حسين قهار | در باب انتشار قرارداد کی‌روش / فدراسيون موظف است...

بحث اصلی راجع به قراردادی که «اعتماد» آن را منتشر کرد، نقد یک نگاه است. نگاه مدیریتی در فوتبال ایران که می‌خواهد از دانش فنی یک مربی بزرگ بین‌المللی صاحب‌نام در کشور استفاده و آن را در فوتبال ایران نهادینه کند. اما برای انجام این کار، ساده‌ترین برنامه‌ریزی و امکانات مورد نیاز را در اختیار مربی بزرگ قرار نمی‌دهد. تا جایی که از سوی منتقدان این بحث بارها و بارها مطرح می‌شود که فدراسیون فوتبال، اشتباهات و ضعف‌های مدیریتی خود را با عقد قرارداد با کارلوس کی‌روش پنهان می‌کند. در همه جای دنیا بر اساس قوانین کشورها، مالیات را برای درآمد حاصله در نظر می‌گیرند. اما در قرارداد کارلوس کی‌روش با فدراسیون فوتبال، از همین موضوع ساده می‌توان به نتیجه‌ای کلی درباره نوع بستن قرارداد بین طرفین پی برد. بله! مالیات بر عهده فدراسیون فوتبال است. رقمی بیش از یک میلیارد تومان. آن هم سالانه! در شرایطی که در آمد برای کی‌روش است؛ اما پرداخت مالیات قرارداد بر گردن فدراسیونی‌ است که در این خصوص نباید تعهدی داشته باشد، چراکه پرداخت مالیات با کسی است که پول را دریافت می‌کند نه مجموعه‌ای که پول قرارداد را پرداخت می‌کند. نکته قابل توجه اینجاست که همین مدیریت حاکم بر فوتبال ایران، در ابتدای فصل گذشته، با ابلاغ یک دستورالعمل تمامی باشگاه‌ها را از پرداخت مالیات بازیکنان و مربیان خود منع کرد. اما خود مالیات قرارداد کی روش را بر عهده گرفته است. آن هم در شرایطی که هیات رییسه فدراسیون فوتبال به خاطر غیرقانونی بودن این کار، دو بار پیشنهاد کفاشیان برای تصویب پرداخت مالیات کی‌روش را رد کرده بود. حالا سوال اصلی این است که فدراسیونی که قوانین وضع شده‌ خودش را به این شکل آشکار زیر سوال می‌برد و دور می‌زند، چگونه می‌تواند کنترل لازم برای استفاده بهینه از یک مربی بین‌المللی را داشته باشد؟این قرارداد بدون شک نمونه‌ای بارز از فدراسیونی‌ است که نه برنامه استراتژیک حرفه‌ای و استاندارد برای خود دارد و نه ساختاری که این مجموعه را به چنین برنامه‌ای برساند!نتیجه‌اش هم می‌شود عقد قرارداد با یک‌مربی بزرگ چون کارلوس کی‌روش و رفتن زیر بار تعهداتی که در نوع خود عجیب و غریب است. برای مثال، علی کفاشیان در حاشیه مذاکرات خود با کی‌روش برای تمدید قرارداد این مربی رسما اعلام کرده بود او به دلیل اینکه ایران را دوست دارد حاضر شده که با رقم چهار سال اول قرارداد در ایران بماند. اما واقعیت به شکلی دیگر است. در واقع مهندسی تمدید قرارداد باعث شد که واقعیت از چشم منتقدان دور بماند. داستان پرداخت مالیات از همان اول یکی از مباحث اختلافی طرفین بود. به این صورت که اگر قرار می‌شد مالیات را خود کی‌روش پرداخت کند، مبلغ قرارداد او با افزایش قابل توجهی روبه‌رو می‌شد که بدون تردید با اعتراض همگان مواجه می‌شد. اما در آن مقطع یک راه‌حل برای این اتفاق پیدا شد. فدراسیون فوتبال رقم قرارداد کی‌روش را از دلار به یورو تبدیل و اعلام کرد که کی‌روش با رقم قبلی حاضر شده قراردادش را امضا کند و در ایران بماند. در شرایطی که با همین تبدیل واحد پولی قرارداد از دلار به یورو، رقم قرارداد افزایش ١٥ تا ٢٠ درصدی پیدا کرد. از طرفی فدراسیون زیر بار تعهد پرداخت مالیات کی‌روش رفت که طبق فرمول مالیاتی کشور سالانه چیزی حدود ٣٠ تا ٤٠ درصد یک میلیون و چهارصد هزار یورو را باید به اداره مالیات بپردازد. شاید فدراسیون در آن روزها هیچ‌وقت فکرش را نمی‌کرد که این مساله روزی برای همگان آشکار و داستان مالیات به بزرگ‌ترین بحران این قرارداد تبدیل شود. کی‌روش برای عقد‌ این قرارداد از دو مشاور حقوقی بین‌المللی استفاده کرد. اما از نحوه نگارش این قرارداد کاملا پیداست که هیچ حقوقدانی فدراسیون را در تنظیم مفاد این قرارداد همراهی نکرده است که اگر این اتفاق افتاده بود، وکیل حقوقی آشنا با قوانین مالیاتی کشور، رسما جلوی زیر بار رفتن این تعهد را می‌گرفت و اعلام می‌کرد که پرداخت مالیات قرارداد توسط فدراسیون تخلف آشکار و خلاف قوانین مالیاتی کشور است.

قضاوت با مردم؛ امتیازدهی یا امتیاز‌گیری؟با مطالعه بخشی از تعهدات کی‌روش و فدراسیون نسبت به یکدیگر در قرارداد فی‌مابین شاید به جواب این سوال برسید.

حسین قهار / اعتماد