هوملس سرانجام به هماهنگی لازم دست یافت

منبع: espnfc.com

مترجم: آرش گنجی

هوملس پس از به ثمر رساندن گل پیروزی بخش تیم خود در دیدار برابر فرانسه در یک چهارم نهایی جام بیستم گفت: "2012 تمام شد".

یک عبارت نه چندان جالب توجه. هرکسی می تواند تاریخ مزبور را به یاد آورد. اما برای آلمانی ها سال "2012" یک سال معمولی نیست که به تاریخ پیوسته باشد. این چهار رقم که کنارهم می نشینند یادآور بسیاری از مشکلات و کشاکش ها می شوند. و اگر واقعاً می خواهید بدانید  که چرا حالا همه چیز فرق کرده و آن چنان که این دفاع وسط آلمانی می گوید 2012 تمام شده، بد نیست نگاهی به گذشته بیاندازیم.

دو سال پیش، در جام ملت های اروپا که در لهستان و اوکراین برگزار می شد، آلمان در پی کسب نخستین عنوان قهرمانی خود پس از 16 سال بود. اما ماریو بالوتلی ایتالیای آن سال مانع از تحقق این امر شد. گل نخست این مهاجم در ورشو روی پاس آنتونیو کاسانو شکل گرفت. هوملس که به این دو مهاجم نزدیک بود – در واقع خیلی هم نزدیک بود – نتوانست مرکز دفاع را پوشش دهد.

 یوآخیم لوو که در نتیجه این شکست 2-1 به ایتالیا به شدت زیر ضرب رسانه های آلمانی قرار گرفته بود، به صراحت هوملس 23 ساله را مسئول شکست تیمش عنوان کرد، و دوران تلخ این بازیکن شروع شد. پیش از شروع تورنومنت، لوو بارها این مدافع دورتموند را به علت ارسال های بلند مورد سرزنش قرار داده بود، و رفتار نادرست این مربی بیزار از مجادله با این بازیکن باوقار نیز مطلب قابل کتمانی نبود.

هوملس چند هفته پیش گفت: "من از آن دست بازیکنانی نیستم که مستقیم بروم ته صف، جایی که باید از آن جا کارم را پیش می گرفتم. شاید من خودم را نسبت به آن چه که واقعاً بودم در موقعیتی بالاتر در سلسله مراتب تیمی می دیدم. ممکن است که من با کمی نافرمانی کار خود را شروع کرده باشم."

ممکن نیست – قطعاً همین طور است. هوملس در سپتامبر 2013 گفت: "در فدراسیون فوتبال آلمان، انتقاد چیز چندان خوشایندی نیست." یوآخیم لووی متحیر، در جواب گفت: "باید این مورد را به من توضیح دهد."

مسئله فقط شخصیت او نبود. هوملس، ماهرترین و باشکوه ترین دفاع آخری که تیم ملی آلمان بعد از آن همه سال در میان خود می بیند، به علت سابقه خود نیز در کانون توجهات و تنش ها قرار داشت. وی در نوجوانی در باشگاه بایرن مونیخ توپ می زده و پدرش هم در گذشته سکان هدایت این باشگاه را به عهده داشت. در سال 2008، زمانی که یورگن کلینزمن برای این باشگاه مربی گری می کرد، بایرن او را به طور قرضی به دورتموند می دهد و بعد هم او را فقط در ازای 5 میلیون یورو در فوریه ی 2009 به فروش رساند. آنها هیچ گاه او را باور نکردند. دو سال بعد هوملس نقطه اتکا پیروزهای شگفت انگیز تیم یورگن کلوپ بود. بایرن تلاش کرد تا او را با یک قرارداد بهتر پس بخرد، که این بار هوملس علناً از این انتقال امتناع کرد. باواریایی ها به هیچ وجه از این رفتار هوملس شادمان نشدند.

در سال 2012، هوملس رهبر رک گوی گروه دورتموندی (در کنار مارسل اشملتزر، ماریو گوتزه، گوندگان و مارکو رویس) در تیم ملی آلمان به حساب می آمد. در همان سال بایرن در لیگ قهرمانان اروپا در ورزشگاه آلیانتس آرنا به طور ویران باری شکست برابر چلسی را پذیرا می شود و در حالی به بوندسلیگا خاتمه می دهد که در رتبه ی دوم پس از دورتموند قهرمان است. به این ترتیب نبرد این دو وضعیتی سیاسی و فرقه ای به خود می گیرد.

