تولد روز | مایکل اوون 35 ساله شد

شهراد باغستانی | مایکل جیمز اوون مهاجم ریزنقش و تیزهوش انگلیسی 14 دسامیر 1979 در شهر کوچک چستر به‌دنیا آمد. او دوران طلایی در لیورپول داشت و به‌نوعی به اسطوره شدن در این باشگاه نزدیک می‌شد تا اینکه راهی رئال شد و پس از آن نیوکاسل، منچستر یونایتد و استوک‌سیتی پیوست تا به مرور و خیلی زود در فوتبال محو شود.

تولد... آغاز فوتبال و راهیابی به لیورپول

مایکل اوون فوتبال خود را از 7 سالگی و زیر نظر پدرش آغاز کرد. تری، پدر مایکل در زمان بازیگری‌اش، هم در چستر و هم در اورتون توپ زده بود ولی مایکل اولین تیمی را که برای بازی‌کردن در آن انتخاب کرد، لیورپول بود. اوون نوجوان در دیدارهای بین مدارس با پیراهن تیم مدرسه‌ی دیساید با 97 گل آقای گل شد و رکورد 12 سال پیش مرد افسانه‌ای لیورپولی‌ها یعنی ایان راش، که قهرمان دوران کودکی‌اش نیز بود، را در همین مقطع جابه‌جا کرد و پس از آن بود که در سال 1991 و در 12 سالگی به لیورپول ملحق شد.

اوتمار هیتسفیلد مربی وقت بروسیا دورتموند وی را کشف کرد و از مسئولین لیورپول خواست که اوون را به این باشگاه بفروشد. اما لیورپولی‌ها پس از تحقیقات گسترده به این نتیجه رسیدند که هیتسفیلد استاد پیدا کردن نخبه‌ها است و به همین دلیل از انتقال اوون که در تیم نوجوانان این باشگاه بازی می‌کرد خودداری نمودند. پس از آن بود که اوون به همراه نوجوانان لیورپول قهرمان لیگ نوجوانان شد.

اوون 18 دسامبر 1996 تنها 4 روز پیش از تولد 17 سالگی‌اش از تیم جوانان لیورپول به بزرگسالان این تیم پیوست. مایکل نوجوان در ششم مِی سال 1997 در اولین بازی‌اش در لیگ برتر فقط شانزده دقیقه پس از حضور در زمین، به ویمبلدون در سلهورست پارکِ لندن گل زد. پس از آن بود که مایکل 17 ساله مورد توجه چندین تیم از جمله منچستر یونایتد، شفیلد ونزدی، وستهام، لیورپول و دورتموند قرار گرفت.

ستاره‌ی ریزنقش لیورپولی‌ها که در آن زمان شماره 18 لیورپول را بر تن می‌کرد با 18 گل آقای گل شد تا علاوه بر کسب عنوان بهترین بازیکن جوان سال 1997 انگلیس خیلی زود راهی تیم ملی کشورش شود.

اوون در سال 2001 همراه با سرخ پوشان آنفیلد در جام حذفی انگلیس، جام اتحادیه، لیگ برتر و جام یوفا همراه با لیورپول بازی‌های بسیار درخشانی از خود به نمایش گذاشت و پس از قهرمانی در جام حذفی انگلیس، جام اتحادیه و جام یوفا در نهایت، از سوی فوتبال نویسان جزیره به عنوان برترین بازیکن سال انتخاب شد. او در سال 2002 به‌عنوان مرد سال فوتبال اروپا انتخاب شد تا بعد از 22 سال پس از کوین کیگان، یک بازیکن انگلیسی دوباره این افتخار را به‌دست آورد. او به همین روند ادامه داد تا اینکه در سال 2003 برابر وست بروم در 185 اُمین بازی‌اش توانست صدمین گلش را هم بزند. اوون بازی در برابر نیوکاسل را می‌پسندد و کلاً دوازده گل از جمله دو هت تریک را برابر این تیم رقم زده است، ولی در عین حال در داربی مرسی‌ساید برابر اورتون چهار سال طول کشید تا توانست گل بزند. هر چند در سه بازی برابر اورتون چهار گل زده است.

دعوت به تیم ملی انگلیس و به‌ثمر رساندن گل به‌یادماندنی به آرژانتین در جام جهانی 1998

اوون با 18 سال و 50 روز در سال 1998 به تیم ملی انگلیس دعوت شد تا عنوان جوان‌ترین بازیکن تاریخ فوتبال انگلستان تا آن زمان را به خود اختصاص دهد. و به مرور توانست با بازی‌های درخشان برای خود در ترکیب تیم ملی کنار اسطوره‌ی انگلیسی‌ها آلن شیرر دست و پا کند.

او اولین بازی ملی خودش را 11 فوریه 1998 در مقابل شیلی انجام داد و اولین گل ملی‌اش را در دیدار دوستانه برابر مراکش 27 مـی 1998 به‌ثمر رساند.

پس از اینکه اوون یکی از مسافران جام جهانی 1998 شد برای اولین بار بود که فوتبال‌دوستان با نام او به‌عنوان ستاره‌ای جدید و جوان آشنا شدند. در روزهای ابتدایی جام او یک نیمکت نشین بود ولیکن در بازی مقابل رومانی با به‌ثمر رساندن گل و تغییر نتیجه به نفع انگلیس مربی وقت گلن هادل را مجبور به استفاده‌ی بیشتر از او کرد.

