راز شماره‌های عجیب فوتبالیست‌ها

منبع: Dailymail.co.uk

• ماریو بالوتلی همیشه شماره 45 را به تن می کند چرا که این شماره برای او شانس می آورد

• ایوان زامورانو شماره ی هشت به اضافه یک را به تن می کرد زیرا پیراهن شماره 9 برای رونالدو بود

• دیوید بکهام به علت عشق خود به اسطوره دنیای بسکتبال، مایکل جوردن، شماره 23 را انتخاب کرد

• کلینت دمپسی شماره پیراهن خود را در تاتنهام بر اساس نام خود در دنیای رپ برگزید

در سال های اولیه ای که پیراهن های شماره دار در دنیای فوتبال وارد شده بود، موقعیت بازیکنان در زمین بود که تعیین می کرد هر یک از بازیکنان چه شماره ای را به تن کنند. مدافعان باید از شماره های 2 تا 6 را به تن می کردند، وینگرها هفت یا یازده، و مهاجمان نه یا 10.

اما در دهه های اخیر شاهد تغییرات قابل ملاحظه ای بوده ایم. گاهی دروازه بان ها شماره 9 و هافبک ها شماره 1 را به تن می کنند و حتا علائم ریاضی کوچکی هم میان شماره ها به چشم می خورند.

با انتقال ماریو بالوتلی به لیورپول و گزینش شماره 45 در این باشگاه، در این مقاله بر آن شدیم تا نگاهی به عجیب ترین شماره پیراهن های بازیکنان بیاندازیم و همچنین دلیلی که هر یک از بازیکنان برای انتخاب این شماره ها داشتند.

ایوان زامورانو

این مهاجم شیلیایی دورانی که در اروپا بود به موفقیت های عظیمی دست یافت. وی زمانی که برای رئال مادرید توپ می زد در 137 بازی 77 گل به ثمر رساند. اما زمانی که به باشگاه اینتر نقل مکان کرد، پیراهن شماره 9 که همه جا پیراهن ایوان بود، این بار به تن رونالدو بود.

اما شماره 10 که انتخاب دوم ایوان بود، به تن روبرتو باجو نشسته بود.

به این ترتیب زامورانو شماره 18 را برگزید، اما در عوض یک علامت جمع کوچک میان یک و هشت گذاشت تا مجموع آن ها همچنان 9 باقی بماند.

این تاکتیک از آن زمان تا کنون توسط بسیاری از بازیکنان تقلید شده و هنوز هم پشت پیراهن بسیاری از بازیکنان این قبیل علامت ها را می توان دید.

اوسیه آردیلس

در جام جهانی 1982 در اسپانیا، آرژانتین تصمیم گرفت تا شماره پیراهن های بازیکنان خود را بر حسب حروف الفبا مرتب کند. به این ترتیب اوسیه آردیلس تنها بازیکنی بود که در دروازه گلری نمی کرد اما شماره 1 را به تن داشت.

تنها بازیکن در تیم ملی آرژانتین که از این قاعده تبعیت نکرد، دیگو مارادونا بود که همان شماره 10 محبوب خود را به تن می کرد، در غیر این صورت شماره او 12 بود.

پانتلیس کافس هم که در باشگاه اولمپیاکوس شماره 1 را به تن می کرد در واقع به علت عشق و علاقه خود به آردیلس این شماره را می پوشید.

ماریو بالوتلی

آخرین خرید باشگاه لیورپول در فصل نقل و انتقالات تابستانی جاری یعنی سوپر ماریو، در تمام باشگاه های اینتر، منچسترسیتی و آ ث میلان شماره 45 را به تن می کرد و حالا در آنفیلد هم اخیراً از شماره 45 جدید خود رونمایی کرد. اگر چه تصور می شد که ماریو عدد 45 را به این خاطر انتخاب می کند که جمع آن ها می شود 9، اما خود ماریو تأکید کرده است که عدد 45 برای او شانس می آورد و علت انتخاب این شماره فقط همین است.

