر کیف کردیم
مرسی آقای عزیز بوحدوز مرسی
#اسنیپ
