حمیدرضا عرب | یک دنیا تردید پیش روی علی منصور

شاید دیگر فرصتش پیش نیاید تا علی منصور اینگونه در قاب چشمان مدیران باشگاه استقلال قرار بگیرد. شاید دیگر هیچ‌گاه فضا اینگونه برای نشستن علی روی نیمکت استقلال فراهم نباشد. شاید هم همه تصورات‌مان غلط باشد. علی منصور به استقلال نیاید، با نفت به توفیق بیشتری برسد و فصل آینده نیز همین آش باشد و همین کاسه و مدیران استقلال برای آنکه منصوریان را داشته باشند خود را به تکاپو بیندازند.

با هزاران اما و اگر و ابهام مواجه‌ایم. تردیدهایی برخاسته از آینده. علی منصور فصلی رویایی را با نفت تهران پشت سر گذاشته است. او تیمی را پدید آورد که اکنون در آسیا نیز شانس قهرمانی است. نفت را با منصوریان تنها نماینده فوتبال ایران در آسیا می‌بینیم. این پیروزی آنقدر بزرگ است که هر مدیری را برای داشتن سرمربی موفق نفت وسوسه می‌کند. بخصوص مدیران باشگاه استقلال را که اکنون از اعماق وجود می‌خواهند پس از پایان دوران امیر قلعه‌نویی این بار هم هدایت استقلال را به دست مربی جوان و با انگیزه‌ای بسپارند تا شاید آتیه این تیم را در سال‌های آینده تامین کند. علی منصور صاحب این ویژگی است و اگر امروز می‌بینیم مورد توجه قرار گرفته به دلیل همین اشتهای مثال‌زدنی‌اش برای کسب دستاوردهای تازه در فوتبال ایران است. استقلال را به چند دلیل می‌خواهند به منصوریان بدهند که فقط یکی‌اش انگیزه است اما بزرگترین ویژگی این تصمیم ریشه‌های منصوریان در استقلال است.

او را مردی می‌بینیم مورد توجه هواداران استقلال. حتی آن روزها که با نفت تهران در رقابت‌های آسیایی قرار داشت تماشاگران استقلالی بیشتر در بازی‌هایش حاضر می‌شدند که این نشات گرفته از تاثیرگذاری سرسه کوزمی فوتبال ایران میان آبی‌ها است. حال علی منصور بیش از همه روزها به استقلال نزدیک است. حتی می‌شد کار را تمام شده دانست. می‌شد از قطعیت یافتن حضور او در استقلال پرده برداشت و او را صاحب نیمکت استقلال دانست.

نشستی که چهارشنبه شب اما در باشگاه نفت برگزار شد قدری علی منصور را برای تصاحب نیمکت استقلال که برایش حی و حاضر است مردد کرده است. تردیدی برخاسته از گفتمانی که در آن نشست برگزار شد. به علی منصور گفته‌اند هر آنچه لازمه قهرمانی در آسیا است را روی کاغذ بیاورد تا وزیر نفت با آن موافقت کند.

منصوریان هم در آن نشست به حفظ بازیکنان نفت و جذب چهار بازیکن طراز اول از دیگر تیم‌ها اشاره کرده است که نفتی‌ها اعلام کرده‌اند همه مقدمات این برنامه فراهم است. علی‌الظاهر وزیر نفت به شدت علاقه‌مند است که فرصت قهرمانی نفت در آسیا را از دست ندهد و به همین جهت می‌کوشد که منصوریان را حفظ و آنچه او می‌خواهد را هم فراهم کند. برای اغوای منصوریان همه کار شده. حتی به او پیشنهاد دستمزد یک میلیارد و هشتصد میلیون تومانی داده‌اند.

دستمزدی رویایی که فقط امیر قلعه‌نویی در روزهای اوج می‌توانست چنین پولی را از باشگاه‌ها دریافت کند. حالا منصوریان برای نفتی‌ها آنقدر مهم شده است که برایش چنین دستمزدی را تعریف کنند و بخواهند هر طور شده او را در اختیار داشته باشند. پیشنهادهای ارائه شده به منصوریان می‌تواند بر تردید‌های او برای رفتن به استقلال بیفزاید. بخصوص اینکه زمزمه‌هایی می‌شنویم از حضور دو بازیکن مورد توجه منصوریان در تیم‌هایی جز استقلال. آندرانیک تیموریان که یکی از اولویت‌های منصوریان برای آمدن به استقلال محسوب می‌شود به دلایلی حاضر به بازگشت نیست. آندو می‌خواهد یک فصل دیگر در تراکتورسازی باقی بماند. از سویی بازگرداندن مهدی رحمتی به استقلال نیز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

منصوریان که علاقه بسیاری به داشتن رحمتی دارد شاید در نهایت اگر استقلالی شد نتواند این دروازه‌بان را هم در اختیار داشته باشد. باشگاه تراکتورسازی به شدت خواهان مهدی رحمتی است و منصوریان می‌تواند در ذهن تصور کند که اگر آندو و ادینیو در این تیم بمانند رحمتی تا چه حد برای پیوستن به جمع تبریزی‌ها علاقه‌مند خواهد شد. به سرانجام نرسیدن این پیش‌شرط‌ها ممکن است علی منصور را در نشستی که با مسوولان باشگاه استقلال می‌گذارد دچار تردید‌های فراوان کند و برخلاف انتظار و آنچه پیش‌تر از منابع نزدیک و موثق به استقلال شنیده بودیم سرنوشت نیمکت استقلال را تغییر دهد.