گواردیولا و خط حمله‌ی آتشین بایرن‌مونیخ در فصل جدید / نقش گوتسه در بایرن جدید چه خواهد بود؟

نوید صراف | فصل 14-2013 فصلی پر از تجربه و درس برای پپ گواردیولا بود. مربی صاحب نامی که میراث سه‌گانه‌ی یوپ هاینکس بزرگ را به ارث برد.

پس از یک فصل رویایی و پر از افتخار ، یوپ هاینکس از بایرن خداحافظی کرد و  نیمکتِ داغِ بایرن به گواردیولا سپرده شد. مربیِ جدید بایرن با یک دوراهی روبه‌رو بود؛ به همان سبک فصل قبل ادامه دهد یا فلسفه‌اش از فوتبال تیکی‌تاکا٬ همانند آنچه در اسپانیا انجام داده بود را در بایرن نیز اجرا کند ؟

گواردیولا گزینه‌ی دوم را انتخاب کرد و به موفقیت نیز رسید. یک فصل بسیار موفق و قهرمانیِ بسیار مقتدرانه در بوندس‌لیگا و همچنین صعود به جمع 4 تیم پایانی در لیگ قهرمانان اروپا کارنامه‌ای خوب برای یک مربی جدید بود. اما او همچنان در سایه‌ی موفقیت بسیار بزرگِ یوپ هاینکس قرار دارد.

یکی از چالش‌هایی که فصل گذشته پپ با آن مواجه بود، دستیابی به بهترین ترکیب در خط حمله‌ی بایرن‌مونیخ بود. در جایی که با حضور مانژوکیچ و پیزارو به‌عنوان مهاجم، ریبری؛ مولر؛ روبن؛ گوتسه و شاقیری به‌عنوان هافبک‌های تهاجمی، تیاگو آلکانتارا؛ کروس؛ لام؛ شواین‌اشتایگر و مارتینز به‌عنوان هافبکه‌های میانی، گواردیولا تنها می‌توانست 6 نفر را در ترکیب ثابت تیمش قرار دهد. یعنی 6 نفر از 12 نفر !

در بعضی اوقات؛ مصدومیت‌ها، باعث شد که این انتخاب کمی راحت‌تر باشد اما همچنان گزینه‌های روبه‌روی گواردیولا بسیار زیاد و بسیار آماده بودند. شاید داشتن این بازیکنان در یک تیم آرزوی هر مربی باشد. یک تیم کامل با نیمکتی قابل اتکا. اما از جنبه‌ی دیگر انتخاب یک ترکیب رویایی از میان این همه بازیکن آماده و صاحب‌نام، کاری بسیار سخت است.

روبن و ریبری بازیکنان غیر قابل اقماض بایرن هستند و با وجود این دو، کار برای ماریو گوتسه تازه‌وارد بسیار سخت است اما درخشش ماریو در دیدار فینال جام‌جهانی و گل پیروزی ‌بخشش در مقابل آرژانتین، میتواند کفه‌ی ترازو را کمی به سمتِ او سنگین کند.

منژوکیچ و کروس در بازار نقل‌وانتقالات از بایرن جدا شدند و لواندوفسکی و روده به جمع باواریایی‌ها پیوستند و این یعنی قوی‌تر شدنِ قدرتِ تهاجمی بایرن در فصل جدید و همچنین سخت‌تر شدن کار پپ در انتخاب ترکیب اصلی.

درخشش روبن و مولر در جام‌جهانی باعث شده که نگاه‌ها به این دو بازیکن بسیار خاص و ویژه باشد. این بدان معناست که در صورت آمادگی، کسی نمی‌تواند موقعیت این دو بازیکن را برای حضور در ترکیب اصلی مورد سوال قرار دهد.

حال سوال اینجاست که آیا پپ گواردیولا می‌تواند از تمام بازیکنان بزرگ و توانمند خود یکجا بهره‌مند شود یا خیر ؟

خروج تونی کروس از بایرن، یا به عبارتی رضایت بایرن برای فروش این بازیکن به رئال، یعنی به‌وجود آمدنِ فرصتی برای بازی با سیستمِ 1-3-2-4 . سیستمی که در آن روبن و ریبری در گوشه‌ها، گوتسه و مولر در خط حمله (مولر به‌عنوان مهاجم هدف و نوک، و پشت سر او گوتسه به‌عنوان مهاجم کاذب)، و از میان تیاگو؛ مارتینز؛ شواین‌اشتایگر و لام نیز دو نفر به عنوان هافبک در میانه‌ی زمین به میدان خواهند رفت. که در این میان لواندوفسکی می‌تواند جایگزینِ گوتسه در ترکیب اصلی شود.

اما حالت دیگر استفاده از سیستم 1-4-1-4 است. همان سیستمی که گواردیولا در فصل پیش هم در چند بازی از آن بهره برد. که در این صورت باز هم روبن و ریبری در گوشه‌ها، گوتسه و مولر کمی جلوتر از مرکز زمین، و در نوک خط حمله لواندوفسکی به میدان خواهند رفت.  که این نوید یک ترکیب سراسر هجومی با احتمال به ثمر رسیدن گل‌های فراوان در هر بازی را می‌دهد. اما مشکل این حالت نیمکت‌نشینیِ ستاره‌های همچون شواین‌اشتایگر و لام است که در هر بازی تنها یکی از آنها فرصت حضور در میدان را پیدا خواهند کرد.

تنها راه بایرن برای جلوگیری از این از هم‌گسیختگی، استفاده از گوتسه به‌عنوان مهاجم کاذب است. پستی که در آن وظایف بازیسازیِ گوتسه بیشتر از وظایف هجومی وی خواهد بود. که در این صورت مولر و گوتسه هر دو باید در زمین تلاش بسیار مضاعفی از خود به نمایش بگذارند. این دو باید در مواقعی که تیمشان مالکیت توپ را در اختیار ندارد کمی به عقب برگشته و در کارهای دفاعی به خط میانیِ خود کمک کنند و در عین حال کاملاً برای انتقال از وضعیت دفاعی به هجومی آمده باشند تا بتوانند از ضد حملات ناگهانی نهایت استفاده را ببرند.

با در نظر گرفتنِ تمام این سناریوها، احتمال استفاده از سیستم  1-3-2-4 بسیار بیشتر و منطقی‌تر است. که در این حالت در صورت نیاز بایرن‌مونیخ به گل‌های بیشتر، پپ به راحتی می‌تواند سیستم تیمش را به  1-4-1-4 تغییر داده و یک بازیِ سراسر هجومی را در میدان انجام دهد.

نظر شما چیست ؟ به نظر شما بهترین سیستم و ترکیب ممکن برای بایرن‌مونیخ چه خواهد بود ؟