منچسترسیتی دوباره به بارسلونا خورد / آنها چطور می توانند از پس مسی و بارسا بربیایند؟

آرش گنجی/مترجم | صعود دراماتیک منچستر سیتی از مرحله گروهی لیگ قهرمانان که پس از پیروزی خیره کننده 2-0 برابر رم به دست آمد، و قرعه کشی مرحله حذفی این رقابت ها به گونه ای رقم خورد که این تیم در مرحله یک هشتم نهایی باید برابر بارسا صف آرایی کنند.

این دومین سال پیاپی است که شاگردان مانوئل پیگرینی باید در این مرحله برابر غولهای کاتالان به رقابت بپردازند. فصل قبل این بارسا بود که توانست در مجموع با پیروزی 4-1، با پیروزی 2-0 در اتحاد در بازی رفت، بدون هیچ دغدغه خاطری راه خود را به مرحله بعد هموار کند.

با این حال با عملکردی که از من سیتی برابر بایرن مونیخ دیدیم و پیروزی چشم نواز برابر رم که صعود آنها را به همراه داشت، به نظر می آید که وضعیت نسب به سال قبل اندکی تغییر کرده است.

تردیدی نیست که من سیتی برای تکرار موفقیت های خود در رقابت های اروپایی در چند فصل اخیر تلاش زیادی کرده است، اما نتایج اخیر این تیم چه در لیگ قهرمانان و چه در لیگ برتر به نحوی نشان می دهند که باید به برخی منفی بافی ها پایان داد.

دو گل دیرهنگام سرخیو آگوئرو که به من سیتی کمک کرد تا به نحو دراماتیکی بر بایرن چیره شوند، و پیروزی دلچسب برابر رم در پایتخت ایتالیا، که حاکی از جدیت برنامه های سیتی برای لیگ قهرمانان داشت آن هم در شرایطی که رم حریف دست و پا بسته ای نبود و او هم برای صعود از گروه کم بسته بود، همگان را به اتخاذ نگاهی جدی به این باشگاه واداشته است.

هواداران سیتی تلاشی در پنهان کردن این واقعیت ندارند که برای بازگشت به رقابت های اروپایی چه دوران دشواری را از سر گذرانده اند، و این دشواری اساساً به سبب ناتوانی تیمشان در کسب عنوانی شایان تشویق و نفرت از رویکرد یوفا به قرعه کشی مسابقات اروپایی بوده است.

با این حال به نظر می آید که ورق برگشته و باشگاه و هواداران با خوشبینی و احساسی از تعلق به فوتبال برتر اروپا، در اواخر فوریه و اواسط مارس برای مصاف با بارسا به میدان خواهند رفت.

البته بارسلونا تیمی است سرشار از تجربه و کیفیت و با برخورداری از لیونل مسی، لوئیس سوارس و نیمار، از سه گانه تهاجمی درخشان حال حاضر آمریکای لاتین برخوردارند. دارنده چهار عنوان قهرمانی در این رقابت ها با چهار امتیاز کمتر نسبت به رئال صدرنشین هم اکنون در رتبه دوم لالیگا جای دارد، و در مبارزه ی خود با من سیتی بدون هیچ تردیدی روی کاغذ از پیش برنده است.

پیروزی قاطع فصل قبل بارسا، من سیتی را با این احساس از گردونه رقابت ها خارج کرد که مگر کار دیگری هم از دست ما برمی آمد؟ آن ها در بازی رفت که در اتحاد برگزار می شد احترام بسیار زیادی به بارسا نشان دادند. در آن بازی به رغم آن که بارسایی ها فرسنگ ها تا اوج خود فاصله داشتند، مارتین دمیکلیس با خطایی که روی مسی مرتکب شد از بازی اخراج شد.

همین اخراج و همین شکست قله به مراتب بلندتری را پیش پای آنها قرار داد تا با احساس یقین از شکست حتمی برای بازی برگشت راهی نیوکمپ شوند.    

آگوئرو که در آمادگی لازم به سر نمی برد در بازی برگشت در اختیار تیم بود که البته چندان فرصت نیافت پا به توپ شود.

و حالا سیتی آماده است تا پس از 12 ماه با جبران تمام اشتباهات خود بار دیگر از این قله صعود کند.

برای تمام آن ها که احساس تعلق خاطر به من سیتی دارند و به ویژه صاحبان و مدیران این باشگاه، موفقیت در لیگ قهرمانان آرزویی دور و دراز است. صعود از گروه که فصل گذشته با رهبری پیگیرینی نصیب من سیتی شد، اجتناب ناپذیر به نظر می رسید و گامی حتمی در پیشرفتهای این تیم، اما حالا شاگردان این مرد باید یک گام پیشتر بروند.

من سیتی از سال 2012 که بار دیگر توانست به رقابت های لیگ قهرمانان صعود کند، چیزهای زیادی کسب کرده و آموخته است. اما نکته ای که همیشه از آن غفلت می شود این است که دیگر تیم های لیگ برتری که به موفقیتی در اروپا دست یافتند نیز مدت های مدیدی را صرف انس گرفتن به شرایط این مسابقات کرده اند.

چارچوب و قالب بازی های اروپایی به گونه ای است که تیم ها باید ترکیبی از مهارت های فنی و تاکتیکی را دارا باشند، و سیتی به آهستگی اما به نحوی مطمئن در حال طی طریق در این رقابت هاست.

دیدار آنها برابر بارسا به طور حتم با مصاف آن ها در فصل قبل فرق خواهد کرد، دیداری که به واقع پیش از آن که شروع شود، تمام شده بود.

منبع: http://bleacherreport.com