تولد روز | کاپیتان استیوی جی 35 ساله شد

استیون جورج جرارد، نماد وفاداری و تعصب لیورپول و البته فوتبال جهان سی‌ام مـِـی سال 1980 در محله ویستونِ مرسی‌ساید شهر بندری لیورپول به‌دنیا آمد.

از کودکی استعداد خوبی در فوتبال بازی کردن داشت و پس از بازی در تیم محله‌شان، ویستون زمانی که هفت ساله بود راهی آکادمی باشگاه مورد علاقه دوران کودکی‌اش لیورپول شد.

آغاز فوتبال تا راهیابی به تیم بزرگسالان لیورپول و کاپیتانی

استیوی در دبیرستان کاتولیک کاردینال هینان تحصیل می‌کرد، اما بیشتر وقت او وقفِ فوتبال می‌شد و انقدر استعداد خوبی داشت که 14 ساله بود از باشگاه‌های متعددی پیشنهادهای خوبی داشت، اما او از همان زمان رویای به میدان رفتن در استادیوم دیگری جز آنفیلد را در ذهنش تصور نمی‌کرد. او بعدها در کتاب زندگینامه‌اش نوشت که می‌خواسته لیورپولی‌ها را تحت فشار قرار بگذارد تا قراردادی دائمی با او ببندند، اما در همان برهه‌ی زمانی مصدومیتی برایش رخ داد که ممکن بود انگشت پایش را از دست بدهد.

سرانجام پنجم نوامبر سال 1997 استیون جرارد موفق شد اولین قرارداد حرفه‌ای‌اش را با باشگاه لیورپول به امضا برساند. در نخستین دیدارش 29 نوامبر 1998 برابر بلکبرن توسط ژرارد هولیه، سرمربی وقت تیم به‌جای وگارد هگم وارد زمین شد. در همان فصل 13 بار برای لیورپول بازی کرد و نشان داد استعداد تبدیل شدن به یک هافبک ایده‌آل را دارد. از فصل بعد به‌عنوان پارتنر جیمی ردنپ در میانه میدان لک‌لک‌ها به‌عنوان بازیکن ثابت به میدان رفت و برای اولین بار برابر شفیلدونزدی پنجم دسامبر 1999 گلزنی کرد.

نقطه عطف دوران بازی‌اش انتخاب به‌عنوان برترین بازیکن جوان سال انگلیس توسط «انجمن بازیکنان حرفه‌ای» در سال 2001 بود و این اتفاق باعث شد تا بیشتر در کانون توجه قرار بگیرد. آن فصل برای او و لیورپول فصلی پرافتخار بود، آن‌ها قهرمانی جام اتحادیه را با شکستِ بیرمنگام به‌دست آوردند، قهرمانی در جام حذفی را با پیروزی بر آرسنال کسب کردند و در یکی از به‌یادماندنی‌ترین فینال‌های جام یوفا 5-4 دپورتیوو آلاوس اسپانیا را شکست دادند که گل دوم را هم جرارد به‌ثمر رساند.

استیل بازی او باعث شد خیلی زود و تنها پس از 4 فصل بازی در لیورپول بازوبند کاپیتانی لک‌لک‌ها را بر بازو ببندد تا به‌تدریج تبدیل به "کاپیتان استیوی جی" شود. هولیه سال 2003 پس از تشخیص اینکه جراردِ 23 ساله قدرت رهبری تیم را دارد بازوبند را پس از سامی هیپیا مدافع فنلاندی تیمش به استیوی سپرد. جرارد به‌ندرت نشان داد که نظر هولیه در مورد اینکه او یک کاپیتان واقعی‌ست بی‌راه نبوده است چون پس از آن 12 سال بازوبند را بر بازو بست.

