تحلیل سرمربی بزرگ آرژانتینی از گروه‌بندی جام‌جهانی

ESPN

مترجم : رومینا تیموری

 

کارلوس بیانچی یکی از بزرگ‌ترین مربیان فوتبال دنیا است که هر از گاهی دست به قلم هم می‌برد. او که در روزگار جوانی یکی از گلزنان به نام لیگ یک فرانسه و آرژانتین بود٬ حالا چند سالی می‌شود که هدایت بوکاجونیورز٬ پرطرفدارترین باشگاه آرژانتین را برعهده دارد و با این تیم به افتخارات بی بدیلی دست یافته است. او در جدیدترین نوشته‌اش به بررسی گروه‌های جام‌جهانی پرداخته و از همگروه شده تیم ملی کشورش با ایران٬ ابراز رضایت کرده است.

 

قرعه کشی جام جهانی 2014 تاریخی بود و تمام شک و شبهه ها را از بین برد. قدرت های دنیای فوتبال هر کدام عکس العمل های متفاوتی داشتند و این موضوع نشان می دهد که اگر چه صحبت درباره آن آسان است ولی ثابت  کردن تبانی و تقلب که خیلی در مورد آن صحبت می شد با این وضعیت قرعه ها بسیار سخت تر است.

در واقع قرعه سخت میزبان، خود مدرکی است برای اثبات خلاف تمام شایعات. تیم های دیگری همچون آلمان، اسپانیا، هلند، انگلستان و یا اروگوئه در گروه های سختی افتاده اند و در مورد این سه تیم آخر که نام بردیم حداقل یکی شان باید منتظر حذف شدن در مرحله اول باشد.

قرعه کشی فقط یک قرعه است. آیا  باور این موضوع که قرعه ها از قبل تعیین شده، آسان است؟ برای من این یک بحث بی پایان است و در هر موردی هر کسی که فکر می کند هیچ فرآیندی از جمله این قرعه کشی صادقانه نبوده، تنها این ضرب المثل معروف را به یاد من می‌اندازد : « دزد فکر می کند که همه مثل خودش دزد هستند.»

برای اثبات حرفم باید گروه ها را بررسی کرد و دید تا چهار ماه آینده چه اتفاقی خواهد افتاد.

 

گروه A: جنگ بر سر نایب قهرمانی

همان طور که قبلا هم گفتم قرعه خوشایند میزبانان نبوده ولی باعث نمی شود که نظرم را عوض کنم، به نظرم برزیل با اختلاف از دیگر تیم ها حتی آرژانتین شایسته قهرمانی در این دوره جام جهانی است.

لوییس فلیپ اسکولاری کم کم سیستم تیم و بازیکنانش را پیدا کرده است. او تیم بسیار مستحکمی ساخته که هر کدام از بازیکانش در تیم های باشگاهیشان بازیکنان کلیدی محسوب می شوند: از جمله دنی آلوس ( بارسلونا)، تیه گو سیلوا ( پاریسن ژرمن)، داوید لوییز ( چلسی) و مارسلو ( رئال مادرید). برزیل در میانه زمین و خط حمله بازیکنان خلاق بسیاری دارد.

درست است که همیشه بازی در خانه، فشارها بیشتر است ولی برای کشوری مثل برزیل که جان و دل همه فوتبال است، این یک غنیمت است و برزیل در جام کنفدراسیون ها ثابت کرد که به راحتی با این موضوع کنار می آید.

در مورد نایب قهرمانی، پیش بینی می کنم که رقابت میان سه تیم دیگر است. من بیشتر تمایل دارم تا برزیل را جزء این سه تیم ببینم و امیدوارم به این مرحله برسد ولی هنوز هم معتقدم هر کدام از این تیم ها می توانند دیگری را شکست دهند. کامرون و کرواسی همچنین قابلیت صعود به 16 تیم را دارند ولی با توجه به فاکتورهای فرعی همچون تفاضل گل کمتر و غیره، ممکن است سرنوشت شان جور دیگری تمام شود.

 

گروه B: برخورد دشمنان قدیمی

در فینال آخرین جام جهانی مقابل هم به میدان رفتند و حالا اتفاقا در مرحله اول به هم خورده اند: اسپانیا و هلند اولین بازی هایشان در گروهی است که هر دو مشتاقانه به دنبال صعودند ولی در این گروه شیلی هم حرف برای گفتن زیاد دارد و استرالیا هم به نظر می رسد می خواهد شگفتی ساز شود.

هلند و اسپانیا مسلما دو تیم صعود کننده خواهد بود ولی حواستان به شیلی هم باشد. شیلی بسیار با تجربه شده و کاملا هجومی مقابل تیم های بزرگ به میدان می رود . شکست دو بر صفر انگلستان مثالی خوب برای اثبات این موضوع است. همچنین از یاد نبرید که شیلی در جام جهانی 2010 آفریقا اسپانیا را متوقف کرد.

 

گروه C: کلمبیا علیه نیروی جسمانی قوی

بودن در سید یک قرعه کشی نشان می دهد که تیم خوزه پکرمن در شرایط ایده آلی است ولی حواستان باشد: با نگاه اجمالی به گروه، گروه هم ایده آل و هم خطرناک است.

