بعد از مصدومیت و غیبت نیمار تمامی نگاه ها در برزیل به اسکار دوخته شده است. آیا اسکار موفق می شود؟

منبع: espnfc.com

مترجم: آرش گنجی

بلو هوریزونته، برزیل— پس از پنج مسابقه در جام جهانی 2014، به نظر می آید از زمانی که اسکار در بازی برابر کرواسی برای تیم ملی کشورش گلزنی کرده، یک ابدیت می گذرد. همان گل پاسخ دندانشکنی بود به مطبوعات و منتقدان در خصوص انتخاب این بازیکن در تیم ملی برزیل.

اسکار، که قربانی تغییرات تاکتیکی در تیم ملی برزیل بوده، به ندرت تأثیر چشم گیری در روند بازی های تیم داشته است. با این حال، این مرد کوچک لاتینی امروز بزرگترین امید برزیلی ها در غیاب نیمار در بازی برابر آلمان است.

این هافبک باشگاه چلسی امروز تنها گزینه ای است که اسکولاری می تواند به جای نیمار کمرشکسته در نیمه نهایی حساس برابر آلمان به خدمت بگیرد. نباید فراموش کرد که تیم ملی برزیل تا این جای کار به شدت حول محور نیمار می چرخیده، وی با چهار گل زده خود نقشی کلیدی در پیش برد برزیلی ها به نیمه نهایی ایفا کرده است.

سیستمی که فیل بزرگ در برزیل مورد اجرا گذاشته است سیستم 1-3-2-4 بوده یعنی همان سیستمی که از نوامبر 2012 با پذیرش هدایت این تیم پیاده کرد. در این سیستم نیمار آزادی عمل به مراتب بیشتری داشت و اسکار که معمولاً در سمت چپ نیمار بازی می کرد بیشتر در بازی سازی ها و توپ رسانی به نیمار به خدمت گرفته می شد. پستی که به هیچ وجه باب طبع او نبوده است.

اسکار تا این جای کار نیز چیزی کم نگذاشته و دائم در تلاش بوده تا به ویژه حالا که شماره 10 برزیلی ها به علت آسیب دیدگی از میادین دور است، با ارتقاء نقش در تیم ملی مواجه شود. به هر جهت در این دو بازی باقی مانده بیشتر از هر وقت دیگری به حضور اسکار نیاز است. در غیاب نیمار، اسکار باید به مرکز باز گردد تا به تیم آن انسجام لازم را بدهد که در این تورنمنت به ندرت دیده شده است.

اما هنوز معلوم نیست که اسکولاری برای بقیه هافبک های تیم خود چه برنامه ای دارد. یکی از گزینه های محتمل که به میدان باز خواهد گشت لوئیس گوستاوو است که پیروزی 2-1 برزیل برابر کلمبیا را از روی نیمکت نظاره می کرد. وی با دانشی که از بوندسلیگا و هم تیمی های خود در بایرن مونیخ دارد به طور حتم به درد تیم برزیل خواهد خورد.

فرناندینهو نیز به رغم خطاهای مکرر جای خود را در تیم ملی حفظ خواهد کرد. انتقال اسکار به مرکز، حضور یک هافبک اضافی را ایجاب می کند، و به این ترتیب ویلیان می تواند نخستین حضور خود را در جام بیستم تجربه کند، او باید به مرد کوچک چلسی آزادی عمل بیشتری دهد. اسکار به هرحال امروز که نیمار در جمع تیم ملی نیست، بیشتر از هر وقت دیگری در کانون توجهات قرار گرفته است.

درخشش اسکار در لیگ برتر به خودی خود نشان می دهد که این چهره ی همیشه خجالت زده ی او توأم است با شجاعت. اسکار مطمئنا هم طراز نیمار نیست، اما اهمیت او هم برای برزیل قابل انکار نیست. فرقی هم نمی کند که خط میانه تیم با چه کم و کیفی چیده شود، در هر حال اسکار باید فضا و آزادی کافی داشته باشد تا خودی نشان دهد.

موفقیت برزیل به اعزام این بازیکن به زمین وابسته است. در این جام جهانی، اسکار با 52 بار از دست دادن توپ دومین هدردهنده ی توپ بوده است . – رتبه ی اولی با 62 بار هدر دادن توپ برای نیمار است - اما آمار نگران کننده تعداد شوت هاست، اسکار تا اینجای کار فقط هفت بار به دروازه رقبا شلیک کرده است.

دست کم او بازیکن سخت کوشی است. هیچ بازیکنی در برزیل حتا نیمار مانند او دوندگی ندارند. اسکار در پنج بازی برزیلی ها 31.1 مایل دویده است.

نظر به این که مطبوعات برزیلی نیز مکرراً از اسکولاری می خواهند تا با آلمانی ها وارد یک جنگ فرسایشی شود، پیروزی برزیلی ها تا حدود زیادی به حضور فردی در تیمشان وابسته است که بتواند سریع فکر کند و سریع عمل کند، به ویژه این که فضاهای موجود میان شاگردان یوآخیم لو را در هوا بقاپد.

شاید مطالبه چنین عملکردی از اسکار خیلی زود و ناگهانی باشد، اما اگر برزیل به دنبال یک قهرمان می گردد، فقط در همین بازی فرصت پیدا می شود.

اسکار روز جمعه گفت:

"باید متحد بمانیم و مانند یک تیم پشت هم باشیم. غیبت نیمار خبر بسیار بدی برای ما بود، اما تیم ما هنوز در رقابت است و بازی کردن برای شادی نیمار شاید کمترین کاری باشد که از ما برآید."

گفتن این حرفها به مراتب ساده تر از عمل کردن به این حرفهاست. اما بخت در می زند و برخورداری از  اندکی فضای بیشتر شاید بیشترین انگیزه برای درخشش اسکار باشد. هر چه باشد، شانس سلسائو برای رسیدن به فینال در ورزشگاه ماراکانا به این بازیکن خجالتی بستگی دارد. اوست که باید سلسائو را در تورنمنتی که طی آن بیش از حد به یک بازیکن وابسته بود، به عنوان یک تیم قدرتمند به رخ بکشاند.