پرسش‌های بی‌پاسخ / سرنوشت تیم ملی ایتالیا در یورو ۲۰۱۶ چه می‌شود؟

نوید صراف|  تیم ملیِ ایتالیا پس از پشتِ سر گذاشتنِ یک جام‌جهانیِ ناامید کننده‌ی دیگر، در حال بازسازی و یا به اصطلاحی دیگر مشغولِ ریبوت کردنِ خود است تا اینبار در مسابقات یورو 2016 اعتبار از دست رفته‌ی خود را بازپس گیرد.

در سال 2010 با شروع به کار چزاره پراندلی به عنوان سرمربی لاجوردی پوشان، تغییرات اساسی در ترکیب تیم ملی ایتالیا آغاز شد و تیمی نو ساخته و تقریباً جوان راهیِ مسابقاتِ مقدماتیِ یورو 2012 شد. تیمی که با حذفِ انگلیس در یک چهارم و حذف آلمان در نیمه‌نهایی ، راهی دیدار فینال یورو 2012 شد تا حریف آماده‌ترین تیم وقت سال ، یعنی اسپانیا شود. که در نهایت به عنوان نایب قهرمانی دست یافت.
با این حال نمایشِ دور از انتظار آنها در جام‌جهانی 2014 برزیل که با ضعف‌های تکنیکی و تاکتیکی بسیاری همراه بود، باعث شد که پراندلی پس از 4 سال حضور از سرمربیگری تیم ملی ایتالیا استعفا دهد.
اما پراندلی تنها قربانی این داستان نبود. نتایج بسیار ضعیفِ ایتالیا در برزیل باعث شد که رئیس فدراسیون ایتالیا نیز از سمت خود کنارگیری کند. حال در آستانه‌ی بازی‌های مقدماتی یورو 2016؛ تا انتخاب و معرفی رئیس جدید فدراسیون و به طبع آن معرفی سرمربی جدید این تیم در ماهِ آگوست (یعنی یک ماه دیگر)، لاجوردی‌پوشانِ ایتالیا در وضعیت کما به سر می‌برند.
هرچند تا زمان معرفیِ سرمربیِ جدید، نمیتوان در موردِ سبک بازیِ این تیم و حتی بازیکنان انتخابی، گمانه‌زنی کرد.
در این میان 3 نفر شاید محبوب‌ترین و نزدیک‌ترین نفر به صندلیِ داغِ سرمربیگریِ ایتالیا باشند. لوچیانو اسپالتی؛ سرمربیِ اسبقِ تیم‌های رُم و زنیت سنت‌پترزبورگ، روبرتو مانچینی؛ سرمربیِ سابق تیم‌های اینتر و منچسرسیتی، و در نهایت مربیِ سابقِ یوونتوس یعنی آنتونیو کونته. اما هرکسی که به این سمت انتخاب شود باید به چند پرسش بسیار مهم پاسخ دهد.