ماندن در لیورپول، قهرمانی در استانبول و پرواز به آمریکا

به‌تدریج پیشنهادهای وسوسه‌کننده و متعددی برای استیوی به باشگاه لیورپول رسید، اما او نمی‌خواست قلبش را در آنفیلد جای بگذارد و علیرغم میل باطنی‌اش راهی تیم دیگری شود. سال 2004 چلسی با روی کار آمدن رومن آبراموویچ اولین پیشنهاد جدی را برای او فرستاد، اما در لحظات آخر ترجیح داد در لیورپول بماند.

فصل 05-2004 به‌یادماندنی‌ترین سال دوران بازی او را رقم زد چرا که در ماندگارترین فینال تاریخ لیگ قهرمانان اروپا با بازگشتی خارق‌العاده برابر میلان توانستند در ضربات پنالتی روسونریِ پرستاره را شکست دهند و پنجمین قهرمانی لیورپول در تاریخ لیگ قهرمانان اروپا را کسب کنند. رهبری بی‌نظیر استیون جرارد در آن بازی هیچ‌گاه از یاد هواداران لک‌لک‌ها نخواهد رفت و استیوی هم تبدیل شد به دومین کاپیتان جوان پس از دیدیه دشام که این جام را بالای سر می‌برد.

فینال آن جام را کلاً می‌توان اوج دوره ورزشی جرارد دانست، خود او در مورد آن بازی گفته‌است: «چگونه می‌توانم پس از شبی مثل این، لیورپول را ترک کنم؟»

فصل 06-2005 هم در فینال جام حذفی با گلی از فاصله‌ی 30 یاردی، که به‌عنوان یکی از برترین گل‌های تاریخ فوتبال انگلیس هم انتخاب شد، بازی برابر وستهام را به تساوی 3-3 کشاند تا در نهایت ضربات پنالتی تعیین‌کننده‌ی قهرمانی لیورپول باشد.

با این گل جرارد یکی از معدود هافبک‌هایی شد که در فینال چهار جام معتبر گلزنی کرده است، یعنی جام یوفا (2001 برابر آلاوس)، جام اتحادیه (2003 برابر منچستر یونایتد) و لیگ قهرمانان اروپا (2005 برابر میلان) و جام حذفی (2006 برابر وستهام).

باز هم نقل‌و‌انتقالات و باز هم چلسی! جولای 2005 پس از ماجراهایی جرارد نهایتاً پیشنهاد چلسی را کنار زد و به همراه جیمی کاراگر قراردادش را به‌مدت چهار سال تمدید کرد. در پایان فصل 06-2005 PFA او را به‌عنوان بازیکن سال انگلیس انتخاب کرد. از زمان جان بارنز در 1988 هیچ‌کس از لیورپول به چنین افتخاری نرسیده بود. بعدها بنیتو فلورو، مدیر رئال مادرید، نیز برای خرید او وارد مذاکره شد اما جرارد با رد هرگونه پیشنهاد اعلام کرد: «تا وقتی که کسی بگوید مرا نمی‌خواهد، این‌جا می‌مانم!»

فصل 07-2006 یک بار دیگر با لیورپول راهی فینال لیگ قهرمانان اروپا شد اما این بار برابر میلان کم آوردند و نایب‌قهرمان شدند.

13 آوریل 2008 در برابر همان تیمی که اولین بازی‌اش را انجام داده بود یعنی بلکبرن بازی سیصدمش را هم برای لیورپول انجام داد و در آن بازی گل هم زد. در فصل‌های بعد افتخار تیمی‌ای به‌دست نیاورد و تنها در سال 2012 جام قهرمانی اتحادیه را با مربیگری کنی دالگلیش بالای سر برد. او که مزد وفاداری‌اش را نگرفته بود در فصل 14-2013 هم تا آستانه‌ی کسب عنوان قهرمانی لیگ جزیره پیش رفت اما سُر خوردن بی‌موقع در بازی با چلسی باعث شد تا این رویا را برای همیشه بر باد رفته ببیند.