سه رقیب دیگر وضعیتی گیج کننده دارند. ژاپن شکست دادنی است ولی اصلا آسان نیست: تیمی منظبت همراه با حرکات تند و سریع که هر بازیکن برای به دست آوردن توپ به سختی می جنکد. یونان هم تقریبا همین شرایط را دارد، تیمی که فوتبالش ساده است ولی از حد و مرزش به خوبی آگاه است و این تیم را تبدیل به سلاحی خطرناک می کند، همان طور که در بازی های یورو 2004 نشان داد. ساحل عاج شاید تیمی باشد که حداقل جاه طلبی تاکتیکی را دارد ولی این تیم هم با قدرت بدنی بالای بازیکنانش و همچنین تکنیک فردی بالای آنها حریف سختی است.

کلمبیا هم امید بسیاری دارد و بسیار با انگیزه است ولی باید مواظب باشد که اشتباهات گذشته اش را تکرار نکند تا بتواند بالاتر از رقیبانش قرار گیرد.

 

گروه D: قهرمان سابق خداحافظی خواهد کرد

با وجود اروگوئه٬ ایتالیا و انگلستان در یک گروه اولین فکرمان به کاستا ریکا و شانس بدش می رود. حتما به خودشان می گویند ما چه گناهی داشتیم که گروهمان این شد٬ حق هم دارند چرا که نامشان در گروهی افتاد که سه تا از تاریخی ترین تیم های جام جهانی در آن حضور دارند.

 

از اول٬ هر کدام از این سه تیم توانایی سرگروه شدن و یا حذف شدن در گروه را دارد. و فکر نمی کنم که اروپایی ها هیچ برتری مطلقی بر تیم سوم داشته باشند.

برای مثال٬ ایتالیا در جام جهانی گذشته بسیار ضعیف عمل کرد و در مرحله اول حذف شد. ولی این بار جاه طلبانه بازی خواهند کرد؛ ولی به نظر من تمام این ها به پیرلو٬ مسن ترین بازیکن تیم بستگی دارد.

انگلستان مشکلات زیادی دارد که باید با آن ها کنار بیاید: در خط دفاعی اش توازن ندارد٬ هافبک های خلاقش هم سنشان بالا رفته و همچنین در خط حمله بازیکنی هم سطح وین رونی ندارند. ممکن است همه فکر کنند لیگ برتر جزیره با این همه بازیکنان سطح بالا و ستاره چطور ممکن است تیم ملی اش چنین وضعیتی داشته باشد٬ ولی واقعیت این است که تیم ملی انگلستان در حد لیگش نیست و به نظر من حتی در کاندیداهای قهرمانی جام جهانی هم جایی ندارد.

با این دید٬ شانس اروگوئه بیشتر است. درست است که برای صعود به جام جهانی سختی های بسیاری کشید ولی با استایل خاص بازی شان در سال های اخیر که توازن تاکتیکی دارد توانسته خودش را ثابت کند: همیشه خوب خودش را جمع و جور می کند و هوشمندانه به کمک مهاجمان بسیار سطح بالایش همچون لوییس  سوارز و ادینسون کاوانی منتظر فرصت مناسب برای حمله می ماند٬ دو مهاجمی که به راحتی هر خطر دفاعی را در هم می شکنند.

 

گروه E: کم جذابیت

در ابتدا ٬ کسی شاید فکر کند فرانسه پس از راه سختی که برای صعود به جام جهانی طی کرد٬ قرعه خوبی برایش افتاده٬ قرعه ای حتی بهتر از اسپانیا. بهترین راه حل برای فرانسه  باز کردن چشم ها و بهبود بازی شان است تا بتوانند به صعود و یا شاید قهرمانی هم امیدوار شوند. آنها بازیکنان خوبی دارند و تمام آن ها واقعا آماده هستند ولی فاقد نیروی تهاجمی لازم هستند.

سوئد تا حدودی با بردهایی که در گروهش به دست آورد، مستقیما به جام جهانی صعود کرد. اوتمار هیتزفلد٬ سرمربی سوئد تجربه زیادی در قوی ترین لیگ دنیا دارد و قهرمانی های زیادی را تا حال به دست آورده است. هیتزفیلد حتی بدون ابرستاره هایش هم٬ عملکرد قابل اطمینانی از خود نشان داده و با گروه خوبی که درآن افتاده اند شانس صعود زیادی دارند.

در مقابل این٬ اکووادور چند قدم عقب تر از دو تیم اروپایی در جنگ صعود به ۱۶ تیم است. اکووادور بازیکنان با انگیزه ای دارد ولی نیاز دارد تا بالانس تاکتیکی بیشتری پیدا کند تا در کنار نیروی بدنی و خلاقیت فردی به نتایج مطلوبش دست یابد. هندوراس هم تقریبا با همین چالش ها مواجه است. هندوراس در مرحله مقدماتی عملکرد فوق العاده ای مقابل مکزیک از خود نشان داد: دومی در گروه انتخابی کاری بسیار بزرگ است.