اوون در حالی که هنوز 18 ساله بود گلی به‌یادماندنی وارد دروازه‌ی آرژانتین کرد که بسیاری این گل را تلافی گل معروف مارادونا به تیم ملی انگلیس در جام جهانی 1986 مکزیک می‌دانستند. او با سرعتی شهاب مانند و جاگذاری مدافعین و شوتی سنگین در گوشه دروازه، دروازه‌ی کارلوس روآ را فرو ریخت. البته انگلیس آن بازی را باخت ولی این گل بیاد ماندنی مایکل اوون را به یک ستاره فوتبال تبدیل کرد.

یکی دیگر از خاطره‌های به‌یادماندنی در سال 2001 برای مایکل اوون رقم خورد. او برابر آلمان در دیدار انتخابی جام جهانی 2002 برابر آلمان هت‌تریک کرد تا با پیروزی 5-1 انگلیس برابر ژرمن‌ها راه صعود خود به جام جهانی هفدهم را هموارتر کند.

پیوستن به رئال و نیوکاسل و شروع بدشانسی‌ها

در سال 2004 و در اوج اوون با پیشنهاد وسوسه‌انگیز رئال مادرید که با خریدهای بزرگ آن سال کهکشانی‌ها نیز لقب گرفته بود روبرو شد. قطعاً رد این پیشنهاد و بازی در کنار ستارگانی نظیر زیدان، رائول، بکهام، رونالدو، کاسیاس و روبرتو کارلوس سخت بود. مایکل راهی مادرید شد و شماره 11 رئال را پوشید، اما با وجود شایستگی فراوان اغلب نیمکت‌نشین بود. او در این فصل در 36 بازی 13 گل برای رئالی‌ها به‌ثمر رساند اما در پایان فصل تصمیم به ترک اسپانیا گرفت و راهی نیوکاسل شد تا از نیمکت‌نشینی در رئال فرار کند و دوباره در لیگ برتر به میدان برود.

اوون در سال 2005 با قراردادی 17 میلیون پوندی به نیوکاسل پیوست تا رکورد بالاترین مبلغ پرداختی نیوکاسل برای خرید یک بازیکن شکسته شود و اوون به عنوان گران‌قیمت‌ترین بازیکن تاریخ باشگاه شناخته شود، علاوه بر این در بازی‌های باشگاهی هم زوج آلن شیرر شود.

در نیوکاسل اوون گرچه به خوبی زمانی نشد که پیراهن لیورپول را بر تن داشت اما تا حدودی باز هم درخشید و همچنان یکی از مهاجمان تیم ملی بود. اوون اولین گل خود را در پیروزی 3-0 کلاغ‌های سیاه برابر بلکبرن به‌ثمر رساند و تا پیش از آن‌که در یک بدشانسی دیگر با مصدومیت روبه‌رو شود، بازی‌های خوبی برای نیوکاسل انجام داد.

در آخرین روز سال 2005 یعنی 31 دسامبر در دیدار برابر تاتنهام پای اوون شکست تا رسیدن او به مسابقات جام جهانی 2006 در هاله‌ای از ابهام قرار بگیرد ولی سرانجام او به این بازی‌ها رسید. البته آن‌قدر بدشانس بود که در بازی برابر سوئد، رباط صلیبی زانویش پاره شد تا قادر نباشد در ادامه بازی‌های جام جهانی برای انگلیس بازی کند!

پس از آن باز هم اوون برای نیوکاسل مهره‌ی خوبی بود. پس از خداحافظی شیرر بازوبند کاپیتانی را بر بازو بست و در مجموع 4 فصل حضورش در سنت‌جیمز پارک 30 گل در 79 دیدار برای این تیم به‌ثمر رساند.

پیوستن به منچستر یونایتد و دلخوری هواداران لیورپول

در سوم ژوئن 2009 مایکل اوون به‌عنوان بازیکن آزاد با عقد قراردادی دو ساله به منچستر یونایتد پیوست و پیراهن شماره 7 منچستر را که پیش از آن در اختیار کریستیانو رونالدو بود بر تن کرد. این انتقال برای هواداران لیورپول که سال‌ها مایکل اوون را یکی از برترین و متعصب‌ترین ستاره‌های آنفیلد می‌دانستند بسیار ناراحت‌کننده بود.

او در منچستر یونایتد با اینکه موفق شد قهرمانی لیگ جزیره که تا آن زمان نتوانسته بود به‌دست آورد را در فصل 11-2010 کسب کند، اما نتوانست انتظارات یونایتدی‌ها را برآورده کند که در نتیجه آن در سال 2012 به استوک‌سیتی پیوست.

در استوک تنها 8 بازی انجام داد و یک گل به‌ثمر رساند تا اینکه مصدومیت‌های متعدد او را مجبور به خداحافظی زودهنگام از فوتبال کرد. پس از دیدارِ نوزدهم مـی 2013 برابر ساوتهمپتون اوون در حالی که 33 سال بیشتر نداشت کفش‌هایش را برای همیشه آویخت.