فصل بعد هم لیورپول افت محسوسی داشت تا 7 ژانویه 2015 رسماً خبر از ترک لیورپول به مقصد لس‌آنجلس گالکسی در پایان فصل بدهد. لیورپولی‌ها حتی در دو دیدار آخرشان برابر کریستال‌پالاس در آنفیلد و استوک‌سیتی در بریتانیا استادیوم شکست‌های سنگین 3-1 و 6-1 را پذیرفتند تا کاپیتان استیوی جی وداعی تلخ با لیورپول، آنفیلد و هواداران متعصبش داشته باشد.

استیون جرارد پیش از دیدار آخرش در آنفیلد در میان استقبال باشکوه هواداران لیورپول همراه با دخترانش وارد زمین شد تا وداعی باشکوه بر خلاف نتیجه‌ی این بازی داشته باشد.

دوران حضور در ترکیب سه‌شیرها

114 بازی و 21 گل ماحصل 14 سال بازی از سال 2000 تا 2014 برای جرارد در تیم ملی انگلیس بود. بدشانسی در تیم ملی هم دست از سرش برنداشت و هیچ‌گاه نتوانست مقام و افتخار در خور توجهی با سه‌شیرها کسب کند.

برای نخستین بار توسط کوین کیگان در سال 2000 به تیم ملی کشورش فرا خوانده شد و اولین بازی‌اش را 31 می 2000 تنها یک روز پس از تولد 20 سالگی‌اش برابر اوکراین انجام داد. در یورو 2000 هم در لیست تیم حضور داشت و تنها یک بازی برابر آلمان انجام داد. او نخستین گل ملی‌اش را هم برابر ژرمن‌ها در پیروزی تاریخی 5-1 در یکم سپتامبر 2001 به‌ثمر رساند.

جام‌جهانی 2002 را به‌دلیل مصدومیت از دست داد، اما در یورو 2004 یکی از بازیکنان ثابت سه‌شیرها بود که در نهایت از پرتغال در ضربات پنالتی باختند و حذف شدند.

جام‌جهانی 2006 در آلمان هم برای او و تیم خوش‌یمن نبود و پس از صعود از گروهی که سوئد، پاراگوئه و ترینیداد‌ و ‌توباگو در آن حضور داشتند و حذفِ اکوادور در مرحله بعد باز هم برابر پرتغال در ضربات پنالتی شکست خوردند تا به خانه بازگردند.

در یورو 2008 تیم ملی انگلیس غایب بود و در جام‌جهانی 2010 هم که او کاپیتان دوم تیم بود با شکست 4-1 از آلمان حذف شدند.

پس از آن کاپیتان سه‌شیرها شد و در یورو 2012 هم آن را بر بازو بست. اما این بار هم با وجود صعود از گروهی سخت که فرانسه، سوئد و اوکراین در آن حضور داشتند در مرحله بعد برابر ایتالیا باز هم در ضربات پنالتی مرگبار شکست خوردند.

جام‌جهانی 2014 وداع کاپیتان استیوی جی با تیم ملی انگلیس بود که در گروهی که کاستاریکا، اروگوئه و ایتالیا حضور داشتند آخر شدند تا با سه‌شیرها هم خداحافظی تلخی داشته باشد.

زندگی خصوصی

از سال 2002 با الکس کوران که یک طراح لباس است رابطه داشت و در نهایت 16 ژوئن 2007 با او ازدواج کرد و سه دختر دارد. لیلی-الا (2004)، لکسی (2006) و لوردس (2011) سه فرزند استیوی هستند که از پست‌های او در اینستاگرام مشخص است تا چه حد به آن‌ها علاقه دارد. او کوچک‌ترین دخترش، لوردس را با نامِ "رئیس" صدا می‌زند!

ده لحظه و گل‌های به‌یادماندنی استیون جرارد را می‌توانید در این لینک مشاهده کنید.