با بازیکنان پا به سن گذاشته چه خواهد کرد ؟
سنگربان و کاپیتانِ لاجوردی‌ها یعنی جی‌جی بوفون، اکنون 36 سال دارد و با تصور راهی شدنِ ایتالیا به مرحله‌ی نهاییِ یورو 2016 در فرانسه، 38 ساله خواهد شد. هرچند بوفون در آخرین بازیِ ایتالیا در جام‌جهانی مقابل اروگوئه، 2 موقعیت بسیار عالی مقابل سوارز را به خوبی مهار کرد و شاید بدون او ایتالیا حتی خیلی زودتر از رقابت‌ها حذف می‌شد، اما قدرمسلم آن است که او دیگر همان دروازبان چالاک و قهارِ 8 سال پیش در جام‌جهانیِ 2006 نیست.
از طرفی دیگر انرژی بالای سالواتوره سیریگو در بازیِ اولِ ایتالیا مقابل انگلیس در درون دروازه، نگاه‌ها را بار دیگر به این دروازبان 27 ساله جلب کرد. دروازبانی که پس از انتقال از پالرمو به پاری‌سن‌ژرمن، دورانِ بسیار خوب و موفقی را در این تیم فرانسوی سپری می‌کند.
و اینجاست که مربیِ آینده‌ی لاجوردی‌ها با اولین چالش مواجه خواهد شد. آیا باز هم ایتالیا با بوفون و رهبریِ وی در زمین حضور پیدا خواهد کرد و یا بالاخره بوفون به کنار خواهد رفت و جای خود را به سیریگو خواهد داد؟
اما بوفون تنها بازیکن مسن ایتالیا نیست. دنیله دِروسی نیز در زمان مرحله‌ی نهایی یورو 2016، 33 ساله خواهد شد. به این دو بازیکن نام آندره‌آ بارزاگلی 33 ساله، تیاگو موتا 31 ساله، آنتونیو کاسانو 31 ساله و البته آندره‌آ پیرلو 35 ساله را نیز اضافه کنید که در روز افتتاحیه‌ی مرحلهه‌ی نهاییِ یورو 2016 در فرانسه؛ به ترتیب 35، 33، 33 و 37 ساله خواهند بود.
تیم قهرمانِ جهان در سال 2006 و جوانِ آن روزها، مخصوصاً مهره‌های کلیدیِ آن تیم، در سال 2016 تیمی پیر خواهد بود که باید به مصاف تیم‌های بسیار جوانتر و دونده‌تر از خود برود.
حال باید دید سرمربی جدید آتزوری، این بازیکنان پا به سن گذاشته را کنار خواهد گذاشت یا از ترکیبِ تجربه + جوانی استفاده خواهد کرد ؟

با ماریو بالوتلی چه خواهد کرد ؟
ماریو بالوتلی یکی از دیوانه‌کننده‌ترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا است. او شاید یکی از پر استعدادترین ستاره‌های ایتالیا باشد اما هیچگاه تمام توجهش معطوف به استعداد نابش نیست.
فصل گذشته وضعیت بالوتلی در میلان به هیچ عنوان خوب نبود. در جام‌جهانی پس از گلِ پیروزی بخشش در مقابل انگلیس، در بازی مقابل کاستاریکا دو فرصت مسلم و طلاییِ گلزنی را از دست داد و پس از آن باز هم شاهد یک ماریو بی‌انگیزه، عصبی و بی‌ثمر بودیم. ماریو بالوتلی تمام استعدادهای جهانِ توپِ گرد را دارد ولی  تا زمانیکه سر به راه نشود و تمام توجهش را به فوتبال و استعدادش معطوف نکند، هیچ معنایی نخواهد داشت و هیچوقت به یک ستاره‌ی تمام عیار تبدیل نخواهد شد.
گزینه‌های جایگزینِ خوبی برای بالوتلی وجود دارد. چیرو ایموبیله؛ آقای گل 24 ساله‌ی سری‌آ یکی از این گزینه‌ها است. چیرو که از وی به‌عنوان بمب‌افکنِ جدیدِ فوتبال ایتالیا یاد می‌شود؛ در 33 حضورِ خود در تورینو، 22 گل به ثمر رساند و این فصل در ازای مبلغ 19 میلیون یورو به عنوان جانشین لواندوفسکی به جمع زردپوشان دورتموند پیوست. تراپاتونی معتقد است که چیرو حتی از لواندوفسکی هم باهوشتر است. چون می‌تواند در پست چپ یا راست بازی کند و در محوطه‌ی جریمه کاملاً بی‌رحم است و از موقعیت‌ها به بهترین نحو استفاده می‌کند. 
از دیگر گزینه‌های جایگزینیِ بالوتلی می‌توان از ماتیا دسترو نیز نام برد. ماتیا فصل خوبی را در رُم سپری کرد و می‌تواند ستاره‌ی تیزپا و سرعتیِ بعدیِ لاجوردی‌ها باشد.
تصمیم در مورد نوک خط حمله‌ی تیم ملی ایتالیا، چالش بعدیِ سرمربیِ جدیدِ این تیم خواهد بود. آیا وی سعی می‌کند ماریو را در تیم نگه دارد و یا عطایش را به لقایش می‌بخشد و به ستاره‌های آینده میدان خواهد داد ؟ با توجه به سابقه‌ی بالوتلی، گزینه‌ی دوم بسیار منطقی‌تر به نظر می‌رسد.