 

گروه F: آرژانتین از بقیه یه سر و گردن بالاتر است

اگر هر گونه تبانی در قرعه کشی صورت گرفته باشد مسلما آرژانتین در بهترین گروه افتاده است. مسلما گروهی است که تفاوت بسیار زیادی میان بهترین تیم و همیشه بازنده ها است. نه ایران و نه بوسنی تجربه صعود از گروهشان در جام جهانی را ندارند و نیجریه هم هنوز از پتانسیل های لازم را برخوردار نیست.

علاوه بر رقیبان شکست پذیر٬ آرژانتین از لحاظ جغرافیایی به برزیل بسیار نزدیک است ( ریو دو ژانیرو٬ بلو هوریزونته و پورتو آلگره) و به همین دلیل راه بسیار راحتی برای صعود به ۱۶ تیم و حتی یک چهارم دارد. تمام این موضوعات من را به این فکر وا می دارد و آن هم این است که با کاپیتانی مسی٬ بهترین بازیکن دنیا٬ احتمال دارد آرژانتین شانسش بالاتر از برزیل باشد.

 

گروه G: آن طور که به نظر می آید متناسب نیست

حتی پس از آن که قرعه کشی به پایان رسید٬ برخی گروه آلمان٬ پرتغال٬ غنا و آمریکا را گروه مرگ نامیدند. من مخالفم: به نظر من دو تیم اروپایی به راحتی به جمع شانزده تیم صعود خواهند کرد.

تصور حذف آلمان در مرحله اول بسیار دور از ذهن است. چرا که آلمان ها در سال های اخیر همیشه بهترین نتایج را کسب کرده اند: از سال ۲۰۰۶ به بعد آلمان همیشه در جمع چهار تیم نهایی در جام جهانی ها و جام قهرمانان اروپا بوده است.

فقط این نیست٬ بازیکنانش بالغ شدند و من حس می کنم که آن ها در جام جهانی برزیل به بهترین شرایطشان خواهند رسید. با حضور بازیکنان بایرن مونیخ به عنوان هسته تیم و حمایت لیگ که یکی از بهترین لیگ های اروپاست٬ آلمان یکی دیگر از وزنه های سنگین این دوره جام جهانی است.

وقتی صحبت از پرتغال می شود٬ این تیم با تمام پرخاشگری های طبیعی و فراست تاکتیکی اش جلوی چشم می آید و به اضافه این موضوع که کریستیانو رونالدو٬ دومین بازیکن جهان که الان در فوق العاده ترین شرایطش است٬ در این تیم حضور دارد. درست است که پرتغال تا حال به مراحل نهایی در این تورنومنت ها دست نیافته ولی نمی توانم حذف آن ها را پس از سه بازی تصور کنم.

در واقع٬ وقتی صحبت از گروه مرگ می شود بهتر است به دو تیم دیگر این گروه که کمتر محبوب اند بنگرید. غنا و آمریکا شانس بسیار کمی برای صعود دارند. این دو تیم هر دو مستحکم و واقع بین هستند و هر دوی آن ها در هر گروه دیگری جز این گروه بودند شانس بیشتری برای صعود داشتند. آن ها نباید نا امید شوند ولی به نظر من در مواجهه با این دو تیم اروپایی دچار مشکل می شوند.

 

گروه H: بازترین گروه

شاید این گروه به نظر بعضی ها ضعیف ترین گروه بیاید ولی من ترجیح میدهم این گروه را جایی بنامم که شانس صعود به مرحله بعد میان همه کاملا یکسان است.

بلژیک یکی از غیرمنتظره ها در سید یک بود چرا که خیلی وقت بود در جام جهانی حضور نداشت ولی در سال های اخیر تبدیل به تیمی بسیار با انگیزه و با هدف شده است. کره جنوبی هم تیمی است که کاملا به خود ایمان دارد و چالش این دو تیم، که هر دو هم سریع هستند و هم از قدرت بدنی بالایی برخوردارند، بسیار پرچالش خواهد بود. این توانایی ها، تیم کره را تبدیل به قطب قدرتمند فوتبال آسیا و پای ثابت جام جهانی کرده است.

روسیه و الجزیره دو تیم نا شنتاخته اند و همین موضوع باعث می شود که در مورد آنها تردید داشت. کاپلو به این می تواند ساختار تاکتیکی بدهد و از آنجایی که قدرت حمله بالا و یا استعدادهای فردی چشمگیری ندارند، این ساختار، بسیار به کار آنها خواهد آمد. در عین حال الجزیره در دفاع باید بسیار کار کند ولی در خط حمله و میانه زمین بازیکنان تاکتیکی سطح بالایی دارد.

حالا ما داریم فقط حدسیات خودمان را می گوییم. تا بازی صورت نگیرد نمی توان صد در صد در مورد آن درست قضاوت کرد. وهنوز چهار ماه مانده تا آغاز جذاب ترین و بزرگترین رویداد ورزشی و تا آن زمان باید صبر کنیم ببینیم چه اتفاقی افتاده است.