نوید صراف | فشار شدید بر روی شانه‌های جرمی منز

موضوع روز رسانه‌های ورزشی جهان اکنون ماندن یا نماندن پیپو اینزاگی در راس کادر فنی آث میلان است. هفته‌ی گذشته اعلام شده بود که میلان در صورتی که نتواند در دیدر این هفته خود برابر ورونا به پیروزی دست یابد به احتمال زیاد مدیران این باشگاه با سابقه اینزاگی را از سمت خود برکنار خواهد کرد. روسونری‌ها اما در این دیدار فقط توانستند به تساوی ناامیدکننده‌ی 2-2 دست یابند. به همین علت اکنون رسانه‌های جهان گوش به زنگ اخبار ارسالی از میلان هستند تا سرنوشت قرمز و مشکی‌پوشان را سریعاً به سراسر جهان مخابره کنند.

اما باید این نکته‌ی مهم را در نظر گرفت که در موقعیت کنونی سهم جرمی منز نیز خیلی پر رنگ است.

در بازی برابر ورونا حداقل 3 فرصت مسلم گلزنی توسط مکسس ایجاد شد. اگر تنها از یکی از این فرصت‌ها به گل تبدیل می‌شد بی‌شک روحیه‌ی جنگندگی ورونا دچار شکست می‌شد و این تیم انگیزه‌ای برای ادامه مسابقه پیدا نمی‌کرد و به طبع آن شرایط برای میلانی‌ها اکنون بسیار متفاوت بود. اما تمام این موقعیت‌ها توسط یک نفر به هدر رفت تا در نهایت در دقایقی پایانی روسونری‌ها پیروزی را از دست بدهند.

متاسفانه آن یک نفر کسی نبود جز جرمی منز، شماره‌ی 7 روسونری‌ها!

مهاجم فرانسوی میلان، از دید برخی فصل را بسیار خوب در این تیم شروع کرد. گل زیبای پشت پای او در هفته‌ی دوم به پارما یکی از گل‌های بسیار تماشایی نیم فصل اول سری‌آ نام گرفت. او اکنون با 12 گل زده پس از توز، ایکاردی به همراه دیبالا و هیگواین در رده‌ی سوم برترین گلزنان این فصل تا بدین‌جای کار قرار دارد. در حقیقت جرمی 35 درصد گل‌های تیم‌اش را تاکنون به‌ثمر رسانده است. این آمار همه به سود منز و نشان از موفقیت این بازیکن است.

اما بیایید از یک زاویه‌ی دیگر به این آمار نگاه کنیم. نگاه دقیق‌تر به این آمار داستان متفاوتی برای ما روایت می‌کند. میزان گل‌های زده‌ی منز زمانی کمی از ارزشش کاسته می‌شود که متوجه شویم 7 تای آنها از روی نقطه‌ی پنالتی به‌ثمر رسیده است! اوضاع وقتی وخیم‌تر می‌شود که به میزان پاس‌های گل او نگاه می‌اندازیم؛ 26 بازی و فقط 3 پاس گل!

بزرگترین نقص و ایراد جرمی، خودخواهی اوست. منز بیش از حد محو بازی خودش است و این تماماً به ضرر تیم‌اش تمام می‌شود. او اگر به جای این کار در ضد حملات کمی سرش را بالا بیاورد و هم‌ تیمی‌هایش را ببیند، بازیکن بسیار موثرتری برای میلانی‌ها خواهد بود اما او هنوز جدیت این امر را «درک» نکرده است. این تاکید به این علت است که در مسابقه با ورونا چیزی که به شدت جلب توجه می‌کرد این عدم «درک» منز از شرایط بحرانی تیمی‌اش و عدم «درک» او نسبت به خودخواهی و تک‌روی‌های آزاردهنده‌ی خودش است.

منز بازیکنی است که از سرعت بسیار بالایی برخورددار است. این خصوصیت زمانی که با استعداد ذاتیِ دریبل‌زنی او ترکیب می‌شود به قدرتی بسیار تخریب کننده تبدیل می‌شود. قدرتی که بی شک مستحکم‌ترین خطوط دفاعی را نیز می‌تواند بر هم بریزد. تیمی که چنین بازیکنی با چنین خصوصیاتی در ترکیب خود دارد «باید» در ضد حملات بسیار بی‌رحم و کشنده باشد.

باز هم به این دلیل روی واژه‌ی «باید» تاکید کردیم چون میلان به هیچ عنوان از این ویژگی در ضدحملات برخورددار نیست و نمی‌تواند ضدحملاتش را به گل تبدیل کند که دلیل اکثر این عدم موفقیت‌ها نیز به خودخواهی منز برمی‌گردد. این بازیکن فرانسوی حتی زمانی که به راحتی وارد محوطه‌ی جریمه می‌شود نه به هم‌تیمی‌هایش پاس می‌دهد نه خود می‌تواند به درستی از فرصت ایجاد شده استفاده کند. این امر اکنون دیگر بیش از حد برای هواداران این تیم آزاردهنده شده است.

منز طبق آمار در هر مسابقه به‌طور متوسط 2.5 فرصت را از دست می‌دهد. دفعاتی که جرمی توپ را در جریان بازی نیز از دست می‌دهد 2 برابر تعداد دفعاتی است که او توپ را می‌تواند با موفقیت از چنگ مدافعین خارج کند. این تنها به بازی با ورونا نیز محدود نمی‌شود، بلکه در تمام 26 بازیی که منز وارد میدان شده اوضاع به همین منوال بوده است.

اگر میلانی‌ها می‌خواهند این فصل را در جایگاه و رده‌ای قابل احترام به پایان برسانند، مهاجم فرانسوی‌شان باید بیش از گذشته در خدمت و اختیار تیم باشد. برای تحقق این امر اینزاگی و حتی جانشین احتمالی او باید هرچه سریع‌تر برای خودخواهی منز چاره‌ای بیاندیشد و او را به همکاری بیشتر با سایر بازیکنان تیم مجاب کند. در غیر این صورت حضور میلان در نیمه‌ی بالایی جدول نیز آرزویی دور از دسترس خواهد بود.