بر مبنای این نبرد سرخ ها علیه زردها، برخی بازیکنان بودند که توانایی نشستن روی نیمکت تیم ملی را نداشتند.

با این حال، شکست آلمان برابر ایتالیا و حذف این تیم از یورو 2012 پایان همه این جنجالها نبود. هوملس نیز مانند کلوپ از راه اندازان این جریان علیه بایرن و تیم ملی بود که "اگر بایرنی باشی، راحت تر به تیم ملی راه پیدا می کنی." لوو نیز تلاش خاصی نکرد تا ترجیح خود را به گزینش بازیکنان بایرن در تیم ملی پنهان کند.

در بازی های مقدماتی جام جهانی، هوملس خود را روی نیمکت یافت. او از این اتفاق شادمان نبود و ناراحتی خود را در رخت کن تیم ملی هم پنهان نگاه نمی داشت. دخالت فدراسیون فوتبال آلمان برای تخفیف این تضادها و تمام صحبت ها و اخطارهای لوو و برخی بازیکنان باتجربه تر از جمله فیلیپ لام به باز نکردن اختلافات در چندماه متنهی به جام جهانی، همگی معطوف بودند به هوملس.

حضور مرتسکر و بواتنگ در قلب خط دفاعی تیم ملی در برزیل بار دیگر حضور هوملس را تحت شعاع قرار داد. اما انتقال لام به خط میانه، بواتنگ را به پست دفاع راست فرستاد و هوملس را بار دیگر به ترکیب اصلی آورد.

هوملس نه تنها دو گل به ثمر رسانده بلکه عملاً رهبری خط دفاع آلمان را به دست آورده و با عملکرد خود همه را تحت تأثیر قرار داده است.

لوو پس از پیروزی 1-0 تیمش برابر فرانسه گفت: "طوری که او برای توپ می جنگد آدم را بسیار تحت تأثیر قرار می دهد. هوملس همیشه در جای صحیحی قرار دارد." هوملس از 71 درصد جنگ های تن به تن در کار دفاعی سربلند بیرون آمده است و و دفاع آخر های جهان به ندرت می توانند به چنین نرخ موفقیت آمیزی برسند. گازتا دلو اسپورت او را یک "غول" توصیف کرد.

هوملس، که بسیار هم پسر باهوشی است، فوت قهرمانی خود را کتمان می کند. وی پس از آن که عنوان بهترین مرد میدان لقب گرفت گفت:"من فقط خوش شانس بودم که در موقعیت درستی قرار داشتم." او به چهره تیم و یکی از سه بازیکنی تبدیل شده است که برای آلمان در این جام تاریخ نویسی کرده است. مانوئل نویر و توماس مولر دو نفر بعدی هستند.

در سطح رابطه میان بازیکنان نیز مسائل تغییر کرده اند. هوملس اخیراً اعلام کرد: "لوو و من مدتی زمان نیاز داشتیم تا به هم عادت کنیم. حالا دیگر این فرآیند تمام شده است."

می توان احساس کرد که مربی تیم یاد گرفته است تا به بازیکنان اعتماد کند و به عکس. همین مسئله کمک کرده تا در پشت صحنه تیم ملی آلمان، مبارزه ی قدرت میان شخصیت ها تا حدودی رنگ ببازد و رویکرد غیر تعصبی لوو نیز موجب شده تا مرزبندی های سابق میان این بازیکنان تا حدودی تیره و تاره شود.

با تمام این احوال، احمقانه است اگر تصور کنیم که وضعیت اخیرالذکر در تیم ملی آلمان کمک خواهد کرد تا این تیم از سومین شکست متوالی در مرحله نیمه نهایی در تورنومنت های بزرگ جلوگیری کند، حتا اگر در قیاس با یورو 2012 در اروپای شرقی، تا حدود زیادی از فشار مشکلات کاسته شود. اما برای آن که سال 2012 به طور کامل تمام شود، هوملس و لوو باید ابتدا بپذیرند که شکست به ایتالیا به تاریخ سپرده شده و فصل نوینی از تاریخ آغاز شده است. سفر بعدی آلمانی ها به بلو هوریزونته شاید بتواند چنین کند.