نسیم فرزین | خط هافبک، چالش بعدی پپ در بایرن

نسیم فرزین / تحریریه متافوتبال | "بازیکنان خوب را در خط هافبک بگذار!" این جمله از صحبت‌هایی‌ست که پپ همیشه می‌کند و برایش مهم است که کمربند میانی تیمش از چه بازیکنانی و با چه کیفیت‌هایی تشکیل شده باشد.

اگرچه اخیراً در اظهاراتی پپ گواردیولا بیان کرده که دیگر اصراری به مالکیت توپ و میدان ندارد، ولی مشخص است که بیشترین توجهش صرف این می‌شود که تیمش کنترل بازی را در اختیار داشته باشد.

پپ در ادامه‌ی همین ادعا می‌گوید: "این ایده‌ی من است و قصد دارم به همین ایده بچسبم! بازیکنان خوب را به زمین بفرستید، توپ را حفظ کنید و تهاجمی باشید."

شکی نیست که سه هافبکی که بایرن در برابر ماینتس با آن‌ها فصل را به پایان رساند، فیلیپ لام، ژابی آلونسو و باستین شواین‌اشتایگر، بازیکنان خوبی هستند، با این حال بعد از تمام کردن فصل، هافبک گواردیولا از مهمترین دغدغه‌هایش است.

هشت ماه قبل از آن و هنگامی که بایرن مسابقات را زودتر شروع کرد، در خانه مقابل ولفسبورگ، پپ به شکلی کاملاً متفاوت تیمش را چید. گواردیولا سیستم 2-1-4-3 را به‌کار گرفت، لام در دفاع راست قرار داشت و مرکز خط میانی با حضور دیوید آلابا و بازیکن جوان تیم جیانلوکا گائودینو تشکیل شده بود. در حالت دفاعی هم ماریو گوتسه به خط هافبک اضافه می‌شد که البته بیشتر او در ترکیب تیم نقش بازیکن شماره 10 را داشت.

از لحاظ توازن، حرکت و فشار، خطوط هافبک در روزهای شروعی و پایانی فصل بوندسلیگا مانند روز و شب هستند. خب گواردیولا دقیقاً از هافبک‌ها می‌خواهد که چگونه باشند؟

در ابتدا ما باید بدانیم که چه بازیکنانی طبق شرایط در ترکیب اصلی به میدان می‌روند. در بازی ابتدای فصل برابر گرگ‌ها خستگی ناشی از جام‌جهانی بی‌اندازه بود و مصدومیت شواین‌اشتایگر که در بازی برابر برزیل به‌وجود آمده بود باعث شد که او نتواند برای مدتی به میدان برود. اواخر بازی آلابا بیرون برده شد، و متعاقباً چند بازی مهم را به علت جراحت زانویش از دست داد. ماریو گوتسه هم به‌مرور افت کرد و دیگر آن ستاره‌ی تعویضی زمان جام‌جهانی نبود به حدی که از زمان بازی در دورتموند فصل اخیر ضعیف‌ترین دوران بازی هافبک ریزنقش باواریایی‌ها بود.

این غیبت‌ها به‌شدت سنگین بودند، حتی با اینکه این روند باعث شد گواردیولا به ترکیب مورد علاقه‌اش نزدیک شود. از زمان ورودش به مونیخ این اولین بار بود که تمام هافبک‌های مرکزی‌اش همزمان روی فرم بودند. اگرچه از دست دادن فرانک ریبری و مهم‌تر از آن از دست دادن آرین روبن در تنگنای انتهای فصل، باعث شد که بایرن بیشتر بازی مستقیم و از عمق دفاع حریفان را در دستور کارش قرار دهد، اما تغییرات در مرکز زمین باعث کند شدن مونیخی‌ها هم شد.

گواردیولا بازی رفت نیمه نهایی لیگ قهرمانان مقابل بارسلونا را همانند شروع فصل با سیستم 1-2-4-3 آغاز کرد، این بار با لام و آلونسو در مرکز خط هافبک. تغییرات مربی در سیستم در حین بازی باعث سردرگمی تیم و در نهایت شکست سنگین از آبی‌اناری‌ها شد.

سن بازیکنان تیم از نگرانی‌های کارل هاینتس رومنیگه است. در شروع فصل هم چنین مسئله‌ای بسیار نمایان بود. برای مثال، آلونسو کماکان بازیکن خوبی است اما از نیروی جوانی همبازیانش که اطرافش در زمین هستند کمک می‌گیرد و به روزهای بازنشستگی نزدیک می‌شود.

باید فرض کرد که تیاگو آلکانتارا، که در هفته‌های پایانی فصل درخشش حیرت آوری داشت، اساس و بنیادی‌ست که بایرن به سمتش می‌رود، با تحرک و پاس‌های گیج‌کننده‌اش.

شاید پیِر-امیل هویبیرگ که برای نیم‌فصل دوم بر خلاف میل باطنیِ پپ فصل به آگسبورگ قرض داده شد هم یکی از آن‌ها باشد. این بازیکن دانمارکی هنوز 19 ساله است اما برای تیمِ مارکوس واینسیرل بسیار تأثیرگذار بوده است. او یکی از بازیکنان مورد علاقه‌ی گواردیولا است و در آینده شاید یکی از هافبک وسط‌های ثابت تیم.

غیبت خاوی مارتینز هم (که تنها 62 دقیقه در فصل 15-2014 برای بایرن بازی کرد) بسیار محسوس است، اما او را نه می‌توان بخشی از مشکل دانست و نه بخشی از راه‌حل، چون گواردیولا ترجیح می‌دهد این بازیکن اسپانیایی دو پسته را بیشتر در مرکز خط دفاع به‌کار گیرد تا هافبک وسط. بازگشت لام به دفاع راست هم اتفاق بدی نخواهد بود، چونکه علاوه بر داشتن هافبک‌های توانمند در لیست باواریایی‌ها دفاع راست تیم با حضور رافینیا به‌خوبی سابق نیست.

شک و تردیدها در مرکز خط هافبک برای بایرن نشان از هویت بزرگ باواریایی‌ها دارد و نشان می‌دهد آن‌ها تا چه حد در این خط از لحاظ مهره غنی و خوب هستند. باید دید پپ در فصل بعد چگونه همانند فصلی که گذشت ترکیبی ثابت و قوی از هافبک‌هایش را روانه‌ی میدان می‌کند و با آن‌ها به چه نتایجی می‌رسد؟