وی در بخشی از مصاحبه خود گفت:

"زمانی که سه یا چهار بازی برای اینتر در میادین حضور یافتم، آن زمان که خیلی جوان بودم، شماره 45 را می پوشیدم چرا که شماره ها برای بازیکنان جوان از 36 تا 50 بود."

"من شماره 45 را انتخاب کردم و به شوخی می گفتم 4 به علاوه 5 می شود 9 - من در تمام آن چهار بازی گل زدم. این شماره برای من شانس می آورد به همین خاطر است که 45 را همیشه به تن می کنم."

دیوید بکهام

اسطوره باشگاه منچستریونایتد برای عمده دوران حرفه ای خود شماره 7 را به تن می کرد. این کاپیتان سابق تیم ملی انگلستان زمانی که در سال 2003 به باشگاه رئال مادرید پیوست باید با پیراهن شماره 7 –که در رئال پیراهن رائول بود- خداحافظی می کرد.

دیو ترجیح داد تا شماره 23 را به انتخاب کند. علت این کار، عشق او به مایکل جوردن بود که او هم در باشگاه شیکاگو بولز شماره 23 را به تن می کرد.

سه گانه ی آث میلان

در سال 2008، باشگاه میلان سه ستاره به نام های شوچنکو، رونالدینیو و فلامینی را به تیم خود دعوت کرد. اما شماره هایی که این بازیکنان می خواستند در باشگاه جدید خود به تن کنند، همگی به تن سایر بازیکنان این باشگاه بودند.

در نتیجه شماره های 76، 80 و 84 به ترتیب به این بازیکنان داده شد – سال تولد هر یک از این بازیکنان.

خورخه کامپوس

دروازه بان مکزیکی که 130 بار برای کشور خود در میادین حاضر شد، شماره 9 را به تن می کرد. کامپوس در دوران جوانی خود مهاجم بود و به رغم موفقیت هایی که در این پست به دست آورد هرگز نتوانست از علاقه خود به دروازه بانی صرف نظر کند.

روجریو چنی

دروازه بان تهاجمی سائوپائولو بیش از 100 گل برای این باشگاه برزیلی به ثمر رساند. وی در حالی که به طور معمول شماره 1 را به تن می کرد، گاهی هم پیراهن هایی می پوشید با شماره های عجیب و غریب.

در سال 2005 زمانی که در دیدار برابر اتلتیکو مینیرو رکورد حضور در باشگاه خود را با 618 بازی شکست – پیراهنی به تن کرد با شماره 618.

رونالدو

بعد از عملکرد شگفت انگیزی که وی را از باشگاه آیندهوون به بارسلونا و بعد به اینتر و رئال مادرید رساند، رونالدو راهی باشگاه آث میلان شد و شماره 99 را در این باشگاه برگزید.

بعد از شایعاتی که می گفتند شماره جدید رونالدو به علاقه ی او به بستنی های 99 پولکی مربوط می شود، خود این مهاجم برزیلی اعلام کرد که در ابتدا شماره 9 را می خواسته اما چون این پیراهن را پیپو اینزاگی می پوشیده، او هم شماره 99 را انتخاب کرد.

رونالدو همچنین در کورینتیناس هم در یک دیدار به افتخار 99 سالگی این باشگاه شماره 99 را به تن کرد.

بیسنته لیزارازو

زمانی که این دفاع آخر فرانسوی برای بار دوم به بایرن مونیخ بازگشت تصمیم گرفت تا یک شماره جدید پشت پیراهن خود حک کند. بعد از گمانه زنی های فراوان کاشف به عمل رسید که این بازیکن شماره 69 را به این خاطر انتخاب کرده که متولد 1969 بوده و قد او هم یک متر و 69 سانتی متر است.

کلینت دمپسی

دمپسی بعد از گذران عمده ی دوران حرفه ای خود در انگلستان با شماره 23، زمانی که به باشگاه تاتنهام پیوست باید شماره پیراهن خود را عوض می کرد. وی شماره 2 را برگزید. دلیل او برای انتخاب این شماره این بود که نام مستعار دمپسی در دیگر رشته ی فعالیت او یعنی رپ خوانی "دویس" بود.