«FourFourTwo» | شویی به نام فوتبال

زمانی فوتبال بود و استوره‌های متعصبش. فوتبال دوستان هم به عشق همین استوره‌ها متعصب که سرشان می‌رفت تیمشان نمی‌رفت به ورزشگاه می‌رفتند. اما زمانه عوض شده است. بازیکنان حرفه‌ای شده‌اند و بر اساس قرارداد حرفه‌ای بازی می‌کنند. فوتبال از یک ورزش تفریحی تبدیل شد به یک صنعت و استوره‌ها هم جایشان را دادند به ستاره‌ها.

البته این اتفاق لزوماً منفی نیست و از خیلی جهات هم مثبت است. به دلیل همین صنعت شدن و تجاری شدن فوتبال، این ورزش این روزها از همیشه تماشایی‌تر شده است. کیفیت بازی‌ها دائماً در حال پیشرفت است و حتی امکانات جانبی مثل بخش تلویزیونی، کیفیت ورزشگاه‌ها همگی در حال توسعه و پیشرفت هستند. اما این تجاری شدن گاهی وقت‌ها دیگر خیلی شور می‌شود.

اینکه رسانه‌ها و مردم به فوتبال خیلی علاقه‌مند هستند و حتی بعضی برای آن اهمیت ویژه‌ای قائل هستند درست. اما گاهی این‌قدر برای کسب در‌‌آمد فضا نمایشی می‌شود که آدم شاخ در می‌آورد. یکی از نمایشی‌ترین بخش‌ها همین فصل نقل و انتقالات است.

فصل نقل و انتقالات که شروع می‌شود تپش قلب هواداران با موقیت‌های بازیکنان درون زمین و مسابقات شروع به تپیدن نمی‌کند. بلکه با نقل و انتقالات خرید‌های مدیران است که تماشاگران برای فصل بعد به تیمشان امیدوار یا ناامید می‌شوند. اما در سال‌های اخیر این فضا از حد معمول گذشته است. مدیران باشگاه‌های بزرگ برای آنکه خود را موفق نشان دهند سعی می‌کنند خرید‌ها پر سر و صدا کنند حتی اگر به آن ستاره‌ها احتیاج نداشته باشند! و گاهی حتی خرید بازیکن‌های متوسط را هم خرید بزرگ جا می‌زنند. از سویی باشگاه‌هایی که قصد دارند بازیکنان خود را بفروشند کلی شلوغ بازی در مدح بازیکن خود راه می‌اندازند تا بتوانند ستاره‌های خود را به گران‌ترین قیمت ممکن بفروشند. گاهی برای این فروش آن‌قدر سر و صدا راه می‌افتد که آدم فکر می‌کند که حراجی است و خریداران آمده‌اند برده‌ای را برای نمایش بخرند.

البته بازیکنان هم به این بازار مکاره علاقه‌مند هستند. به هر حال هر چی هم که گیر مدیران برنامه، دلال‌ها و باشگاه‌های فروشنده و خریدار بیاید آن‌ها باز هم ضرر نمی‌کنند.

شاید به همین دلیل هم هست که در نگاه اول همگان از این فضا راضی هستند و هر سال بر شلوغی این بازار افزوده می‌شود و شاید هم در ظاهر این اتفاق برای فوتبال اتفاق خوبی باشد. اما باشگاه‌های فوتبال در جهان دارند مسیر خطرناکی را طی می‌کنند که در دراز مدت همه در آن بازنده هستند. در این بازار شلوغ قیمت‌ بازیکنان هر سال گران‌تر از سال قبل می‌شود. درست که سود و درآمد باشگاه‌ها در حال افزایش است اما این افزایش سود به اندازه افزایش دستمزدها نیست.

دیر یا زود این افزایش دستمزدها پیامدها خود را نشان خواهد داد. هزینه‌های باشگاه به طور سر سام آوری در حال افزایش است. باشگاه‌ها فوتبال هر روز دارند بیشتر بدهکار می‌شوند. از سویی این تورم کاذب سبب شده باشگاه‌ها بسیاری از بازیکنان را بیشتر از ارزش واقعی که دارند بخرند و در نهایت این خرید‌های اشتباه ضرر باشگاه را افزایش می‌دهد.

در صورتی که فکری برای این نحو نقل و انتقالات نشود دیر یا زود شاهد مشکلات مالی برای بسیاری از باشگاه‌های اروپایی خواهیم بود. بلایی که به سر پارما آمد این روزها خیلی از باشگاه‌های بزرگ را تهدید می‌کند. تهدیدی که اگر جدی گرفته نشود می‌تواند کل موجدیت فوتبال حرفه‌های را با مخاطره مواجه می‌کند.