وصال روحانی | «اصول» جانشین «شانس»

«شانس» نقشی بارز در ثبت پیروزی صفر – یک سرخ‌ها برابر الهلال در دیدار رفت دو تیم در مرحله یک‌هشتم نهایی لیگ فوتبال قهرمانان آسیا داشت اما سرخ‌ها می‌توانند طوری برنامه‌ریزی و اقدام کنند که نه شانس بلکه کار اصولی و قوی وسیله کسب نتیجه دلخواه‌شان در دیدار برگشت باشد که سه‌شنبه آینده در ریاض برگزار می‌شود.

داور «مهربان و نابلد» مالزیایی نه گل ظاهرا سالم الهلال را پذیرفت و نه سوشا را که خطای هند آشکاری در بیرون محوطه 18 قدم داشت، اخراج کرد و خود الهلالی‌ها هم با ما بودند(!) زیرا وقتی با پاسکاری‌های بالنسبه دقیق‌شان به پشت خط دفاعی پرسپولیس می‌آمدند، آماتوری‌ترین و بدترین ضربات آخر را می‌زدند.

اینچنین بود که سرخ‌ها مسابقه‌ای را بردند که اگر می‌باختند یا مساوی هم می‌کردند، جای گله‌گذاری نداشت اما دیدار رفت هر چه بود گذشت و تمام شد و باید برای دیدار برگشت فکری کرد و اگر آن فکر واقعا «فکر» باشد، شاید قرمزها بدون نیاز مجدد به شانس‌های افراطی و بدون احتیاج به داوران یاور و مهربان بتوانند مجوز صعود را در ریاض بگیرند. برانکو نیک می‌داند کدامین اجزای بازی تیمش در مسابقه رفت می‌لنگید و کدامین قسمت‌ها ‌آنی نبود که باید می‌بود. حتی یک خط دفاعی کم‌اشتباه در دیدار پریشب به اندازه کافی به الهلال فرصت برای پیروز شدن داد و در نتیجه یک بار دیگر با کمال تاسف باید پرسید که عیار واقعی مایکل اومانیا برای پرسپولیس چه بوده و آیا او به اندازه کافی اشتباه نکرده است و آیا نباید به این نتیجه رسید که یک دستور کار تازه برای قلب دفاعی پرسپولیس مورد نیاز است؟

اینکه محسن بنگر در این موقعیت حساس مصدوم است و فقط می‌تواند در 10 دقیقه آخر مسابقات پرسپولیس برای مدیریت خط دفاعی‌ای بیاید که بدون او از قوام لازم برخوردار نیست، از بداقبالی سرخ‌ها است اما باید مرهمی سریع و راهکاری عاجل جهت دیدار برگشت در ریاض یافت. اضافه بر این پرسپولیس هنوز در دو سمت خط دفاعی‌اش لغزش‌هایی دارد و تغییر و تبدیل‌های متعدد در این نقاط تیم را دچار سرگشتگی کرده و خود مربیان پرسپولیس هنوز نفهمیده‌اند نورمحمدی برای دفاع چپ بهتر است یا علی عسگر و با اینکه حاتمی در سمت راست ثابت‌تر از  آ‌نها نشان می‌دهد اما او هم به هیچ روی تسخیرناپذیر نیست.

اهمیت خط دفاعی پرسپولیس و نقش بسیار مهم آن در ثبت نتیجه دیدار برگشت از آن روست که برای الهلال چاره‌ای جز هجوم یکپارچه به قصد جبران باخت صفر – یک در آن مسابقه وجود ندارد اما نوع استفاده برانکو از اجرای این روش در اردوی حریف و چگونگی چیدمان مهره‌های پرسپولیس در خطوط دفاعی و میانی پرسپولیس است که نتیجه آن دیدار را تعیین و پرسپولیس را خوشبخت یا نگون‌بخت خواهد کرد.

خوشبختانه بازی درگیرانه و دوندگی بالای هافبک‌های پرسپولیس و بازی بی‌فخر و غرور آدم‌‌هایی مثل نوراللهی، عالیشاه و البته طارمی که ‌آخری شاید ستاره پرسپولیس در یک فصل عجیب و غریب (محو شده در لیگ داخلی و بی‌مهار در آسیا) باشد، سرخ‌ها را به درجه‌ای رسانده که نمی‌توان تسلیم شدنش توسط رقبای آسیایی را محتمل و آسان شمرد. پرسپولیس البته شکست بدی را در زمین لخویا قطر (با نتیجه صفر – 3) متحمل شد اما در نیمه اول همان دیدار هم شانس گلزنی داشت و در تهران همین رقیب را با نتیجه‌ای مشابه شکست داده بود. مجموعه این عوامل و وجود تیمی پاکباخته که به شدت می‌دود و چیزی برای از دست دادن ندارد و همه چیزها برای یک اوجگیری مجدد فرا رویش قرار دارد، از پرسپولیس تیمی ساخته که حتی الهلال کهنه‌کار و حرفه‌ای در برآورد آن مشکل دارد و نمی‌داند چگونه با آن «تا» کند. حالا اگر «اصول» و روش‌های معقول و محکم جانشین «شانس» شود و در دیدار برگشت تیمی را ببینیم که از لحظه لحظه مسابقه برای خسته کردن الهلال بهره می‌گیرد، کامیابی در ریاض هم ممکن است و هر چند بسیار سخت است اما رویای صرف هم نیست. این دیداری است که عیار برانکو را هم پس از 9 سال دوری از کشورمان و در دومین ماه به کارگیری مجدد وی به نمایش می‌گذارد.